IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Οι 7 εταιρείες πίσω από το σκάνδαλο με τα ΚΕΚ. Την εντυπωσιακή ποσοτική διαφορά μεταξύ των δύο Υπουργικών Αποφάσεων που συγκροτούν αφενός το Μητρώο Παρόχων, αφετέρου το Μητρώο Εγκεκριμένων της περίφημης «τηλεκατάρτισης» αναδεικνύει ο Ηλίας Γεωργαντάς, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και πρώην ΓΓ του υπουργείου Παιδείας , σε ανάρτησή του στο Facebook . Έτσι, οι πάροχοι, δηλαδή τα ΚΕΚ, Κέντρα Δια Βίου Μάθησης κλπ, ανέρχονται σε 399 τον αριθμό σύμφωνα με την Υπουργική Απόφαση Βρούτση που σύστησε το Μητρώο Παρόχων.  Ωστόσο , τα Ολοκληρωμένα Συστήμετα Τηλεκατάρτισης (ΟΣΤΚ) - αναφέρονται και ως « πλατφόρμες » - είναι μόλις επτά (7), αλλά θα εισπράξουν τα 30 από τα συνολικά 85 εκατομμύρια ευρώ που θα καταλήξουν στις τσέπες του σκέλους της προσφοράς.    Η ανάρτηση του Ηλία Γεωργαντά έχει ως εξής «Το φιάσκο της τηλεκατάρτισης έχει και κάποιες άλλες ενδιαφέρουσες πτυχές που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Καταρχάς να πούμε ότι η προσφορά τους χωρίζεται σε δύο

Σκοιλ  Ελικικού Υπήρχε (και υπάρχει) μια ψευδαίσθηση ανάπτυξης, ένα όραμα συνήθως ανόσιον και σπανιότατα όσιον που λέγεται στη γλώσσα του Δημοσίου «μελέτη». Οι φοριαμοί των δήμων και των παλαιών νομαρχιών ξεχείλιζαν απο μελέτες. Είχαν προηγηθεί διαγωνισμοί, αποσύρσεις, ενστάσεις, ένας άλλος τορβάς εγγράφων για κάθε μελέτη. Η μελέτη, ουσιαστικά, ήταν μια αιγίδα, χωρίς την οποία δεν έπεφτε χειροδότως ή κατ’ επιταγήν δίγραμμον, ο παράς. Αυτοί που υπέγραφαν πως θέλουν μίαν μελέτην, το έπρατταν μετά από ένα ασύλληπτο χαρτομάνι. Μετά ήταν οι συνεννοήσεις για το πώς έπρεπε να είναι η ρημάδα η κωλομελέτη, εξ ου και το γνωμικόν «καλομελέτα κι έρχεται». Παράλληλα με την μελέτη υπήρχαν στο πέρασμα του χρόνου και τα μελετάκια ήτοι προδιαγραφές, διαγράμματα, πρακτικά επαφών και συναντήσεων και πάντα, μα πάντα, εγκαστρωμένες προθεσμίες που πάντως μπορούσαν να είναι πολύτεκνες, δια παρατάσεων. Αυτά τα παραδοτέα είχαν συχνά την εμφάνιση Τούβλων, θερμαστρών αερίου, μικρών αυτοκι

Υπόθεση Ικαρίας: H αστική και ποινική ευθύνη ενός φορέα  που σπάει εν γνώσει του την καραντίνα.    Η υπόθεση της Ικαρίας, του 25χρονου φορέα Covid-19, ο οποίος φέρεται να παραβίασε την καραντίνα επιστρέφοντας από το Λονδίνο και να μετέβη το νησί παρά τις συστάσεις και το "απαγορευτικό ", αναδεικνύει την αστική και ποινική ευθύνη των ανθρώπων που αλόγιστα παραβιάζουν τους κανόνες δημόσιας υγείας. Ο σάλος και η κατακραυγή για την – τουλάχιστον- αλόγιστη συμπεριφορά του 25χρονου, εκλογικεύεται και εντάσσεται σε ένα νομικό πλαίσιο, μέσα από την αίτηση που κατέθεσαν 3 έγκριτοι νομικοί της χώρας, ζητώντας ουσιαστικά να αποδοθούν αστικές ευθύνες στον νεαρό. Να πληρώσει κατ΄αρχήν τα έξοδα της αεροδιακομιδής από την Ικαρία στην Αθήνα, ενώ παράλληλα είναι προφανές πως θα σχηματιστεί δικογραφία σε βάρος του για παραβίαση του άρθρου 285 ΠΚ περί μη διάδοσης ασθενειών, ο οποίος προβλέπει πλημμεληματική δίωξη αλλά σε  περίπτωση που διαδοθεί σε ανθρώπους φτάνει σε βαρύ κα

