IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  'Εχουμε μάθει από τα λάθη μας;  Είναι βαριά τα σύννεφα πάνω από τη χώρα, την Ευρώπη  και  – κυρίως – τη  γειτονιά  μας.  Ας το αντιληφθούμε και ας βάλουμε –όσοι τουλάχιστον νιώθουν την ανάγκη– κάποιες κόκκινες γραμμές στον δικό μας «πόλεμο», τον εσωτερικό.   «Ευχόμεθα δυστυχίαν». Ενας καλός φίλος που έχει ζήσει αλλά και διαβάσει Ιστορία πρόσεξε κάτι διαβάζοντας ένα παλαιό φύλλο της «Κ». Ομολογώ ότι δεν το πίστευα, όσες φορές και να το διάβασα. 30 Αυγούστου 1921. Ο ελληνικός στρατός πολεμά στη Μικρά Ασία. Στην πρώτη σελίδα, πρώτο θέμα είναι το κίνημα του Κεμάλ, «Πώς στρατολογούνται, πώς εξοπλίζονται, πώς διοικούνται, πώς μάχονται οι Τούρκοι». Σε άλλο σημείο υπάρχει μια παράγραφος με τον τίτλο ΕΥΧΑΙ: «Ο,τι πρώτοι ημείς ανεγράψαμεν, ανεκοινώθη χθες επισήμως: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος νυμφεύεται εις κάποιαν ξενικήν λουτρόπολιν την Δεσποινίδα Ελένην Σκυλίτση, μεθαύριον Πέμπτην. Εις το ευάρμοστον λοιπόν ζεύγος ευχόμεθα εξ όλης ψυχής, δυστυχίαν». Απίστευτο; Στις μέρες μας θα το περίμενε κ

    ARIS MESSINIS VIA GETTY IMAGES Ελλάς 2020: «Νοικοκυραίοι, ξεδοντιάρηδες», ΜΑΤ και «καθαροί» Ο διχασμός και η ξεχασμένη μεσαία τάξη.   Ο εχθρός του φτωχού είναι ο φτωχός. Αυτό επιβεβαιώνουν οι φωτογραφίες και τα βίντεο με τους αστυνομικούς να σπάνε με μένος αυτοκίνητα πολιτών στη Χίο ή να συμπεριφέρονται στις προκλήσεις με παντελή έλλειψη επαγγελματισμού, με χυδαίες χειρονομίες και αγελαία συμπεριφορά. Είναι θλιβερό. Από προέρχονται αυτά τα παιδιά; Σίγουρα όχι από μεγαλοαστούς γονείς. Ταξικά έχουν κοινές καταβολές με αυτούς με τους οποίους συγκρούονται. Ποια η διαφορά τους με τους μπαχαλάκηδες; Όπως φαίνεται, καμία. Όμως αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το βαθύ και διευρυμένο μίσος προς τον απλό λαό, τους Ελληνες φορολογούμενους πολίτες. Δέκα χρόνια ισοπέδωσης και φτωχοποίησης. Δεν υπάρχει άλλος ευρωπαίος πολίτης που να έχει πληγεί σε τέτοιο βαθμό και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι Ελληνες πολίτες πλήρωσαν και πληρώνουν τα αυστηρά δημοσιονομικά μέτ

Το δίλημμα αφορά τον σταθμό «Βενιζέλου» και την τύχη των αρχαίων  που βρέθηκαν εκεί. Η Θεσσαλονίκη είναι απόλυτα διχασμένη. Η κατάρα της Φυλής μας: Διχασμός. Σύμφωνα με κάποια ξένη μυθολογία, όταν ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο και τους διαφόρους λαούς, έπεσε να κοιμηθεί. Οταν ξύπνησε αντιλήφθηκε ότι είχε δημιουργηθεί ένα μεγάλο πρόβλημα. Ο Ελληνας με την εξυπνάδα του και την καπατσοσύνη του είχε βάλει όλους τους άλλους λαούς στη σειρά και τους καταδυνάστευε. Πάνσοφος ο Θεός, όπως είναι, βρήκε αμέσως τη λύση. Με τα ίδια ακριβώς υλικά (τα οποία ομολογουμένως δεν είναι και πολύ καλής ποιότητας) έφτιαξε έναν άλλο Ελληνα και ξανάπεσε να κοιμηθεί. Την άλλη μέρα βρήκε όλους τους λαούς να κάθονται σε έναν μεγάλο κύκλο, να γελούν ευχαριστημένοι και στη μέση δύο Ελληνες να τσακώνονται. Το δίδαγμα του μύθου είναι εξαιρετικά απλό, αλλά δυστυχώς πολύ αληθινό. Το διαπιστώνετε κάθε μέρα. Τσακωνόμαστε για ψύλλου πήδημα. Το πλέον χαρακτηριστικό είναι το οδήγημα. Αν κάποιος δεν οδηγεί όπως

