IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Antony Burlaud – Η εποποιία του υλισμού.  Αν πιστέψουμε τον ίδιο, ο Ρωμαίος Λουκρήτιος , ο οποίος έζησε τον 1ο αιώνα π.Χ., δεν είχε άλλο σκοπό, γράφοντας το De natura rerum , παρά να αποδώσει σε στίχους την κάπως στεγνή ελληνική σοφία του Έλληνα Επίκουρου: το ποιητικό μέλι θα εξευγένιζε το πικρό φιλοσοφικό ποτήρι. Πράγματι, βρίσκουμε, διατρέχοντας τους 7 400 στίχους, τις περισσότερες από τις σημαντικές θέσεις της επικουρικής παράδοσης. Ωστόσο το άφθονο, ζωντανό, πολύχρωμο κείμενο ξεφεύγει κατά πολύ από το διδακτικό αυτό πλαίσιο. Οι ήχοι ξεσπούν, οι εικόνες ταράζουν· το ποίημα ζει τη δική του ζωή, εξερευνά νέες τονικότητες. Το De natura rerum είναι ταυτόχρονα μία φιλοσοφική πραγματεία και ένα επικό θέαμα. Μεταφρασμένο σε πρόζα ή σε στίχους, το πυροτέχνημα αυτό διατηρεί και σήμερα μια εκπληκτική δύναμη. Αλλά ο ισχυρός ποιητικός μηχανισμός του Λουκρήτιου νοείται ως πολεμική μηχανή, υπενθυμίζοντας και απεικονίζοντας μερικές ενοχλητικές αλήθειες: ο κόσμος (δεν) είναι (

«Ορεινό τοπίο». Το Ιδρυμα Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη, σε συνεργασία με την Ακαδημία Καλών Τεχνών του Πεκίνου και τον Ελληνοκινεζικό Σύνδεσμο Οικονομικής και Πολιτιστικής Ανάπτυξης, παρουσίασε για πρώτη φορά στην Ευρώπη την έκθεση «Qi Baishi: Η μυστηριώδης Ανατολή». «Τον Θεό μου τον σέβομαι, μα για το σύμπαν πονώ». Αν εξαιρέσουμε τους λάτρεις της συνωμοσιολογίας και τους φανατικότερους όλων των θρησκειών, που βολεύονται με το πρίσμα του ανορθολογισμού, οι υπόλοιποι προσπαθούμε να κατανοήσουμε τα του κορωνοϊού και της πανδημίας με οδηγό τον επιστημονικό λόγο. Δεν τα καταφέρνουμε πάντα. Παρότι ο ιατρικός λόγος που διαβάζουμε ή ακούμε παρέχεται σε εκλαϊκευμένη μορφή, αρκετοί όροι και έννοιες υπερβαίνουν τα όρια των γενικών γνώσεών μας. Κι ύστερα, αρκετά συχνά μας αποθαρρύνουν οι αντιφάσεις, οι ενδοεπιστημονικές συγκρούσεις, η αναθεώρηση της μιας βεβαιότητας μετά την άλλη. Ξέρουμε πως έτσι ακριβώς, με τη σκαπάνη των αντιφάσεων και των συγκρούσεων, διευρύνεται η οδός προς

