IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το αν η ηθικότητά μας είναι βαθιά ριζωμένη στη βιολογία μας και άρα εκδηλώνεται ως συνέχεια και συνέπεια του εξελικτικού μας παρελθόντος ή αν, αντίθετα, η εμφάνιση του «ηθικού» ανθρώπινου είδους αποτέλεσε ριζική τομή ή άλμα ως προς το εξελικτικό του παρελθόν, είναι ίσως το πιο αποφασιστικό ερώτημα για την κατανόηση της καταγωγής της ηθικής. Αν όμως κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά έχει τις ρίζες της στο προανθρώπινο εξελικτικό μας παρελθόν, τότε πώς νομιμοποιούνται οι κοινωνικά επιβεβλημένοι ηθικοί κανόνες και οι δήθεν προσωπικές ηθικές «επιλογές» μας; Και πόσο αντικειμενική μπορεί να θεωρηθεί η βεβαιότητά μας ότι η «ηθικότητα» αποτελεί ένα αποκλειστικά ανθρώπινο προνόμιο; Οπως θα δούμε, η εντυπωσιακή πρόοδος στην κατανόηση των βιολογικών προϋποθέσεων της ανθρώπινης φύσης και οι εντυπωσιακές ομοιότητες με άλλα «κατώτερα» ζωικά είδη μας επιβάλλει πλέον να αναθεωρήσουμε πολλές μεταφυσικές βεβαιότητες του παρελθόντος, όπως π.χ. την αποκλειστικά πολιτισμική ή πνευματική προέλευση τ

(Ζωή. Το θαύμα της Ύλης, της Ενέργειας, της Βιόσφαιρας και του Εμείς) «Μια φορά υπάρχουμε, δεν υπάρχει τρόπος να υπάρξουμε δυο φορές και δεν θα υπάρξουμε ξανά ποτέ και δεν είναι δυνατό να ζει κανείς ευχάριστα, αν δεν ζει φρόνιμα, ηθικά και δίκαια, όπως και δεν μπορεί να ζει φρόνιμα, ηθικά και δίκαια, αν δεν ζει ευχάριστα». Επίκουρος [1] «Όπως έχει αποδειχτεί, η βλάβη στους μετωπιαίους λοβούς του εγκεφάλου συνεπάγεται τη διάβρωση της επινοητικότητας, το μειωμένο ενδιαφέρον για το μέλλον, τον ελαττωμένο αυτοέλεγχο, την αναισθησία και την εμμονική προσκόλληση σε ατελέσφορα μονοπάτια» Γιώργος Παξινός [2] «Εάν δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα μάτια μας για να βλέπουμε, τότε θα τα χρειαστούμε για να κλάψουμε». Ζαν Πωλ Σαρτρ [3] Είναι πολύ συνηθισμένη η έκφραση, σύμφωνα με την οποία  ‘είμαστε ό,τι τρώμε’,  χωρίς ωστόσο να διευκρινίζεται τι είναι εκείνοι που δεν έχουν να φάνε, ή εκείνοι που τρώνε ληγμένα, νοθευμένα και ακατάλληλα τρόφιμα και τέλος τι