ASSOCIATED PRESS   Η Ελλάδα και οι μετανάστες της:  η ελαφρότητα μιας κοινωνίας που αρνείται να μάθει. Είναι βέβαιο ότι οι εταίροι μας στον ευρωπαϊκό Βορρά εκτιμούν ιδιαίτερα την συγκεκριμένη ελληνική ελαφρότητα.  Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα φαινόμενο διπλής μετακίνησης πληθυσμών που ανατρέπει τα δημογραφικά της δεδομένα, ανεξάρτητα από το εάν η ανατροπή αυτή αξιολογείται θετικά ή αρνητικά: σημαντικό τμήμα Ελλήνων , νέων και με υψηλή εκπαιδευτική στάθμη, έχει μεταναστεύσει τα τελευταία δέκα χρόνια και συνεχίζει να μεταναστεύει κυρίως σε χώρες της Δύσης, καθώς η ελληνική οικονομία δεν προσφέρει ευκαιρίες απασχόλησης που να αντιστοιχούν στα προσόντα τους. Η χώρα έτσι δεν χάνει μόνον αυτούς που φεύγουν, αλλά κατά πάσα πιθανότητα και τους απογόνους των που θα μεγαλώσουν και θα σταδιοδρομήσουν στις χώρες υποδοχής. Την ίδια περίοδο η χώρα είναι αναγκασμένη να δέχεται προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές, ανεξάρτητα από το αν η οικονομ

 Ο πολιτισμικός ρεβανσισμός θα είναι χειρότερος  και από βιβλική κόλαση. Σε ένα γεωπολιτικό περιβάλλον που επιθετικοποιούνται οι στρατηγικές και ο αναθεωρητισμός τείνει να μετατραπεί σε ατμομηχανή των εξελίξεων, στην Ελλάδα αναβιώνει ο μετεμφυλιακός διχασμός, αυτή την φορά ΚΑΙ με επίκεντρο το Μεταναστευτικό… Νοσηρό και επικίνδυνο σύμπτωμα… Χρήσιμο στην στρατηγική όλων αυτών  που επιδιώκουν να παραλύσουν την χώρα. Επιχειρούν να το εμφανίσουν, άλλοτε ως μια εκδήλωση που εμπίπτει -με την ευρεία έννοια- σ αυτό που μάθαμε να αποκαλούμε «ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΙΔΕΩΝ», και άλλοτε ως μια σύγκρουση διαφορετικών αντιλήψεων για την ζωή, για την κοινωνία και τον καθωσπρεπισμό. Και οι αυτόκλητες νουθεσίες δίνουν και παίρνουν… Η κοινωνία ομαδοποιείται. Διχάζεται επικίνδυνα. Κινητροποιούνται συμπεριφορές ενώ τα πραγματικά κίνητρα συγκαλύπτονται. Και όλα αυτά, την ίδια στιγμή που τα πάντα γύρω μας ξεχειλίζουν απύθμενη υποκρισία… Με αφορμή το μεταναστευτικό και την ανεξέλεγκτη τροπή που πρ

  Σαράντος Ι. Καργάκος, Ιστορικός - Συγγραφέας (1937-2019) http://www.sarantoskargakos.gr/  Το συμπόσιο του Διαβόλου: «ZΟΥΜΕ σ'ένα όνειρο που τρίζει»,λέει ένα σύγχρονο νεανικό τραγούδι. Κάπως έτσι νιώθω κι εγώ τον τελευταίο καιρό. «Καμιά κίνηση γύρω μου. μόνο ένα πουλί νεκρό πέφτει στο έδαφος», όπως λέει το τραγούδι των Cure. «Κιουρ» θα πει θεραπεία, αλλά προσωπικά δεν βλέπω θεραπεία στη μελαγχολία που με κατέχει. Άκουσα τον πρωθυπουργό να μιλάει στο Περιστέρι για ΕΑΜ. Για πράγματα που δεν έζησε. Εγώ έζησα στο Περιστέρι και στο Μεταξουργείο το 1946, στην περίοδο της κυριαρχίας των Κατελαναίων και των Πανολιασκαίων. Σε ηλικία έξι ετών είδα τη μάνα μου να χαλάει τα ράφια του μαγαζιού μας για να φτιάξει νεκρόκασες για τα σκοτωμένα αδέλφια του πατέρα μου. Λίγες μέρες μετά ξεφύγαμε από το γερμανικό μπλόκο και βγήκαμε στα βουνά. Και τι δεν είδαν τα μάτια μου! Είδα τους Ιταλούς να λεηλατούν το καλύβι μας, τους Γερμανούς να παίρνουν το ψωμί μας και να με κυνηγούν να μου

