IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το ανελαστικά αδυσώπητο δίλημμα για την Ελλάδα είναι διαχειριστική υποτέλεια ή εθνική αξιοπρέπεια. Αυτό ορίζει το μέγα πρόταγμα της κατεπειγόντως ζητούμενης εθνικής μας στρατηγικής. Που, για μια ακόμη φορά στη δύσκολη ιστορία μας, είναι η ανάκτηση της χαμένης εθνικής μας αυτεξουσιότητας και της συνακόλουθης εθνικής μας ανεξαρτησίας κι όχι η καλλιεργούμενη μνημονιακή ειμαρμένη. Ως έχει η κατάστασή μας, κάθε τι άλλο εντάσσεται στην ανηλεή στρατηγική της νεο-αποικιακής υποτέλειάς μας. Όπου πια, όχι όπως στις παλιές αποικίες, διεκπεραιώνουμε οι ίδιοι τους όρους της δια των διαμεσολαβητικών μεταξύ των επικυρίαρχων και του λαού μας θεσμών αντιπροσώπευσής μας. Με προεξάρχουσα σ’ αυτό τον ρόλο όλη την ηγεσία του τόπου μας, περίπου κάνοντας πως δεν καταλαβαίνουμε ή και παριστάνοντας πως ζούμε σε συνθήκες ιστορικής κανονικότητας. Επειδή, όμως, δεν ζούμε σε συνθήκες κανονικότητας, δεν έχουμε άλλο δρόμο πέραν αυτού της ανάκτησής της. Γιατί, ό,τι κι αν λέγεται, το πολύ τονισμένο μέγα

United Nations Τα δημοψηφίσματα περί ανεξαρτησίας στην Καταλωνία και στο ιρακινό Κουρδιστάν έφεραν στην επιφάνεια όλα τα ερωτήματα που υπάρχουν εδώ και χρόνια ως προς τη δυνατότητα αποσπάσεως του τμήματος ενός κράτους και της κηρύξεως ανεξαρτησίας. Η διεθνής πρακτική ποικίλει. Ενδεικτικές είναι οι περιπτώσεις του Κοσσυφοπεδίου και του Νοτίου Σουδάν.  Το 2008 το Κοσσυφοπέδιο ανακοίνωσε, μονομερώς, την ανεξαρτησία του από τη Σερβία. Η τελευταία δεν αποδέχθηκε την απόσχισή του θεωρώντας ότι παραβιάζει το ψήφισμα 1244/1999 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Έκτοτε 110 κράτη (μέχρι το 2017) έχουν αναγνωρίσει το Κοσσυφοπέδιο. Μεταξύ των κρατών που αρνούνται την αναγνώριση περιλαμβάνονται δύο μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας (Ρωσία και Κίνα). Το Νότιο Σουδάν ήταν μία σχετικώς αυτόνομη περιοχή του κράτους του Σουδάν. Μετά από δύο εμφυλίους πολέμους και 40 έτη αιματηρών συγκρούσεων το Νότιο Σουδάν προχώρησε σε δημοψήφισμα το 2011 όπου το 98% του πληθυσμού ψήφισε υπέρ της ανεξαρτησ

Οφείλει να απαγορεύεται συνταγματικά η εκποίηση των κοινωφελών επιχειρήσεων, η οποία ισοδυναμεί με την εκχώρηση της αυτονομίας του κράτους – με την αποκρατικοποίηση της εξουσίας και με την κατάλυση της Δημοκρατίας. “ Στόχος οφείλει να είναι η απόλυτα ισορροπημένη σχέση μεταξύ του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα μίας χώρας, έτσι ώστε να προστατεύεται η αυτονομία του κράτους για την ασφάλεια των Πολιτών του – οι οποίοι το εμπιστεύθηκαν, αναθέτοντας τη δημόσια διοίκηση στους Θεσμούς του. Η εθνική κυριαρχία ενός κράτους, όπως συνήθως αποκαλείται η πλήρης αυτονομία του, είναι δυνατόν να καταλυθεί από αρνητικές εξελίξεις στο εσωτερικό του, ιδίως δε στην οικονομία του – χωρίς να είναι απαραίτητη η στρατιωτική εισβολή στην «επικράτεια» του ”. Το παραπάνω κείμενο, ελαφρά διαμορφωμένο, προέρχεται από έναν πολύ γνωστό Γερμανό νομικό, ο οποίος είναι ταυτόχρονα μέλος του συνταγματικού δικαστηρίου της χώρας του. Ο καθηγητής συμπληρώνει έμμεσα ότι,  η  Γερμανία  είναι πλέον αντιμέτωπ

Σκίτσο του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ ΑΡΘΡΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ* 6/3/16 Αφορμή για την συγγραφή αυτού του κειμένου αποτελεί το άρθρο του κ. Παντελή Σαββίδη που αναρτήθηκε στις Ανιχνεύσεις με τίτλο « Γιατί ο κ. Τσίπρας δεν είναι ηγέτης  ». Μετά την  παράθεση επιχειρημάτων   για να στηρίξει την εκτίμηση του που είναι και ο τίτλος του άρθρου ,παραθέτει  σειρά ερωτημάτων ,πέραν των τριών , που αφορούν την απόφαση που έλαβαν οι Υπουργοί Άμυνας του ΝΑΤΟ στις 11 Φεβρουαρίου για την «εμπλοκή» στρατιωτικών δυνάμεων στην αποτροπή του προσφυγικού ρεύματος που προέρχεται από την Τουρκία και μαστίζει τον ευρωπαϊκό χώρο. Το πρώτο ερώτημα είναι : ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του ΝΑΤΟ ; Ο ρόλος της Συμμαχίας αναφέρεται με ακρίβεια μέσα στην απόφαση των Υπουργών. Είναι: αναγνώριση, παρακολούθηση και  επιτήρηση των παράνομων προσφυγικών ροών προσώπων εντός του Αιγαίου Πελάγους. Για να επιτευχθεί αυτό δεν δημιουργήθηκε νέα δύναμης αλλά η ήδη υπάρχουσα  στο Ανατολικό Αιγαίο ναυτική

