IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Μεγάλη σύγχυση υπάρχει στην κ οινωνία, για την ιεράρχηση των δράσεων εξόδου της Ελλάδας από τη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική κρίση που έχουμε ποτέ βιώσει σαν κράτος, εκτός παγκοσμίων πολέμων και εθνικών τραγωδιών. Η έξοδός μας από την Ελληνική Κρίση θα είναι εξαιρετικά δύσκολη , διότι ξεκίνησε ταυτόχρονα με την “ Παγκόσμια Χρηματοπιστωτική Κρίση του 2008 ”, μετέπειτα την Κρίση του Ευρώ που κρατάει ως και τώρα, καθώς και την Κρίση Χρέους των περιφερειακών ευρωπαϊκών οικονομιών κυρίως λόγω της ανεπάρκειας των ευρωπαϊκών νομισματικών θεσμών. Αυτά πρέπει να αντιπαρέλθουμε, Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο ενόσω με τις κερδοσκοπικές κινήσεις “στημένων” επιτοκίων από οργανωμένες συμμορίες τραπεζικού εγκλήματος (Libor fixing) και την σωρεία “τοξικών” κρατικών ομολόγων στους ισολογισμούς των ευρωπαϊκών τραπεζών, το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα μοιάζει πιό άρρωστο από τις οικονομίες που καλείται να στηρίξει. Ανάμεσα σ’ αυτό τον ορυμαγδό ταυτόχρονων κρίσεων του παγκόσμ

Έχουμε κουραστεί με αυτή την κρίση. Κρατάει χρόνια, πιο πολλά από όσο έχει κρατήσει ποτέ κρίση σε καιρό ειρήνης. Έχουμε κουραστεί να λέμε τα αυτονόητα. Έχουμε κουραστεί να πληρώνουμε τα ανομολόγητα. Έχουμε κουραστεί να βλέπουμε τα κουκουλώματα με νόμους άφεσης αμαρτιών, που διασφαλίζουν ότι δεν θα δοθούν τα ονόματα των δωσίλογων πολιτικών στη δημοσιότητα. Πόσα από αυτά τα ονόματα ζητούν την ψήφο μας τώρα; Υπάρχει κανείς που να γνωρίζει ποιοί και πόσα; Προφανώς, αλλά δεν θα μας το πει! Έχουμε κουραστεί να μας αντιμετωπίζουν σαν διανοητικά καθυστερημένους τα επίσημα Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο όργανα παραπληροφόρησης. Έχουμε κουραστεί να ακούμε για τις ρεμούλες και τα σκάνδαλα δισεκατομμυρίων. Έχουμε κουραστεί να μυρίζουμε την ηθελημένη εξαθλίωση που μας εξωθεί το πολιτικό κατεστημένο, προκειμένου να διαφυλάξει τα δόλια κεκτημένα του. Έχουμε κουραστεί να παλεύουμε να επιζήσουμε σε μια αγορά που η τοξικότητά της ξερνάει λουκέτα κατά δεκάδες χιλιάδες και θέσεις εργασίας κατά

Όλα τα σχέδια της Τρόικας και της ελληνικής κυβέρνησης, για την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας, περνούν μέσα από τη λογική της "εσωτερικής υποτίμησης" . Το σκεπτικό είναι πως μια ανεπτυγμένη εθνική οικονομία που δεν έχει τη δυνατότητα υποτίμησης του νομίσματός της σε σχέση με άλλα, διότι απλά δεν διαθέτει δικό της νόμισμα , πρέπει να περάσει μέσα από μια διαδικασία πτώσης των τιμών της, προκειμένου να γίνει ανταγωνιστική ξανά. Αν υπήρχε χρόνος, φυσικά, θα μπορούσαμε κρατώντας τις τιμές μας συμπιεσμένες για μια δεκαετία, όπως έκανε η Γερμανία στις δεκαετίες του 1990 Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο και του 2000, να αποκτήσουμε ανταγωνιστικότητα συγκριτικά με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, και να την αξιοποιήσουμε "τρέχοντας" πλεονάσματα εμπορικού ισοζυγίου. Εμείς όμως καλούμαστε να εφαρμόσουμε την " εσωτερική υποτίμηση " σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, και μάλιστα όχι κρατώντας σταθερές τις τιμές μας, αλλά κάνοντας σημαντικές περικοπές των τιμών απ

Η ελληνική κοινωνία ολόκληρη θυσιάζεται για να μην αλλάξουν οι προνομιακές σχέσεις κάποιων πολιτικά ισχυρών και διεφθαρμένων μειοψηφιών με το κράτος Οι μέρες που περνάμε έχουν ξεκάθαρο άρωμα συντέλειας. Στα προηγούμενα δυο χρόνια έκλεισε το 25% των ελληνικών επιχειρήσεων. Κάποιοι βουλευτές και μετέπειτα αξιωματούχοι της κυβερνήσεως είπαν πως αυτοί που έκλεισαν δεν θα έπρεπε να ήσαν ανοιχτοί εξαρχής, πως δεν μπορούμε να έχουμε τόσα ρουχάδικα, τόσες καφετέριες, τόσα τυροπιτάδικα. Μετά ήρθαν τα περίπτερα με τον καθορισμό τους ως φοροεισπράκτορες του κράτους, έπειτα οι χρηματιστηριακές, κατόπιν οι τεχνικές εταιρίες και όλα τα επαγγέλματα της οικοδομής, ο κλάδος των αυτοκινητάδων και των συνεργείων, οι μάντρες αυτοκινήτων, η μίσθωση ακινήτων, η πώληση και Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο μεσιτεία ακινήτων, και ούτω καθεξής. Κάθε φορά η καταστροφή μονάδων παραγωγής πλούτου στην ιδιωτική οικονομία ήταν “νομοτελειακή”, αναπόφευκτη, και “απαραίτητη” δια στόματος φαρισαίων και τελών

Η κατακόρυφη μείωση του ελλείμματος μπορεί απλούστατα να γίνει με 3 γρήγορες κινήσεις που όμως θα αναδείξει τους φαύλους και απατεώνες των κομματικών στρατών του παρακράτους αλλά και της ευρύτερης κοινωνίας που ως τώρα προστατεύουν άπαντες οι πολιτικοί, και η κοινωνία ανέχεται. Οι απλές αυτές κινήσεις είναι:   (...)   Σχιζοφρένεια, έξοδος και τιμωρία     Του Άγη Βερούτη Οι κυβερνήτες μας είναι σίγουρα απρόθυμοι και πιθανόν ανίκανοι να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση. Κάνουν οτιδήποτε μπορούν για να μην πράξουν τις πραγματικές λύσεις, που θα διορθώσουν το έλλειμμα και θα πατάξουν την παραβατικότητα που η κοινωνία μας έχει πια εθιστεί να ανέχεται. Από την κοινωνία αυτό απαιτεί την αναζωπύρωση των χαμένων αξιών της Δημοκρατίας, ότι οι νόμοι είναι σημαντικότεροι από τα ιδιοτελή συμφέροντα του καθενός Πολίτη και του κύκλου του. Η ανεκτικότητα όλων μας ως Πολίτες στην παραβατικότητα που καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες στο στενότερο ή ευρύτερο περιβάλλον μας, υπο