Για το τελευταίο βιβλίο του Γιώργου Μαυρογορδάτου   « Μετά το 1922. Η παράταση του διχασμού » (Πατάκης)   Ο Μαυρογορδάτος είναι «βενιζελικής» ευαισθησίας, με άλλα λόγια κοντά στο ρεύμα μιας φιλελεύθερης εκσυγχρονιστικής κριτικής στον εθνικισμό της αναδίπλωσης και στις παραδόσεις της παλαιο-συντηρητικής Ελλάδας. Διαβάζει επομένως την Ιστορία δίνοντας έμφαση στα θετικά και όχι στα αρνητικά της συμβολής του Βενιζέλου στα δημόσια πράγματα της χώρας. Είναι γνωστή και πολυχρησιμοποιημένη η ρήση που λέει πως ένα μόνο πράγμα μας διδάσκει η Ιστορία, ότι δεν διδασκόμαστε τίποτα από την Ιστορία. Έχει τη σοφία του το απόφθεγμα, παρά το ότι μπορεί να το κάνει σημαία του κάθε πικρόχολος αντιδραστικός που βολεύεται με την απόρριψη και ξεμπερδεύει με γενικές καταδίκες. Παρ όλα αυτά, είναι καλό να διαβάζουμε Ιστορία, έστω και αν δεν «παραδειγματίζει» όσο θα θέλαμε. Στέκομαι, για παράδειγμα, στο τελευταίο βιβλίο του Γιώργου Μαυρογορδάτου Μετά το 1922. Η παράταση του διχασμού (Πατάκης

Δηλαδή πώς ακριβώς περίμεναν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ να αντιδράσει ένας λαός που βρέθηκε ξαφνικά στη δίνη των μνημονίων, ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή τον είχαν μπουκώσει με τον μύθο της ισχυρής Ελλάδας; Πώς περίμεναν να αντιδράσουν αυτοί (και ήταν πολλοί) που είδαν τους μισθούς τους να τσακίζονται, τις συντάξεις τους να λεηλατούνται, τις καταθέσεις τους να εξανεμίζονται, τα δάνειά τους να κοκκινίζουν, τα σπίτια τους να απειλούνται, την ανεργία να εκτινάσσεται, τα μαγαζιά τους να κλείνουν και τους πετούσαν στα μούτρα το προσβλητικό «μαζί τα φάγαμε»; Επιφανείς εκπρόσωποι της συντηρητικής παράταξης και του Κέντρου υποστηρίζουν ότι την τρομοκρατία τροφοδοτούν ο διχασμός, το πολιτικό και κοινωνικό μίσος. Βγάζουν έξω από τη συζήτηση τις δικές τους πρακτικές και ρίχνουν όλη την ευθύνη στην Αριστερά. Καθόλου πρωτότυπο. Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγ. Βενιζέλος στη συνέντευξή του στον «Ελ. Τύπο» (28-5-2017) αναφέρει ότι «καλλιεργείται ένα κλίμα ενθάρρυνσης ή ανοχής προς τη βία». Από

Ποιες χώρες εννοείτε κύριε Γεωργιάδη; Ο αντιπρόεδρος της ΝΔ είπε ότι υπάρχουν χώρες στις οποίες όποιος δηλώνει κομμουνιστής πηγαίνει στη φυλακή και όντως έτσι συμβαίνει. Αλλά και στη χώρα μας πριν από μερικές δεκαετίες οι κομμουνιστές πήγαιναν φυλακή. Αναπολεί τις εποχές εκείνες;   Εχει δίκιο ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης όταν λέει ότι υπάρχουν χώρες στις οποίες όποιος δηλώνει κομμουνιστής πηγαίνει στη φυλακή. Το ερώτημα είναι αν ο αντιπρόεδρος της ΝΔ ζηλεύει τις Δημοκρατίες των χωρών αυτών. Και ας μην πάμε μακριά, και στη χώρα μας πριν μερικές δεκαετίες οι κομμουνιστές πήγαιναν φυλακή και ακόμα πιο πέρα. Αναπολεί τις εποχές εκείνες ο κ. Γεωργιάδης, θεωρεί δηλαδή ότι αν οι κομμουνιστές είναι στη φυλακή τα πράγματα είναι στη θέση τους, όπως συνέβαινε στην Ελλάδα μετά τον Εμφύλιο και στη χούντα; Ή πιστεύει ότι οι δημοκρατικές κατακτήσεις στην Ινδονησία και σε ορισμένες πρώην κομμουνιστικές ευρωπαϊκές χώρες που τα κομμουνιστικά κόμματα τελούν εκτός νόμου είναι πιο ώριμες από τ