IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σκίτσο του Β.Παπαβασιλείου «Μπορεί να είστε μεγάλο έθνος, όμως το να είσαι δίκαιο έθνος είναι κάτι άλλο» είπε πριν μερικές μέρες για τις ΗΠΑ ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν . Αφορμή για τις δηλώσεις αυτές, αποτέλεσε η απόφαση για απαγγελία κατηγοριών σε βάρος του πρώην υπουργού οικονομίας της Τουρκίας και του πρώην γενικού διευθυντή της τουρκικής κρατικής τράπεζας, για συνωμοσία, με σκοπό την παράκαμψη των κυρώσεων των ΗΠΑ σε βάρος του Ιράν. Το να ακούει κάποιος τον Τούρκο πρόεδρο να παραδίδει μαθήματα ηθικής είναι τουλάχιστον γελοίο τη στιγμή που η Τουρκία καταπατεί καθημερινά τα ανθρώπινα δικαιώματα και αγνοεί προκλητικά τις αποφάσεις του ΟΗΕ για την εισβολή στην Κύπρο. Στο χώρο του Αιγαίου, πριν από 22 χρόνια (8 Ιουνίου 1995), η τουρκική Εθνοσυνέλευση εξουσιοδότησε την κυβέρνηση να προχωρήσει σε πόλεμο εναντίον της Ελλάδας σε περίπτωση επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια, παρά το γεγονός ότι αυτό προβλέπεται από τη Σύμβαση για το

 «H σημερινή Ελλάδα, όντας ανίκανη να παραγάγει η ίδια όσα καταναλώνει και μην έχοντας αρκετή αυτοσυγκράτηση — και αξιοπρέπεια — ώστε να μην καταναλώνει περισσότερα απ’ όσα μπορεί να παραγάγει η ίδια, προκειμένου να καταναλώσει παρασιτεί, και μάλιστα σε διπλή κατεύθυνση: παρασιτεί στο εσωτερικό, υποθηκεύοντας το μέλλον με δάνεια που μετατρέπει σε τρέχοντα τοκοχρεολύσια και παρασιτεί προς τα έξω από όπου έχει δανεισθεί υπέρογκα ποσά όχι για να κάνει επενδύσεις μελλοντικής καρποφορίας αλλά κυρίως για να πληρώσει με αυτά τις τεράστιες ποσότητες καταναλωτικών αγαθών τις οποίες και πάλι εισήγαγε από το εξωτερικό. Η σημερινή Ελλάδα αποτελεί ακριβώς περίπτωση φθίνοντος έθνους, το οποίο εκλαμβάνει έμμεσες μυθολογικές του ιδέες για τον εαυτό του ως ρεαλιστική αυτοεπίγνωση. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η ψυχολογική κατάσταση συχνότατα παρουσιάζει συμπτώματα παθολογικού αυτισμού γιατί το απαραίτητο υπόβαθρο και πλαίσιο της υγιούς αυτοεπίγνωσης  είναι πρωτίστως η γνώση του ευρύτερου περιβάλ

Το κείμενο που ακολουθεί είναι οι σημειώσεις που κράτησα, όταν διάβαζα το βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη Η παρακμή του αστικού πολιτισμού, εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ, τόμοι Α & Β. Αναφέρομαι στην Εισαγωγή στην ελληνική έκδοση, που έχει τίτλο η καχεξία του ελληνικού στοιχείου στη νεοεεληνική κοινωνία και ιδεολογία. Όσοι είχαν την υπομονή να διαβάζουν τα μακροσκελή κείμενα των «μτΚ» γνωρίζουν ήδη πως σε πολλά από τα θέματα που θίγονται έχω διαφορετική οπτική. Θεωρώ ωστόσο πως δε μπορεί να γίνει σοβαρή συζήτηση για την ελληνικότητα αν δεν μελετούνται σοβαρά όσα έγραψε ο Κονδύλης.  Οι τίτλοι στις ενότητες είναι δικοί μου – προς διευκόλυνση του  αναγνώστη. Ελληνική αστική τάξη Σε καμιά στιγμή της η νεοελληνική πραγματικότητα δεν διαμορφώθηκε αποκλειστικά, καθοριστικά και τελεσίδικα από μια κοινωνική τάξη. H «αστική τάξη» δεν συγκέντρωνε ποτέ τα ειδοποιά γνωρίσματα της αστικής τάξης με τη δυτική έννοια / ενσάρκωνε με διαφορετικά τμήματά της άλλοτε άλλα γνωρίσματα του αστικού

Η εθνική στρατηγική δεν είναι ούτε «δεξιά», ού­τε «αριστερή», ούτε «εθνικιστική», ούτε «διεθνιστική». Είναι τα πάντα, ανάλογα με τις επιταγές της συγκεκριμένης κατά­στασης. Αλίμονο στη χώρα και στην πολιτική της ηγεσία αν ερμηνεύει τη συγκεκριμένη κατάσταση με βάση «δεξιές» ή «αριστερές» προτιμήσεις, αντί να προσαρμόζει τις προτιμήσεις στην κατά το δυνατόν ψυχρή ερμηνεία της συγκεκριμέ­νης κατάστασης. Αναδημοσιεύουμε εδώ ένα παλιό*, αλλά πάντα επίκαιρο κείμενο του Παναγιώτη Κονδύλη σχετικά με την αρνητική επιρροή των ιδεολογημάτων στην ελληνική εθνική στρατηγική. Αν και οι πολιτικές εξελίξεις έχουν θέσει τα «παραδοσιακά» εθνικά θέματα σε δεύτερο πλάνο, αρκεί να δει κανείς την τρέχουσα συσσώρευση λαθρομεταναστών στα νησιά του Αν. Αιγαίου (και τους κινδύνους που συνεπιφέρει) για να συνειδητοποιήσει πόση εθνική ζημιά μπορούν να προξενήσουν οι ιδεολογικές παρωπίδες. Η σύντομη ανάπαυλα του Δεκαπενταύγουστου προσφέρεται για λίγο στοχασμό, πριν την (πολύ) δύσκολη συνέχεια. Καλή