IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Το είχε πει παλαιότερα ότι, αν ήταν ελεύθερος να ακολουθήσει την κλίση του, θα γινόταν πανεπιστημιακός. (Οχι θυρωρός, φύλακας, διοικητικός υπάλληλος, αλλά καθηγητής...) Ηταν το χρέος όμως προς την Ελλάδα, να τη σώσει, που τον εμπόδισε. Τώρα, αφού πλέον έβαλε και αυτός το χεράκι του για να μας καταστρέψει, πραγματοποιεί το όνειρό του. Ο Γιώργος ξενιτεύεται. Φεύγει στα ξένα, μακριά μας. Πηγαίνει στο Kennedy School of Government του Χάρβαρντ, όπου θα διδάξει για ένα χρόνο ως fellow (εταίρος, δηλαδή ομότιμος των τακτικών μελών του διδακτικού προσωπικού). Τώρα, τι θα διδάξει; Ο,τι και αν είναι, θα έχει την αξία του, διότι η μελέτη μιας αποτυχίας είναι εξίσου πολύτιμη και διδακτική όσο και η μελέτη μιας επιτυχίας. Δεν μπορούμε πάντα να γνωρίζουμε με απόλυτη βεβαιότητα και εκ των προτέρων την ιστορική βαρύτητα ενός φαινομενικά ασήμαντου γεγονότος. Λόγου χάριν, αναρωτιέμαι τι έμεινε από τη στρατιωτική μεγαλοφυΐα του Robert E. Lee ως κληρονομιά στην ανθρωπότ

  Η δασκάλα ζητά από τα παιδιά να πουν τι δουλειά κάνουν οι πατεράδες τους: - Πες μας Γιαννάκη! - Ο μπαμπάς μου είναι πυροσβέστης. Σβήνει τις φωτιές και σώζει τους ανθρώπους που παγιδεύτηκαν. - Πολύ ωραία, η σειρά σου Κωστάκη. - Ο δικός μου ο πατέρας είναι γιατρός. Εξετάζει τους ανθρώπους και τους δίνει φάρμακα όταν είναι άρρωστοι. - Θαυμάσια! Εσένα Τοτέ τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου; Και ο Τοτός λέει χαμηλόφωνα: - Εμένα ο μπαμπάς μου είναι χορευτής σε ένα gay club. Χορεύει στην μπάρα, οι πελάτες βάζουν χρήματα στα εσώρουχα του, και αν έχουν να πληρώσουν καλά ο μπαμπάς πάει μαζί τους στο απέναντι ξενοδοχείο. Στα πρόθυρα εγκεφαλικού η δασκάλα στέλνει τους μαθητές στο προαύλιο του σχολείου κρατώντας μόνο το μικρό Τοτό. - Δεν ήξερα ότι ο πατέρας σου κάνει αυτή την δουλειά, μικρέ μου... - Με συγχωρείτε κυρία, λέει με δάκρυα ο Τοτός. Σας είπα ψέματα, ο πατέρας μου είναι οικονομικός σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου αλλά ντρεπόμουν να το πω... Αναδ

''Είμαστε αυτό που κάνουμε και όχι αυτό που λέμε ή σκεπτόμαστε ή αισθανόμαστε'' Gordon Livingston,    Αμερικανός ψυχίατρος, συγγραφέας -Η Ελλάδα είναι η χώρα που γέννησε την δημοκρατία. Σκεφτόμουν να δημιουργήσω μια σχολή για να εκπαιδεύσω  ηγέτες  ... -Μας χρειάζεται παγκόσμια διακυβέρνηση... - Just think that Greece is in regional  of ''Arab Spring''   (;)  μπλα,μπλα,μπλα ...

