IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Μεσσιανισμός: Ψυχικό ρήγμα ή Ανορθολογισμός; «Αλίμονο στους λαούς που έχουν ανάγκη από σωτήρες». Το κύρος της θέσης αυτής – που ενέχει στοιχεία αξιώματος – επιβεβαιώνεται καθημερινά από ανθρώπους, λαούς ή έθνη που αναζητούν την πρόοδο και τη σωτηρία τους σε πρόσωπα ή δυνάμεις έξω από αυτούς. Η προσμονή, όμως, και η ελπίδα για ατομική ή εθνική ανάταση ή σωτηρία, όταν εγκλωβίζονται στη λατρεία μιας ιδέας ή προσώπου, τότε συνυφαίνουν το περιεχόμενο μιας συμπεριφοράς, γνωστής ως Μεσσιανισμός. Ο μεσσιανισμός ως φαινόμενο βαδίζει παράλληλα με τον άνθρωπο και την ιστορία των εθνών. Σταθερή παράμετρος του φαινομένου στη διαχρονικότητά του ο χρόνος και ιδιαίτερα το μέλλον. Κι αυτό γιατί το μέλλον αποτελούσε κι αποτελεί μέχρι και σήμερα τον μεγάλο άγνωστο για τον άνθρωπο. Τις προοπτικές και τη διαχείρισή του οι άνθρωποι και οι λαοί την πραγματώνουν άλλοτε με την σκληρή προσπάθεια και την εργασία, άλλοτε την εναποθέτουν στην εξουσία της τύχης και των φυσικών δυνάμεων και άλλοτε στις ι

     Στον αγώνα για πλεονέκτημα μεταξύ των παγκόσμιων   δυνάμεων, δεν  είναι η  στρατιωτική  ή  η οικονομική   δύναμη  που  κάνει  την  κρίσιμη διαφορά, αλλά  θεμελιώδεις  ιδιότητες  μιας κοινωνίας: τα  χαρακτηριστικά  ενός έθνους που παράγουν  οικονομική  παραγωγικότητα,  τεχνολογική καινοτομία, κοινωνική συνοχή, και εθνική βούληση.  Τι κάνει μια δύναμη μεγάλη. Οι πραγματικοί οδηγοί της ανόδου και της πτώσης* .  Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία -και η σιωπηρή υποστήριξη της Κίνας σε αυτή την βίαιη προσπάθεια να ανατραπεί η διεθνής τάξη- έχει εντείνει τον στρατηγικό ανταγωνισμό που ορίζει τώρα την πολιτική εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Αυτό που μέχρις ετούτο το σημείο μπορεί να φαινόταν σαν μια αφηρημένη και περίεργη πρόκληση έγινε ξαφνικά πραγματικό, επείγον, και επικίνδυνο. Σε απάντηση, πολλοί Αμερικανοί αξιωματούχοι και αναλυτές ζήτησαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες να ενισχύσουν τις στρατιωτικές τους ικανότητες, να σκληρύνουν την άμυνά τους, και να επενδύσουν σε βασικές τεχνολογίες. Η

Πραγματικότητα και εντυπώσεις Η ηγετική ικανότητα μπορεί να είναι άσχετη με τον δείκτη ευφυΐας; Το ερώτημα είναι θεωρητικό, κάθε συνειρμός που το συνδέει με πρόσωπα της ελλαδικής πολιτικής επικαιρότητας πρέπει να θεωρηθεί τυχαίος. Για να φτάσει ο πολιτικός σε υψηλούς θώκους, πέρασε από καίριες δοκιμασίες: Κέρδισε την ψήφο του λαού, διακρίθηκε στις εσωκομματικές διεργασίες, σε συνέδρια κομματικά, κατόρθωσε να τον εκτιμήσουν οι ομότεχνοί του. Μπορεί να συμβούν αυτά σε κάποιον ατάλαντο; Ασφαλώς και δεν αποτελεί αναγκαίο προσόν να είναι ρήτορας ο ηγέτης – θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς και το αντίθετο: ότι το ρητορικό χάρισμα παγιδεύει τον φορέα του στην ψευδαισθητική αυτάρκεια της ωραιολογίας. Κυρίως, παραπλανά τον πολίτη. Ο ικανός στη ρητορεία πολιτικός κάνει πειστικό το ψευδολόγημα, δίνει την εντύπωση ότι απαντάει σε ερωτήματα που απλώς τα παρακάμπτει με επιδεξιότητα. Ανεπαισθήτως διολισθαίνει σε φασιστική συμπεριφορά, αγορεύει καταιγιστικά, στερώντας σκόπιμα από τον συ

