IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η επιτήδεια στάση ουδετερότητας της Τουρκίας στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είναι γνωστή στους ιστορικούς της περιόδου. Οπως είναι γνωστό, σύμφωνα με έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και αμερικανικά έγγραφα που δημοσιεύτηκαν πριν από δύο δεκαετίες, η γείτων θησαύρισε με το εμπόριο πρώτων υλών με τις οποίες τροφοδοτούσε τον Αξονα και περνούσαν από τις σιδηροδρομικές γραμμές μέσω του κατεχόμενου Εβρου από τη χώρα μας με προορισμό το Βερολίνο γεμίζοντας τα ταμεία των τραπεζών της, την ίδια στιγμή που αυτές ξέπλεναν τα χρήματα των ναζί. Ωστόσο, οι καιροί άλλαξαν, μετά σιωπή δεκαετιών τα στόματα άνοιξαν και η μεγαλύτερη τραγωδία της ανθρωπότητας, το Ολοκαύτωμα, άρχισε να συζητιέται σε διεθνείς οργανισμούς, να διδάσκεται στα σχολεία και να περνάει στη σφαίρα της πολιτικής επιζητώντας απόδοση ευθυνών στα ένοχα κράτη που με  τον έναν ή  άλλον  τρόπο συνέβαλαν στο έγκλημα έξι εκατομμυρίων  θυμάτων  Εβραίων της Ευρώπης. Αναμφίβολα, η Τουρκία ήταν ένα από αυτά. Από το άγος εκείν

  Ερνστ Τόλλερ 'Ημουν ένας Γερμανός.  Η αυτοβιογραφία ενός επαναστάτη Μετάφραση Μιλτιάδης Αργυρόπουλος.  Εκδόσεις Ερατώ, 2016,  σελ. 479, τιμή 18 ευρώ  Το 1933, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας παίρνει την εξουσία, ο Αδόλφος Χίτλερ το αξίωμα του καγκελάριου, και αρχίζει για την Γερμανία, την Ευρώπη, μα και για ολόκληρη την ανθρωπότητα η πιο σκοτεινή και βάρβαρη περίοδος της σύγχρονης ιστορίας της. Την ίδια χρονιά, ο Ερνστ Τόλλερ γράφει: "Όποιος επιθυμεί να κατανοήσει την κατάρρευση του 1933, πρέπει να γνωρίσει τα γεγονότα του 1918 και 1919 στη Γερμανία, τα οποία διηγούμαι στο βιβλίο αυτό. Είχαν διδαχθεί, άραγε, τίποτα οι άνθρωποι από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, από τις θυσίες και τα βάσανα, από την καταστροφή και τα χτυπήματα της μοίρας, από τον θρίαμβο του αντιπάλου και την απελπισία του λαού, είχαν καταλάβει το νόημα, τη νουθεσία και το χρέος εκείνων των καιρών; Οι Δημοκράτες, που παραχώρησαν τη δημοκρατία στους εχθρούς τους. Οι Επανασ

  Είναι ελάχιστα γνωστό ότι το 1945 μια εξαιρετική ομάδα Βρετανών κινηματογραφιστών πήγε στη Γερμανία για γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πίσω στο Λονδίνο, στα Pinewood Studios, περίμενε το υλικό τους ο Χ ίτσκοκ, που είχε επιστρατευθεί για να συντονίσει και να δώσει την τελική μορφή στην ταινία. Λέγεται, όμως, ότι όταν ο σκηνοθέτης είδε τι τραβούσαν οι κάμεραμεν της British Army Film Unit κατά την απελευθέρωση των κρατουμένων στο στρατόπεδο του Μπέργκεν-Μπέλσεν, έπαθε τέτοιο σοκ που εξαφανίστηκε για μια εβδομάδα από το στούντιο. Η ταινία αυτή, παρ’ όλο που όσοι την είδαν τη θεώρησαν αριστούργημα, δεν προβλήθηκε ποτέ. Πέντε από τις έξι μπομπίνες της φυλάχτηκαν στο Imperial War Museum και η ιστορία ξεχάστηκε. Το 1980, όμως, ένας Αμερικανός ερευνητής ανακάλυψε το φιλμ σε ένα σκουριασμένο κουτί, έγινε μια πρόχειρη βερσιόν του (χωρίς την έκτη μπομπίνα) και έτσι ελλιπές προβλήθηκε το 1984 στο Φεστιβάλ του Βερολίνου , αλλά και στην αμερικανική

Gillo Pontecorvo 1.  Gillo Pontecorvo: ''The Battle of Algiers' '  Gillo Pontecorvo:' 'The Battle of Algiers'',''Η Μάχη της Αλγερίας''. - Ελληνικοί υπότιτλοι   Παραγωγή:  Αλγερία - Ιταλία, 1966  Σκηνοθεσία:  Τζίλο Ποντεκόρβο  Πρωταγωνιστούν: Μπραχίμ Χατζαντί, Τζιν Μάρτν, Γιασέφ Σααντί, Ούγκο Παλέτι   Θέμα: Η ιστορική μάχη της πόλης του Αλγερίου το 1957, ανάμεσα στον αποικιοκρατικό γαλλικό στρατό κατοχής και την αλγερινή λαϊκή αντίσταση, συσπειρωμένη γύρω από το Εθνικοαπελευθερωτικό Μέτωπο (FLN). - Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία. - Προτάθηκε για 3 ΟΣΚΑΡ   * Τοποθετημένη στη χρονική περίοδο μεταξύ 1954 και 1957 όπου η γαλλο-αλγερινή ένοπλη αντιπαράθεση αγγίζει την κορύφωσή της, η ανυπέρβλητη αυτή ταινία παρακολουθεί τον ανταρτοπόλεμο που ξεκινά ενάντια στη γαλλική αποικιοκρατία ο αφανής λαός της αραβικής συνοικίας. Εκπληκτικός σκηνοθέτης, ο Ποντεκόρβο πυροβολεί αλύπητα την