Με τον Γιώργο ώς το πικρό τέλος Tου Στεφανου Κασιματη  Μετά το τέλος της μαραθώνιας σύσκεψης της περασμένης Τετάρτης, Σαμαράς και Καρατζαφέρης έπαιξαν ο καθένας το ρολάκι του - στο πλαίσιο της συμπληρωματικής λειτουργίας τους, υποθέτω: Ο πρώτος παρουσίασε μελόδραμα, που αρέσει «στον απλό τον κόσμο, τον συνταξιούχο», ο δεύτερος μουσική κωμωδία -είδος το οποίο ήταν ανέκαθεν το φόρτε του. Ανεξαρτήτως του πώς εκτιμήθηκαν οι παραστάσεις από το κοινό, οι δυο τους παρουσίασαν εν πάση περιπτώσει ένα πλήρες ψυχαγωγικό πρόγραμμα, ανάλογο των δυνατοτήτων τους. Ο Γιώργος μας, όμως, δεν είχε να πει κουβέντα. Γιατί; Την εκδοχή να ντρεπόταν έτσι όπως τα κατάφερε, την αποκλείω: το αίσθημα της ντροπής προϋποθέτει δυνατότητα κατανόησης των καταστάσεων και συναίσθηση της ευθύνης. Οπως αποκλείω και την περίπτωση να μην είχε τα λόγια, αφού επί δύο χρόνια που κυβέρνησε τον τόπο το μόνο που δεν θα μπορούσε να του αρνηθεί κανείς είναι ότι βελτίωσε τις επιδόσεις του στην αερολογία. Για την περα

Υμνεί το ότι μας... χρεοκόπησε! Εμβρόντητος ο ελληνικός λαός άκουσε τον χθεσινό λόγο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου προς την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του που μεταδόθηκε ολόκληρος και απευθείας από την τηλεόραση. Δεν έχει ξαναγίνει πουθενά στον κόσμο ένας ηγέτης να φέρνει τη χώρα του στο χείλος της χρεοκοπίας, να έχει ήδη ρίξει στον Καιάδα τα εισοδήματα του ελληνικού λαού, να έχει προκαλέσει με την πολιτική του ένα εκατομμύριο ανέργους και αντί για αυτοκριτική να... υμνεί το έργο του!!! Οσο απίστευτο κι αν ακούγεται, αυτό ακριβώς έκανε χθες ο Γ. Παπανδρέου. Παρουσίασε έναν αποθεωτικό απολογισμό για τα πεπραγμένα της κυβέρνησής του την ολέθρια διετία 2009-2011 σε βαθμό τόσο απογειωμένο, ώστε ισχυρίστηκε ότι έσωσε όχι μόνο τη χώρα αλλά και τη... ΝΔ! Η ομιλία του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ δεν είχε απολύτως καμία επαφή με την ελληνική πραγματικότητα και το ερώτημα που γεννιέται είναι αν αυτό είναι απόρροια ενός απίστευτου «πολιτικού αυτισμού» ή

  Πολιτικός τουρισμός του Γιώργου Πασίγνωστη στους Ελληνες η παροιμία «Η φτώχεια θέλει καλοπέραση». Πασίγνωστη και... σοσιαλιστική! Αυτό τουλάχιστον συνάγεται από την πυρετώδη συνεδριακή δραστηριότητα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς υπό την προεδρία του Γιώργου Παπανδρέου . Μπορεί τα σοσιαλιστικά κόμματα να εκδιώκονται σωρηδόν (ενίοτε και... κλωτσηδόν!) από την εξουσία, καθώς πλέον από τα 162 κόμματα που ανήκουν σ' αυτήν μόλις καμιά τριανταριά έχουν απομείνει που απολαμβάνουν κάποιας μορφής συμμετοχή στην εξουσία. Στις χώρες της Ευρωζώνης μάλιστα πουθενά πλέον δεν κυβερνούν οι σοσιαλιστές μόνοι τους παρά μόνο σε συνεργασία με τη Δεξιά κι αυτό σε πέντε όλες κι όλες χώρες (Ελλάδα, Βέλγιο, Αυστρία, Λουξεμβούργο, Ιρλανδία). Τα προπύργια της σοσιαλδημοκρατίας, που προ δεκαετίας ακόμη κυριαρχούσε στην Ευρώπη, έχουν πλέον προωθηθεί στην άλλη άκρη της Γης, στη Λατινική Αμερική, και κυρίως στη Μαύρη Αφρική. Κάτω δηλαδή από τη Σαχάρα, γιατί κάποιοι κορυφαίοι «σοσιαλιστές» που βρίσκον