  Εθνικό war room με ποιους; Ο πρώην πρέσβης της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον κ. Αλέξανδρος Μαλλιάς, σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του (Καθημερινή) αναδεικνύει ένα τεράστιο έλλειμμα και μια τρομερή αμεριμνησία ως προς την ανάσχεση της τουρκικής και όχι μόνο, προπαγάνδας. Διαπιστώνοντας, ότι βρισκόμαστε εν μέσω επικοινωνιακής θύελλας εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και προβλέποντας ανησυχητική κλιμάκωση, επισημαίνει ότι, επείγει η δημιουργία ενός συστημικού επικοινωνιακού war room, για την επιθετική προώθηση των θέσεων μας και της διαρκούς αντίκρουσης αρνητικών σχολίων. Παράλληλα όμως, συστήνει και την ενεργοποίηση ενός δικτύου εθνικών «λογαριασμών» σε όλα τα ΜΚΔ, οι οποίοι θα αντικρούουν με… λιγότερη ευπρέπεια την προπαγανδιστική παραπληροφόρηση και εξαπάτηση που προέρχεται από διάφορα κέντρα. Δεν μπορεί όπως ορθά, αναφέρει ο πρέσβης, αυτή η καθημερινή μάχη με την αισχρή προπαγάνδα, να δίνεται από τους επίσημους λογαριασμούς του πρωθυπουργού, του ΥΠΕΞ και καμιά δεκαριά ανθρώπων π

  Τα παρατράγουδα του «ψεκασμού».   Το άρθρο παρότι έχει αιχμηρές εκφράσεις και χαρακτηρισμούς, που ιδιαίτερα σε ότι αφορά το αντιμνημονιακό κίνημα δεν μας εκφράζουν, το αναδημοσιέυουμε γιατί πιάνει μια βασική διάσταση: την πολιτική εκμετάλλευση του κινήματος των “αρνητών”. Μιας και έχουμε ζήσει το κίνημα των αγανακτισμένων, που ήταν ένα πραγματικό πλειοψηφικό κίνημα, και την εκμετάλλευσή του από διάφορους απίθανους που ταλαιπώρησαν και ταλαιπωρούν ακόμα την χώρα (να θυμηθούμε τον Βαρουφάκη, τον Κατρούγκαλο, τον Καζάκη ή από την άλλη πλευρά τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής, όλοι τους πάτησαν πάνω στις πλάτες του κινήματος των Αγανακτισμένων). Απευθυνόμαστε σε εκείνους που επιμένουν στην αντιεμβολιαστική γραμμή, και δεν είναι φασιστές ή ενεργούμενα πολλών και διαφόρων κύκλων, ή απλώς φοβούνται να εμβιολιαστούν, να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά με τις πολιτικές ανεμοδούρες και απατεώνες, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η προσωπική τους προβολή και φυσικά όχι η πατρίδα, η ελευθερία κ.λπ

   Πλανήτης δίχως ισορροπία. Ο φετινός Αύγουστος είναι ίσως ο πιο δυσοίωνος μήνας των τελευταίων πολλών δεκαετιών. Ο πόλεμος στην Ουκρανία αποσταθεροποιεί τον πλανήτη ποικιλοτρόπως, ανατρέποντας ισορροπίες δεκαετιών. Φέρνει ξανά το φάσμα της φτώχειας πάνω από την Ευρώπη, απειλεί να μετατρέψει την Αφρική σε πεδίο αντιπαράθεσης, ξυπνάει αναθεωρητισμούς που αδρανούσαν μέχρι πρότινος, φέρνει ξανά τον πόλεμο στην ημερήσια διάταξη. Την ίδια στιγμή στον Ειρηνικό Ωκεανό, ένα ασταθές πλέγμα ισορροπιών φαίνεται ότι κρέμεται από μια κλωστή. Η πανδημία φανέρωσε πολλά από τα εγγενή μειονεκτήματα και τις αποτυχίες της οργάνωσης των ανθρώπινων κοινωνιών στη Δύση, αλλά έδειξε και τον βαθμό αλληλεξάρτησης των οικονομιών της Ασίας, της Αμερικής και της Ευρώπης. Κυρίως, έδειξε τη σημαντικότερη, ίσως, πρόκληση που καλείται να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα. Που δεν είναι άλλη από την απειλή κατάρρευσης των ποικίλων οικοσυστημάτων που κατέστησαν μεγάλα τμήματα του πλανήτη Γη κατοικήσιμα και κατάλληλα για την