IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

« Ακόμα [στην Αθήνα] βλέπει κανείς αγώνες όχι μόνον ταχύτητας και δύναμης αλλά και ευφράδειας και σοφίας και όλων των άλλων τεχνών. Και για όλ’ αυτά δίνονται πολύ σπουδαία βραβεία»                                                            Ισοκράτης Ο αρχαίος ρήτορας μιλά για αγώνες που έμειναν ονομαστοί και ο θρύλος τους έφτασε μέχρι τις μέρες μας. Πρόκειται για τους Παναθηναϊκούς Αγώνες, η  Παναθήναια    ( Panathenaia )  , που  ξεκινούσαν ανήμερα του γενεθλίου της θεάς Αθηνάς (περί τον Δεκαπενταύγουστο) και διεξάγονταν προς τιμήν της. «Τα Παναθήναια ήταν η πιο λαμπρή γιορτή της Αθήνας και η μεγαλύτερη από τις μη πανελλήνιες, τις ‘τοπικές’ λεγόμενες γιορτές» σημειώνει ο  καθηγητής αρχαιολογίας Πάνος Βαλαβάνης στο έργο του «Ιερά και Αγώνες στην Αρχαία Ελλάδα» (εκδόσεις Καπόν) . «Ήταν τόσο σημαντική όσο και το μέγεθος της πόλης που την οργάνωνε και σε ορισμένες περιόδους, όπως στον 5ο αιώνα, ήταν ισάξια ή ακόμα και ξεπερνούσε σε λάμψη μερικές από τις πανελλήνιες

Στη σελίδα του  Θανάση Τριαρίδη  υπάρχει ένα μεγάλο κείμενο, με τίτλο  Η «Ελευθερία» που σφάζει αμάχους ( http://www.triaridis.gr/keimena/keimD035.htm ), στο οποίο επιχειρηματολογείται η άποψη ότι η σφαγή της Τριπολιτσάς, στα 1821, υπήρξε ενέργεια ενθοκάθαρσης και «στολίζονται» καταλλήλως ο Κολοκοτρώνης και ο Διονύσιος Σολωμός. * Εξαρχής ξεκαθαρίζω τη θέση μου: το κείμενο του Τριαρίδη, παρ’ όλες της περί του αντιθέτου διακηρύξεις του, στην ουσία του είναι ένα αμιγώς θεολογικό κείμενο. Μόνο που η θεολογία του χρησιμοποιεί τις πιο λουσάτες προκαλύψεις και αποκρύπτεται έντεχνα. Ας δούμε τα πιο ενδιαφέροντα σημεία. Δεν υπάρχει χώρα που να μην έχει διαπράξει εθνικιστικά εγκλήματα, που να μην έχει στα θεμέλια της εθνικής βιτρίνας (στο   σκοτεινό υπόγειό   της, έγραψα άλλοτε) της πτώματα αθώων. Φυσικά όλοι μιλούμε για τα εγκλήματα των άλλων – για τα δικά μας βυθιζόμαστε στη βολική σιωπή. Ίσως γι’ αυτό στέκομαι και ξαναστέκομαι (μονότονα επαναληπτικά) σε μια ιστορία που όλοι όσο