Oρος επιβίωσης η συλλογική αξιοπρέπεια H περίπτωση του Γεώργιου Aνδρέα Παπανδρέου, πρωθυπουργού της Eλλάδας από 6.10.2009 έως 11.11.2011, προσφέρεται οπωσδήποτε για ανθρωπολογική μελέτη, κυρίως για τα εντυπωσιακά συμπτώματα υπεραναπλήρωσης μειονεξίας και απώλειας επαφής με την πραγματικότητα. Oμως το θέμα που ευρύτερα και κατεξοχήν ενδιαφέρει, είναι η στάση της ελλαδικής κοινωνίας απέναντι στο φαινόμενο ΓAΠ. Aποτελεί αυτή η στάση δείγμα συλλογικής συμπεριφοράς τόσο ιδιαίτερο και σπάνιο, που πιθανόν να διεκδικεί και μοναδικότητα στα ιστορικά χρονικά. Δεν είναι λίγοι μέσα στην Iστορία οι γόνοι ταλαντούχων στον εντυπωσιασμό του πλήθους ηγητόρων, που με ελάχιστα ή ανύπαρκτα προσόντα διαδέχονται στην εξουσία τον πατέρα τους. Aλλά αυτό συμβαίνει όταν είναι θεσπισμένη στο πολίτευμα της χώρας η κληρονομική μεταβίβαση της εξουσίας ή όταν η επιβολή του μειονεκτικού διαδόχου γίνεται πραξικοπηματικά, οργανωμένη συνήθως από παράγοντες που αποβλέπουν να ασκούν οι ίδιοι την εξ

  « Το ’να χέρι νίβει τ’ άλλο» και τα δυό την τσέπη τους ... ''Οι υπάκουοι κηπουροί ποτέ δεν πάνε χαμένοι" Μέγα ηθικό και πολιτικό ζήτημα για τον Γιώργο   Τελικά κανείς δεν χάνεται... αρκεί να έχει τους σωστούς φίλους...». Mε αυτή τη φράση οικονομικός παράγοντας σχολίασε την τοποθέτηση του Κώστα Θέου στη θέση του αναπληρωτή διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΗ . Μία εβδομάδα μετά την τοποθέτησή του ως μέλους του διοικητικού συμβουλίου της ΔΕΗ, ο Θέος έγινε το Νο 2 και δεξί χέρι του Αρθούρου Ζερβού στη διοικητική πυραμίδα της Επιχείρησης με μισθό που ξεπερνά τις 9.000 ευρώ. Και όλα αυτά την ώρα που δεν διστάζουν να επιβάλουν αυξήσεις-φωτιά στα τιμολόγια της Επιχείρησης. Επιλογή της «πράσινης Τίνας» ο Αρθούρος Ζερβός, επιλογή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου ο Κώστας Θέος, με τις εντολές βέβαια του Γιώργου Παπανδρέου. Αυτό άλλωστε προκύπτει και από τη μέχρι τώρα διαδρομή του 50χρονου πολιτικού μηχανικού, ο οποίος ανελίχθηκε σε πολιτικές θέσεις ξεκινώντας από τις