Φτάνει πια με την «μονιμότητα»  των πρώην πρωθυπουργών Σαμαράς, Καραμανλής, Παπανδρέου ή όποιος άλλος πρώην κάποια στιγμή θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν είναι κακή και η συνταξιοδότηση, η απεμπλοκή από την πολιτική Πώς να το πεις αυτό; Ματαιοδοξία; Υστεροφημία; Πολιτική επιβεβαίωση; Ή μήπως αδυναμία αποδοχής της αποστρατείας; Όπως και να το χαρακτηρίσεις, ίσως μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει αυτό με τους πολιτικούς, ιδίως με τους πρώην πρωθυπουργούς. Όχι όλους, αλλά τους περισσότερους. Πάρτε για παράδειγμα τον Κώστα Καραμανλή. Εχει αποχωρήσει από το Μέγαρο Μαξίμου από το 2009, δηλαδή πάνω από μία δεκαετία. Παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να είναι βουλευτής, να καταλαμβάνει μια έδρα στο ελληνικό κοινοβούλιο, έστω κι αν έχει πιει το αμίλητο νερό. Δεν κάνει ερωτήσεις, δεν έχει κοινοβουλευτικό έργο, παρευρίσκεται σε κρίσιμες ψηφοφορίες και κάνει μία δήλωση κάθε δύο χρόνια. Βεβαίως, σε παρασκηνιακό επίπεδο είναι πανταχού παρών. Η λεγόμενη «καραμανλική πτέρυγα», οι επίσημ

   Διάγνωση στατιστικά εδραιωμένη.  Στην άσκηση της ιατρικής και στην πράξη της πολιτικής η ξεχωριστή ικανότητα, το ταλέντο ή χάρισμα, αποκαλύπτεται στη διάγνωση: Στην ταχύτητα και ευστοχία εντοπισμού της αιτίας που γεννάει το νοσηρό σύμπτωμα. Ταχύτητα και ευστοχία προϋποθέτουν στέρεη γνώση, πλούσια εμπειρία, καθόλου προκατάληψη. Το ταλέντο της διάγνωσης τα εμπεριέχει αυτά και ταυτόχρονα, με τρόπο εκπληκτικό, τα ξεπερνάει: Ταλέντο είναι η εύστοχη και ταχύτατη αντιληπτικότητα, η γνώση και η εμπειρία συντονισμένες να λειτουργούν με τον αυτοματισμό της όρασης, σαν φωτισμός. Είναι δυσπροσδιόριστο χάρισμα και προσόν η διάγνωση, αλλά είναι αυτό που βεβαιώνει την έκπληξη ή και το θάμβος της ξαφνικής ανάδυσης ενός άγνωστου ώς χθες ταλέντου, τενίστα λ.χ. ή νεαρώτατου πιανίστα, στην κοινή αναγνώριση. Από το πεδίο της πολιτικής έχουν σήμερα αποκλειστεί «εξ ορισμού» οι ταλαντούχοι της διάγνωσης, οι διορατικοί και χαρισματικοί της οξυδέρκειας. Εχει μετασχηματιστεί το ίδιο το πεδίο

 O Τοξότης, το κανόνι και η Τράπεζα Αττικής. Όταν το 1997 το ταμείο των μηχανικών (ΤΣΜΕΔΕ) αποκτούσε το 34% των μετοχών της Τραπέζης Αττικής, το Τεχνικό Επιμελητήριο έκανε πάρτι. Οι πανηγυρισμοί, συνοδεύτηκαν με δηλώσεις όπως, «επιτέλους ο μηχανικοί θα έχουν την τράπεζα τους», «θα παίρνουμε χαμηλότοκα δάνεια», «έφτασε η στιγμή να παρέμβουμε στην οικονομία» και άλλες. Με αυτήν την υπερφίαλη φιλοσοφία, πορεύθηκε η τράπεζα τα τελευταία είκοσι χρόνια, προσφέροντας απλόχερα χρηματοδοτήσεις σε κατασκευαστές και εργολάβους, που δεν τηρούσαν τους αυστηρούς τραπεζικούς κανόνες ακόμα και μετά το ξέσπασμα της κρίσης του παγκόσμιου και εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Και με αυτήν την φιλοσοφία, η τράπεζα έγινε «φύλλο – φτερό» και η επένδυση του ΤΣΜΕΔΕ εξαϋλώθηκε. Κατά την διάρκεια της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμένου, η τράπεζα Αττικής είχε αποκτήσει έναν άκρως σημαντικό ρόλο. Ο ρόλος αυτός εξυπηρετούσε την κυβέρνηση, στο να πετύχει δύο στόχους. Ο πρώτος στόχος, ήτα