Η Τουρκία στην εφαρμογή της αναθεωρητικής της πολιτικής επεδίωκε να χρησιμοποιεί και να εμπλέκει το ΝΑΤΟ σε αυτά που χαρακτηρίζονται (κάκιστα) διεθνώς ελληνοτουρκικές διαφορές, ενώ πρόκειται για μονομερείς τουρκικές διεκδικήσεις. Οι «διαφορές» αυτές καταγράφονταν στη Συμμαχία, η οποία ούτε είχε, ούτε ήθελε να παίξει, διαιτητικό ρόλο και έτσι ευνοούσαν την αναθεωρητική χώρα, δηλαδή την Τουρκία. Η πάγια θέση των ελληνικών κυβερνήσεων ήταν μέχρι σήμερα να αποφεύγεται οποιαδήποτε εμπλοκή της Συμμαχίας στα θέματα που εγείρει μέσα σε αυτήν η Τουρκία. Η πολιτική του ΝΑΤΟ από την αρχές της δεκαετίας του 1980 ήταν πολιτική «ίσων αποστάσεων» με βάση τις περίφημες οδηγίες Luns (Luns Ruling) που εκδόθηκαν από τον τότε Γενικό Γραμματέα Ολλανδό, Joseph Luns, ενώ δυστυχώς και το 2006 εκδόθηκε από το SHAPE η επίσης ευνοϊκή (και φυσικά δυσμενής για εμάς) Πολιτική Οδηγία για τα Νησιά του Αιγαίου (όπως ακριβώς τα ονομάζει η Τουρκία και όχι Ελληνικά Νησιά) με την οποία επισημαίνεται ότι είναι

  (Φωτ.: 21/11/2015 - Βουλή των Ελλήνων. Απόσπασμα από τον εορτασμό της ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις αντιμετώπισαν το αμυντικό πρόβλημα της χώρας σε γενικές γραμμές ναι μεν ικανοποιητικά, αλλά με απουσία μακροπρόθεσμου σχεδιασμού, κάνοντας τις περισσότερες φορές διαχείριση μόνο του… «σήμερα».)   Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η χώρα μας αντιμετωπίζει μία διαρκή και εκπεφρασμένη απειλή από την Τουρκία ως αποτέλεσμα της διαχρονικής αναθεωρητικής της πολιτικής, που άρχισε να εφαρμόζει την επόμενη κιόλας ημέρα της υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάνης και έλαβε εξαιρετικά ανησυχητικές διαστάσεις μετά το 1974 με την εισβολή στην Κύπρο.  Επιπροσθέτως, η Τουρκία επιδιώκει ηγεμονική παρουσία και επέκταση της παρουσίας και επιρροής της αντιστοίχως στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και στην Ευρώπη με μία συνεχή πίεση προς της Ελλάδα, την οποία θεωρεί εμπόδιο στην νέο–οθωμανική της πολιτική. Τι είναι αποτροπή και πότε είναι αυτή αξιόπιστη! Για την

''ὅτι δίκαια ὲν ἐν τῷ ἀνθρωπείῳ λόγῳ ἀπὸ τῆς ἴσης ἀνάγκης κρίνεται,  δυνατὰ δὲ οἱ προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν.'' (*) ΣΧΟΛΙΟ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΠΥΡΑΥΛΟΥΣ ΚΑΤΑ ΕΞΩΓΗΙΝΩΝ … :  Πυραύλους S-400 αγοράζει η Ινδία από τη Ρωσία Σύμφωνα με την κυρίαρχη άποψη στην Ελλάδα τις δεκαετίες του 1990 και 2000, στον μεταψυχροπολεμικό κόσμο, ισχύουν, μεταξύ άλλων, τα εξής, κάτι που σημαίνει ότι αγορά ή κατασκευή τέτοιων φονικών όπλων προορίζονται για εξωγήινους: • Έχουμε παγκοσμιοποίηση οπότε η κυριαρχία δεν έχει μεγάλη σημασία ή και μηδενική. • Η Ευρώπη ενώνεται, επομένως όλα εκεί θα είναι αλτρουιστικά, και κατά συνέπεια όσοι έλεγαν πως η άσκοπη, άκαιρη και απροετοίμαστη ένταξη μέσα στον αθέσπιστο χώρο της ΟΝΕ είναι καταστροφή μάλλον υπερβολές έλεγαν ή και χειρότερα • Το διεθνές δίκαιο θα υπερισχύσει γραμμικά εάν όχι και θα εξελιχθεί σε μια υπερεθνική εξουσία που θα τιμωρεί όσους άτακτους δεν εφαρμόζουν μια συγκεκριμένη ιδεολογική άποψη στο