IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

“Οι περισσότεροι εξακολουθούν να αναμασούν «το θρίλερ του χρέους», καθώς επίσης τον, μάλλον ακατάσχετο, βερμπαλισμό των «αντιμνημονιακών κομμάτων»: Είναι μη βιώσιμο και πρέπει να διαγραφεί ή, έστω, να αναδιαρθρωθεί το χρέος; Η λύση των προβλημάτων μας είναι η η δραχμή , αφού έτσι θα μπορούμε να κόβουμε μόνοι μας χρήματα και να σωθούμε ως δια μαγείας; Θα καταργήσουμε τα μνημόνια μονομερώς, χωρίς να διακινδυνεύουμε τις δανειακές συμβάσεις; Η Ευρώπη δεν θα άντεχε τη χρεοκοπία της Ελλάδας, οπότε μπορούμε να την εκβιάσουμε;     Από την άλλη πλευρά η πλήρης αποστασιοποίηση των Ελλήνων, η παντελής έλλειψη αντίδρασης, η σιωπή των «αμνών» καλύτερα πριν από τη σφαγή τους, δεν έχει να κάνει απλά με τα ερωτηματικά που τους βασανίζουν ή με τις αυθαίρετες απαντήσεις – ούτε με την κατάθλιψη και τις συνέπειές της. Πρωτίστως οφείλεται σε έναν βαθιά ριζωμένο ατομικισμό, τον οποίο το σύστημα καλλιέργησε, με επιτυχία προφανώς, επί σειρά δεκαετιών. Ακόμα και στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρί

Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη  για την Εφημερίδα των Συντακτών Πέντε χώρες της Νοτίου Αφρικής (Κένυα, Τανζανία, Ουγκάντα, Ρουάντα και Μπουρούντι), συμφώνησαν μεταξύ τους για τη δημιουργία μίας νομισματικής ένωσης, με πρότυπο την Ευρωζώνη – σκοπεύοντας  να διευκολύνουν τις εμπορικές συναλλαγές των 135 εκ. κατοίκων τους, κυρίως δε να προσελκύσουν διεθνείς επενδυτές. Η νομισματική ένωση σχεδιάζεται να λειτουργήσει μέσα στα επόμενα δέκα έτη, διαθέτοντας μία δική της κεντρική τράπεζα – αναλαμβάνοντας τη συναλλαγματική πολιτική όλων των χωρών, οι οποίες διαθέτουν σημαντικά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου Την ίδια στιγμή, οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης φαίνεται πως αδυνατούν να « καθαρίσουν » τον τραπεζικό τους τομέα – με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι φόβοι να βυθιστεί ολόκληρη η Ευρώπη σε μία κρίση διαρκείας. Εκτός αυτού, το ευρώ γίνεται όλο και πιο ισχυρό, παρά τις ενδιάμεσες διακυμάνσεις, δημιουργώντας μεγάλα προβλήματα στις αδύναμες οικονομίες – ενώ ο διοικητής της ΕΚΤ

(...) Όταν κατάσχεται βέβαια ολόκληρη η περιουσία σου, χωρίς να αντιδράσεις, δεν αποφεύγεις την πτώχευση αλλά, αντίθετα, εξαθλιώνεσαι και χρεοκοπείς στο διηνεκές. Φυσικά, έχοντας χρεοκοπήσει, παύεις να είσαι μέλος της νομισματικής ένωσης – στην καλύτερη των περιπτώσεων παραμένεις μη ισότιμο μέλος, αποικία μίας ισχυρότερης χώρας, με τους πολίτες σου σκλάβους χρέους.   Οι Πολίτες δεν αντιδρούν επειδή ελπίζουν, έχουν αυτοενοχοποιηθεί, ενώ τους έχουν πείσει, μέσω της διεφθαρμένης ή απλά δειλής πολιτικής, καθώς επίσης της πληρωμένης χειραγώγησης των ΜΜΕ, πως δεν υπάρχει καμία εναλλακτική λύση. Απλούστερα ότι, τα «μέτρα» που τους προτείνουν είναι μονόδρομος – χωρίς να συνειδητοποιούν ότι, είναι πράγματι μονόδρομος, με τελικό προορισμό την κόλαση. Ήταν το 490 έτος πριν την γέννηση του Χριστού και αμέσως μετά την Νίκη των Αθηναίων στον Μαραθώνα, όταν το Ιερατείο της Αφαίας Αθηνάς στην Αίγινα παρουσίασε και θέσπισε το νόμισμα της Δραχμής, ως συναλλακτική μονάδα ανταλλαγής υπηρ

. Έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν στις διάφορες νίκες της γαλλικής ακροδεξιάς, σε όλες σχεδόν τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις – ενώ υπάρχει μία πολύ καλή ανάλυση σε μία αγγλική εφημερίδα ( Είναι η κατάλληλη ώρα να στοιχηματίσουμε για την έξοδο της Γαλλίας και το γαλλικό φράγκο ), η οποία επικεντρώνεται στο συγκεκριμένο θέμα. Ειδικότερα, το κόμμα της γαλλικής ακροδεξιάς , το οποίο μάλλον δεν είναι λιγότερο «επιθετικό» ή «επαναστατικό» από το αντίστοιχο στην Ελλάδα, αλλά απλά πιο έμπειρο, προσεκτικό και καλύτερα οργανωμένο, έχει συμπεριλάβει στο πρόγραμμα του αρκετά σοσιαλιστικά χαρακτηριστικά, ενώνοντας τα με τα καθαρά εθνικιστικά – υιοθετώντας σε κάποιο βαθμό μία « εθνικοσοσιαλιστική » ιδεολογία, η οποία φαίνεται ότι πείθει τους Γάλλους. Φαίνεται λοιπόν ότι πολλοί εργαζόμενοι, οι οποίοι στο παρελθόν ψήφιζαν το κυβερνών σοσιαλιστικό κόμμα, έχουν πλέον μετατοπισθεί – επιλέγοντας το «Εθνικό Μέτωπο» (Front National) της κυρίας Le Pen το οποίο, σε πανεθνικές δημοσκοπήσεις,

“ Το ΔΝΤ διογκώνει και παραποιεί τα στατιστικά στοιχεία, με ολέθριες επιπτώσεις για τις χώρες που εισβάλλει – ενώ επινοεί, κυριολεκτικά από το πουθενά, ένα συνεχώς αυξανόμενο δημόσιο χρέος, μέσω των ελλειμμάτων. Το πρόγραμμα των διαρθρωτικών προσαρμογών του ΔΝΤ, στο σύνολο του, είναι μία μορφή μαζικών βασανιστηρίων , με ολόκληρους λαούς να ουρλιάζουν από τον πόνο και να υποχρεώνονται να γονατίζουν μπροστά μας, τσακισμένοι, τρομοκρατημένοι και κομματιασμένοι – ικετεύοντας για ένα ίχνος λογικής και αξιοπρέπειας εκ μέρους μας. Όμως, εμείς γελάμε απάνθρωπα στα μούτρα τους και τα βασανιστήρια συνεχίζονται αμείωτα – τόσο περισσότερα, όσο υποτάσσονται και δεν αντιδρούν ” (πρώην στέλεχος του ΔΝΤ). Άρθρο Όλο και πιο συχνά αναρωτιέται κανείς, εάν πραγματικά είμαστε όλοι Έλληνες –   ειδικά όσον αφορά τους πολιτικούς, από φυλετικής κυρίως πλευράς και χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας. Διαφορετικά δεν είναι καθόλου εύκολο να κατανοηθεί, γιατί γίνονται τόσο μεγάλες προσπάθειες μεταφορ