(1) Πώς η ευπρέπεια ανοίγει τον δρόμο στην κοροϊδία Tου Στεφανου Κασιματη  Oσο περισσότερο το σκέπτομαι τόσο καλύτερα καταλαβαίνω την απόφαση του αυστριακού περιοδικού Profil να ανακηρύξει τον Γιώργο μας ως πρόσωπο της χρονιάς που πέρασε. Το ίδιο καλά, όμως, καταλαβαίνω και τη δυσκολία του περιοδικού να αναδείξει τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους άξιζε τη διάκριση ο Γιώργος. Διότι αυτό που καθιστά ξεχωριστή -ίσως και μοναδική- την περίπτωση του Ελληνα ηγέτη δεν είναι ο ρόλος του στην κρίση του ευρώ, αλλά το απίθανο γεγονός ότι η τύχη το θέλησε (με όργανό της την πλειοψηφία των Ελλήνων ψηφοφόρων) να εμπιστευθεί έναν τόσο κρίσιμο ρόλο στα χέρια ενός ανθρώπου με τις ιδιότητες του Γιώργου. Αυτές οι ιδιότητες μπορούν να παραμείνουν άρρητες, όπως ορίζει η ευπρέπεια στις διεθνείς σχέσεις, αλλά αναδεικνύονται από μόνες τους -«ανάγλυφα», όπως ορίζει το δημοσιογραφικό στερεότυπο- μέσω των λόγων του τέως πρωθυπουργού. Σε προσωπικό επίπεδο, είπε, ήταν «πο

Παπανδρέου: «Έκανα αυτό που έπρεπε » Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης έδωσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σε αυστριακό περιοδικό. Μεταξύ άλλων, ο πρώην πρωθυπουργός μίλησε για τις πολιτικές των τελευταίων ετών ενώ δεν παρέλειψε να επιρρίψει ευθύνες στην Κομισιόν για ζητήματα του εθνικού προϋπολογισμού. Αναφερόμενος στην κ. Μέρκελ και τον κ. Σαρκοζί επεσήμανε τη «συμμετοχή» τους στην εκτόξευση των επιτοκίων δανεισμού για την Ελλάδα . «Σύντομα θα γνωστοποιήσω τα μελλοντικά μου σχέδια». Αυτή είναι η ακροτελεύτια φράση της συνέντευξης που παραχώρησε στις 2 Ιανουαρίου ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Α. Παπανδρέου, στο αυστριακό περιοδικό Profil και στους δημοσιογράφους Gunther Muller και Robert Treichler, με το ρηθέν από τον κ. Παπανδρέου να αποτελεί απάντηση στην ερώτηση αν θα θέσει ξανά υποψηφιότητα για το αξίωμα του πρωθυπουργού. Το περιοδικό επέλεξε τον κ. Παπανδρέου ως «'Άνθρωπο της χρονιάς» και η συνέντευξη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε με δική του ερώτησή του γιατί το πε

Στους «Ήρωες της χρονιάς» ο Γιώργος Παπανδρέου!  Ο Έλληνας πρωθυπουργός έχασε τη δουλειά του λόγω της κρίσης χρέους στη χώρα του αλλά όχι πριν δώσει μία καθοριστική ώθηση στη δημοκρατία. Αντιμέτωπος με αυξανόμενη πίεση να αποδεχθεί αυτό που πολλοί χαρακτήριζαν ως δρακόντεια μέτρα λιτότητας, εκείνος είπε: "οκ, αλλά μόνο αν περάσουν από δημοψήφισμα"». Με τα λόγια αυτά περιγράφει η βρετανική εφημε ρίδα Telegraph τον Έλληνα πρώην πρωθυπουργό, τον οποίο συμπεριλαμβάνει στους «ήρωες του 2011». « Παραμένει ένας από τους λίγους Ευρωπαίους ηγέτες που ρίσκαραν αφήνοντας το λαό να αποφασίσει το μέλλον του σχετικά με το ευρώ. Το δημοψήφισμα δεν έγινε ποτέ καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε μία τεχνοκρατική κυβέρνηση στην Ελλάδα, αλλά η τοποθέτηση παραμένει », καταλήγει η εφημερίδα. Στον κατάλογο της Telegraph με τίτλο «Heroes and Villains του 2011 », στους ήρωες συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων οι αγορές ομολόγων και η Κριστίν Λαγκάρντ, και στους «κακούς» ο Τζέιμς Μέρντο