IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Με πρόσφατη   συνέντευξη του στην Καθημερινή της 31ης Ιανουαρίου , ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων  παραδέχθηκε με ειλικρίνεια που τον τιμά μια πραγματικότητα , που όμως αφ’ ενός πληγώνει όσους ενδιαφέρονται πραγματικά για την αλλαγή και επιβίωση της ελληνικής κοινωνίας μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο της τρέχουσας κατάρρευσης της, και αφετέρου τους εμβάλλει σε ακόμη περισσότερη ανησυχία για τις άμεσες προοπτικές της χωράς και του λαού της. Οπωσδήποτε  κάθε νέα κυβέρνηση δικαιούται να διατηρεί στην αρχή της θητείας της «αυταπάτες» και στη συνέχεια, διαπιστώνοντας με όψιμο ρεαλισμό τις δυνατότητες της, να προσγειώνεται στην πραγματικότητα.  Αυτό το δικαίωμα δε μπορεί να αμφισβητηθεί ούτε από την σημερινή κυβέρνηση . Ο πρώην Υπουργός Εσωτερικών ομολογεί ότι η κυβέρνηση διατηρούσε «αυταπάτες» που κατέρρευσαν όσον αφορά την επίλυση του ελληνικου προβλήματος με βάση την ενδεχόμενη στήριξη από την Κίνα, την Ρωσία, τον Ντράγκι και το μέτωπο των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου. Ωστόσο,

Η κοινωνία μπορεί να κατανοεί ότι στάθηκε αδύνατον να ξεφύγει η χώρα από τις αξιώσεις των δανειστών της, όμως δεν ανέχεται τον εμπαιγμό ότι δήθεν με αυτή την καταναγκαστική πορεία και χωρίς αντιστάθμισμα ούτε συγκεκριμένο σχέδιο για κάτι το διαφορετικό θα μπορέσει ποτέ η χώρα να φθάσει οπουδήποτε αλλού εκτός από την εξασφάλισή του μαρασμού της. Το συναίσθημα ότι οι σημερινές πρόσθετες θυσίες στις οποίες η κυβέρνηση καλεί τους πολίτες δεν οδηγούν πουθενά και κατ' ουδένα τρόπο σε καμιά επάνοδο στην κανονικότητα αποξενώνει και πάλι την εξουσία από τα κοινωνικά ερείσματα που μέχρι πρόσφατα την εστήριζαν. Εάν σήμερα επανέρχεται η κοινωνική κατάθλιψη, δεν είναι επειδή εγκαταλείφθηκαν οι ρητορείες της «μεγάλης ανατροπής», αλλά κυρίως επειδή οι πολίτες που δεν έλαβαν μέρος σε κανένα «πάρτι» βλέπουν να τους αμφισβητείται το δικαίωμα στη ζωή από αυτούς που συνεχίζουν την «διασκέδαση». Κι όμως, αυτή η εξέλιξη δεν ήταν καθόλου μοιραία ούτε προδιαγεγραμμένη, θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί

Είθισται κάποιος απολογισμός για τον χρόνο που λήγει και προοπτικές για αυτόν που αρχίζει.  Στη διάρκεια του 2015 σημειώθηκε σεισμός στο πολιτικό σύστημα της χωράς, με την ανάδειξη στην εξουσία της Αριστερά και των συμμάχων της και την παράλληλη κατάρρευση του προ ισχύσαντος δικομματικού συστήματος. Η μεγαλύτερη ανανέωση του πολιτικού προσωπικού της χωράς εδώ και πολλές δεκαετίες. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, σχεδόν 12 μήνες μετρά το αξιοσημείωτο γεγονός, τόσο η κοινωνία όσο και η οικονομία δυσκολεύονται να αντιληφθούν ότι συμβαίνει κάτι διαφορετικό στη διαχείριση της χωράς, αφού στην καθημερινότητα τους οι πολίτες συνεχίζουν να υποβάλλονται σε διαρκώς αυξανόμενα υπέρμετρα βάρη, χωρίς ορατότητα απεμπλοκής από το οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο της τελευταίας 6ετιας. Μέχρι σήμερα, δεν έχει φανεί να λειτουργεί κάποια νέα σχέση αναμεσά στην πολιτική και στην κοινωνία, οι αποφάσεις συνεχίζουν να λαμβάνονται όπως πάντα: ερήμην των πολιτών, με την κοινωνία καθηλωμένη στις κερκίδες για ιαχέ

Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία χαιρετίσθηκε ως προάγγελος των εξελίξων τουλάχιστον για τη νότια πλευρά της ευρωπαϊκής ηπείρου . Από την ιβηρική πλευρά, πολλοί αποδέχθηκαν την ελληνική πρωτοκαθεδρία για τις εξελίξεις στις χώρες τους. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το ποια χώρα προηγείται και ποιες έπονται στις εξελίξεις του ευρωπαϊκού Νότου, είναι γεγονός ότι στην πρόσφατη ιστορία ο συγχρονισμός μεταξύ τους επιβεβαιώνεται αρκετές φορές και δεν είναι λίγες οι στιγμές που ιστορικές αλλαγές για ολόκληρη τη γηραιά ήπειρο πυροδοτούνται περισσότερο από την περιφέρεια παρά από το κέντρο της. Τόσο η Ελλάδα όσο και η Ισπανία εγκαταστάθηκαν ως ανεξάρτητα εθνικά κράτη στις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα.  Η πρώτη απελευθερώθηκε από τον οθωμανικό ζυγό, η δεύτερη από τα βάρη της υπερατλαντικής αυτοκρατορίας της. Αυτό δεν εμπόδισε στη συνέχεια να βρεθούν αμφότερες  σε συνθήκες όχι διαφωτισμού, αλλά απολυταρχίας, «καμαρίλας» και «επονείδιστου σκοταδισμού» , σύμφωνα με την ισπανική ορολογία του 19ου

Πότε ακριβώς επέρχεται η στιγμή της αλήθειας για την κυβέρνηση; Κάποιοι αξιώνουν προς τούτο βάθος χρόνου και εξάντληση της 4ετίας. Ωστόσο, η παρόμοια αξιολόγηση είναι έργο της Ιστορίας και των θεατών και συνήθως φτάνει πολύ αργά, όταν έχει πλέον δύσει ο ήλιος, η παράσταση τελειώσει και οι ζημιές συντελεσθεί. Πολύ πιο νόμιμη και ωφέλιμη είναι η καθημερινή αξιολόγηση του κυβερνητικού έργου από την κοινωνία και τους πολίτες, αφού αυτοί βιώνουν τις συνέπειες των κυβερνητικών επιλογών και με την αξιολόγηση τους οι ίδιοι προσφέρουν πυξίδα για τον αναγκαίο, αδιάκοπο και κοινωνικά λυσιτελέστερο αναπροσανατολισμό τους. Αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός ότι με τη νέα κυβέρνηση της χώρας, η φορολογική πίεση στα εισοδήματα, στη ζήτηση και στην οικονομία δεν μειώθηκε, όπως θα ανέμεναν όσοι την εψήφισαν, αλλά αντιθέτως εντάθηκε περισσότερο από ποτέ άλλοτε και ιδίως σε σχέση με αυτήν των προηγούμενων κυβερνήσεων. Η συνεχής και αδιάκοπη συρρίκνωση της οικονομίας δεν έπαψε με την παρούσα κυβέρνη

Σκίτσο του Μ.Κουντούρη   Σήμερα, έπειτα από δεκάμηνη περίοδο αναμονής, παραμένουμε ακόμη στην φάση της αναμονής και των προσδοκιών  […] Η κυβέρνηση δίνει την εντύπωση ότι φλέγεται πολύ περισσότερο για να εκπληρώσει με εξονυχιστική ακρίβεια τις δεσμεύσεις έναντι των δανειστών και πολύ λιγότερο αυτές που έχει αναλάβει έναντι του ελληνικού λαού. […] Κοινωνικές διαβουλεύσεις, με φωτεινή εξαίρεση τις εξαγγελίες για την παιδεία, δεν φαίνονται ούτε καν στον ορίζοντα και επί του παρόντος η κοινωνία βρίσκεται καθηλωμένη στις κερκίδες σαν απλός θεατής [...]  Ο  Κώστας Βεργόπουλος , καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο VIII του Παρισιού, μιλά στην  Κρυσταλία Πατούλη   συμμετέχοντας στην  Έρευνα για την κρίση . Κώστας Βεργόπουλος Κρ.Π.: Πιστεύετε ότι αυτή η κυβέρνηση έχει όραμα; Μπορεί να έχει όραμα, με ένα τρίτο μνημόνιο, και ποιο θα έπρεπε να είναι αυτό;   Κ.Β.: Οπωσδήποτε, η κυβέρνηση έχει όραμα, για το όποιο άλλωστε και ψηφίστηκε από τον ελληνικό