IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Το ζοφερό μέλλον των τροπικών φυτών της Αφρικής.     Με τον κίνδυνο της εξαφάνισης έρχεται αντιμέτωπο σχεδόν το ένα τρίτο των αγγειακών τροπικών φυτών της Αφρικής σύμφωνα με τα αποτελέσματα μελέτης διεθνούς επιστημονικής ομάδας που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Science Advances» τον προηγούμενο μήνα. Για πρώτη φορά έγινε εκτίμηση του πιθανού κινδύνου που αντιμετωπίζει η τροπική βλάστηση σε επίπεδο ηπείρου και τα αποτελέσματα είναι άκρως ανησυχητικά. Ωστόσο, αυτά τα αποτελέσματα μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για την άμεση ανάπτυξη των απαραίτητων στρατηγικών για την προστασία των τροπικών οικοσυστημάτων. Το τροπικό οικοσύστημα της Αφρικής περιλαμβάνει περιοχές με την πιο υψηλή βιοποικιλότητα στον πλανήτη μας. Από το τροπικό δάσος του Κονγκό, το δεύτερο μεγαλύτερο σε έκταση στον κόσμο, μέχρι την έρημο Ναμίμπ στη νοτιοδυτική Αφρική, που θεωρείται από τα ξηρότερα περιβάλλοντα στη Γη, η αφρικανική ήπειρος παρουσιάζει εξαιρετικό πλούτο σε φυτά και ζώα. Παρ’ όλα αυτά, συνεχώς

'Εδαφος, πολύτιμο αγαθό για το περιβάλλον. Μέσα σε δέκα χρόνια, από το 2008 έως το 2018, η Ευρώπη τσιμεντοποίησε μια περιοχή λίγο μικρότερη από τη Σλοβενία! Χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα χάθηκαν από καλλιεργήσιμη έκταση, ελεύθερο έδαφος, ακόμα και δάσος, και μετατράπηκαν σε αστικά συγκροτήματα και τσιμεντένιες υποδομές. Την ανησυχητική αυτή είδηση έφερε στο φως μελέτη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος (ΕΟΠ). Το μόνο «θετικό» στοιχείο είναι πως η ετήσια επέκταση των πόλεων και των υποδομών έπεσε από 1.086 τ.χλμ. την περίοδο 2000-2006 σε 711 μεταξύ 2012-2018, προφανώς και ως απόρροια της οικονομικής κρίσης του 2008 και των μετέπειτα χαμηλών πτήσεων της ευρωπαϊκής οικονομίας. Παρότι η έκταση των τεχνητών περιοχών (δηλαδή πόλεων και άλλων οικιστικών σημείων, υποδομών, βιομηχανίας κ.λπ.) παραμένει κάτω του 5% μεταξύ των χωρών-μελών του ΕΟΠ (υπερβαίνει τα όρια της Ε.Ε.), υπάρχει ανησυχία για τις τάσεις επέκτασης των αστικών περιοχών. Οπως σημειώνεται στη μελ

Ο θάνατος των μελισσών. Μια από τις πιο διαδεδομένες φράσεις που αποδίδονται στον Αϊνστάιν είναι πως «όταν εξαφανιστούν οι μέλισσες η ανθρωπότητα θα έχει ακόμα τέσσερα χρόνια ζωής». Αν και η πατρότητα αυτού του αφορισμού ελέγχεται, ωστόσο, ουδείς αμφιβάλλει για τη σημασία που έχουν αυτά - αλλά όχι μόνο αυτά - τα έντομα για τη διατήρηση της ζωής στον πλανήτη. Οι μέλισσες είναι οι διασημότεροι - όχι όμως και οι μοναδικοί - επικονιαστές, δηλαδή γονιμοποιητές, των φυτών. Μεταφέρουν τη γύρη, που είναι τα γονιμοποιητικά κύτταρα των φυτών, από το ένα φυτό στο άλλο, συντελώντας καταλυτικά στην αναπαραγωγή τους. Δίχως αυτούς τους φτερωτούς επικονιαστές - και με δεδομένο ότι ο αέρας, επίσης ικανός επικονιαστής, δεν αρκεί για να να καλύψει… όλες τις ανάγκες - οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η τροφή μας θα περιοριζόταν δραματικά στο καλαμπόκι, το ρύζι και το σιτάρι. Είναι τόση και τέτοιας η σημασία τους, που μία μέση αποικία μελισσών υπολογίζεται ότι έχει 20 έως 40 φορές περισσότερη αξ

Ο πλανήτης Γη, με το πέρασμα του χρόνου και εξαιτίας των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, γίνεται ολοένα και φτωχότερος περιβαλλοντικά. Η απίστευτη βιοποικιλότητά του απειλείται. Σύμφωνα με εκτιμήσεις περιβαλλοντολόγων και ειδικών σχεδόν το 70% των μορφών ζωής, που ζουν αυτή τη στιγμή στον πλανήτη μας, βρίσκονται υπό άμεση ή έμμεση απειλή εξαιτίας ανθρωπογενών παραγόντων. Πολλά ζωντανά πλάσματα, αν και επιβίωσαν εκατομμύρια σ' έναν πλανήτη που άλλαζε συνεχώς, έχουν χαθεί οριστικά από προσώπου γης κατά τη λεγόμενη “ανθρωπόκαινο περίοδο”. Πολλά ακόμη έχουν μπει στη μαύρη λίστα των υπό εξαφάνιση ειδών. Το αρχείο των απολιθωμάτων μας πληροφορεί ότι οι εξαφανίσεις των ειδών συνέβαιναν σε κάθε γεωλογική εποχή και συνήθως ήταν μαζικές και απότομες, ώστε τα είδη να μην έχουν τον απαραίτητο χρόνο να προσαρμοστούν στις αλλαγές. Μαζικές και σχεδόν  ακαριαίες εξαφανίσεις ειδών και ολόκληρων κλάδων του ζωϊκού βασιλείου, έδωσαν την ευκαιρία, έπειτα όμως από μια περίοδο που η Γη έμοιαζε μ'

Τα χερσαία, τα θαλάσσια και τα υδρόβια οικοσυστήματα της χώρας μας αποτελούν μια τεράστια πλουτοπαραγωγική πηγή. Οι μέχρι τώρα «εξορύξεις» χημικών ουσιών από φυσικά προϊόντα δείχνουν ότι τα δυνητικά οφέλη μπορεί να είναι τεράστια.  Ας μιλήσουμε σήμερα όσο πιο… φυσικά γίνεται. Ας μιλήσουμε για το τεράστιο «πράσινο» ελληνικό κεφάλαιο το οποίο παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτο σε μια χώρα ευλογημένη από άποψη γεωγραφικής θέσης, αφού αποτελεί σταυροδρόμι μεταξύ Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής και για αυτόν τον λόγο διακρίνεται από εξαιρετική βιοποικιλότητα. Ας μιλήσουμε για τα περισσότερα από 6.700 είδη φυτών, εκ των οποίων τα 1.278 είναι ενδημικά – κοινώς το 22% των ελληνικών φυτών υπάρχει μόνο εδώ και πουθενά αλλού στον πλανήτη -, που κατατάσσουν την Ελλάδα μεταξύ των μεγαλύτερων hotspots φυτικής βιοποικιλότητας παγκοσμίως (και ας αναλογιστούμε ότι όλα αυτά έχουν έλθει στο φως μέσα από τις περιορισμένες φυτοχημικές μελέτες που έχουν διεξαχθεί ως σήμερα, γεγονός που σημαίνει ό