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί μέρος του δεκάτου τρίτου κεφαλαίου του βιβλίου ''Ο θεός δεν είναι μεγάλος'' του Christopher Hitchens . Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Scripta, και είναι, δυστυχώς, εξαντλημένο. Μπορείτε να κατεβάσετε αυτό το κείμενο σε μορφή pdf εδώ . «Ο Θεός δεν είναι μεγάλος – Πως η θρησκεία δηλητηριάζει τα πάντα» – Κρίστοφερ Χίτσενς (Εκδόσεις «Sripta», μετάφραση Δέσποινα Ρισσάκη)  Κεφάλαιο 13 Κάνει η θρησκεία τον άνθρωπο καλύτερο;  (Κρίστοφερ Χίτσενς)  «Η θρησκευτική πίστη κάνει τους ανθρώπους καλύτερους και συμβάλλει στον εκπολιτισμό της κοινωνίας». Σε αυτό το επιχείρημα καταφεύγουν οι ευσεβείς, όταν έχουν εξαντλήσει κάθε άλλο. Πολύ καλά, δείχνουν να λένε, δεν θα ξαναμιλήσουμε για την Έξοδο (για παράδειγμα) ή την Παρθενογέννεση ή ακόμη και την Ανάσταση ή την «νυχτερινή πτήση» από την Μέκκα στην Ιερουσαλήμ. Όμως, πόσο χειρότερος θα ήταν ο άνθρωπος χωρίς πίστη; Δεν θα παραδινόταν σε κάθε μορφή έκλυτης συμπεριφοράς και εγωισμού; Δ

Η «παγανιστική» Πρωτομαγιά Στον πυρήνα του εορτασμού της Πρωτομαγιάς, σε όλους τους πολιτισμούς από κτίσεως κόσμου, βρίσκεται η αναγέννηση της γης και ο εορτασμός του κύκλου της φύσης που παραμένει άρρηκτα συνδεδεμένη με τον κύκλο της ίδιας της ζωής. Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς έλκει την καταγωγή του από τις αρχαίες και παγανιστικές τελετές του μακρινού παρελθόντος. Η σημασία της ημέρας για τους αρχαίους λαούς οφείλεται στο γεγονός πως ημερολογιακά (για το βόρειο ημισφαίριο) η πρώτη ημέρα του Μαΐου βρίσκεται ανάμεσα στην Εαρινή Ισημερία και το Θερινό Ηλιοστάσιο, τοποθετείται δηλαδή στην αρχή της άνοιξης. Ο Μάιος πήρε το όνομά του από τη ρωμαϊκή θεότητα Maja (Μάγια) το όνομα της οποίας προήλθε με τη σειρά του από την ελληνική λέξη Μαία, που σημαίνει τροφός και μητέρα. Η Μάγια ταυτίστηκε επίσης, με την Ατλαντίδα νύμφη Μαία, μητέρα του Ερμή στον οποίον και αφιερώθηκε ο μήνας. Στην Αρχαία Αθήνα γιόρταζαν τον ερχομό της άνοιξης με τριήμερη γιορτή, τα Ανθεστή

   Γιουβάλ-Νοά Χαράρι: Θα αλλάξει ο κορωνοϊός  τη στάση μας απέναντι στον θάνατο ;  Ο ιστορικός Γιουβάλ Νώε Χαράρι εξηγεί πώς η επιστήμη απομυθοποιεί τις δοξασίες των θρησκειών για τον θάνατο.  Ο διάσημος Ισραηλινός ιστορικός επισημαίνει πως η ουσιαστική αλλαγή μετά την πανδημία θα είναι η ενίσχυση των συστημάτων υγειονομικής περίθαλψης. Στη στάση του σύγχρονου ανθρώπου απέναντι στο θάνατο και στη σχέση πίστης και επιστήμης, ιδίως μετά το τέλος της πανδημίας του νέου κορωνοϊού, αναφέρεται σε άρθρο του στην βρετανική εφημερίδα Guardian, ο διάσημος Ισραηλινός ιστορικός Γιουβάλ-Νοά Χαράρι. Ο κ. Χαράρι υποστηρίζει ότι οι επί αιώνες καθιερωμένες προσεγγίσεις απέναντι στο μυστήριο του θανάτου, αλλά και η ραγδαία εξέλιξη της επιστήμης στο σύγχρονο κόσμο δεν αναμένεται να διαμορφώσουν μια νέα πραγματικότητα μεσοπρόθεσμα, ωστόσο εκτιμά ότι θα αλλάξει άρδην ο τρόπος με τον οποίον οι κυβερνήσεις θα επιλέξουν να ενισχύσουν τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης. «Ο