IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

    Ο πολιτικός γρίφος  της κλιματικής αλλαγής. Η εβδομάδα που πέρασε ήταν καταιγιστική σε δυσοίωνες ειδήσεις από το μέτωπο της κλιματικής αλλαγής. Ο Ιούλιος ήταν ο πιο θερμός μήνας στα μετεωρολογικά χρονικά της Ευρώπης, με τον υδράργυρο να σκαρφαλώνει στους 45,9 βαθμούς Κελσίου στη Γαλλία και τον καύσωνα να προκαλεί 400 περισσότερους θανάτους από ό,τι συνέβαινε συνήθως μέσα μία εβδομάδα στην Ολλανδία. Η καταστροφή της Αμαζονίας, ενός από τους κυριότερους πνεύμονες του πλανήτη, οδεύει προς σημείο μη επιστροφής, εκτιμούν οι ειδικοί. Εκθεση της Διεθνούς Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) προειδοποιεί για παγκόσμια διατροφική κρίση λόγω των συχνότερων και σφοδρότερων ξηρασιών, τυφώνων και πυρκαγιών, όπως εκείνες που μαίνονται τις ημέρες αυτές στη Σιβηρία. Ο κοινός νους αναρωτιέται γιατί, ενώ οι συναγερμοί χτυπούν στη διαπασών, οι πολιτικές ηγεσίες πολλών και ισχυρών χωρών εμφανίζουν τέτοια αναισθησία. Γιατί η κλιματική αλλαγή δεν μπορεί να μείνε

    Η κλιματική αλλαγή  και οι «κλιματικοί πρόσφυγες». Καταιγιστικό ρυθμό τείνουν να αποκτήσουν πλέον οι εξελίξεις και οι ειδήσεις που αφορούν στην κλιματική αλλαγή και τις συνέπειές της. Κάτι είναι κι αυτό. Αν μη τι άλλο, τα Μέσα Ενημέρωσης μπορούν, επιτέλους, να παίξουν και θετικό ρόλο σε κάτι: Να παρακινήσουν τους πολίτες να συμμετέχουν ενεργά σε έναν πόλεμο που μπορεί (ακόμη) και πρέπει να κερδηθεί – ένα πόλεμο τον οποίο οι περισσότερες κυβερνήσεις και τα λοιπά κέντρα εξουσίας αρνούνται να κηρύξουν. Εν μέσω, λοιπόν, του πιο έντονου (μέχρι στιγμής) καύσωνα του φετινού καλοκαιριού στην Ελλάδα, ενώ η κεντρική και βόρεια Ευρώπη προσπαθεί να συνέλθει από τα δύο αλλεπάλληλα θερμικά σοκ που υπέστη από τις πρωτοφανώς υψηλές θερμοκρασίες και καθώς τα δάση της Σιβηρίας καίγονται και οι πάγοι της Γροιλανδίας λιώνουν με ασύλληπτα γρήγορους ρυθμούς, ιδού ορισμένα σημαντικά πράγματα που μαθαίνουμε και συμβαίνουν.  Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό (WMO), λοι

ASSOCIATED PRESS Τα δικαιώματα των γυναικών αποτελούσαν πάντα ένα ζήτημα ταμπού για το σύνολο του μουσουλμανικού κόσμου. Σε μία εποχή όπου το γυναικείο ζήτημα συνεχίζει να απασχολεί σε παγκόσμιο και περιφερειακό επίπεδο, η Σαουδική Αραβία έρχεται να επιβεβαιώσει ότι ο «νόμος» της πατριαρχίας είναι ακόμα εδώ και εφαρμόζεται καθ’ ολοκληρίαν. Το τελευταίο χρονικό διάστημα, ωστόσο, βρίθουν οι περιπτώσεις γυναικών οι οποίες διαφεύγουν κρυφά στο εξωτερικό, αναζητώντας την προσωπική τους «Εδέμ» μακριά από την υπερσυντηρητική κοινωνία και ειδικότερα την αποκαλούμενη «ανδρική κηδεμονία». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Σαουδική Αραβία είναι μία χώρα όπου ο πολιτισμός και η θρησκεία επιδρούν ανασταλτικά στις γυναικείες ελευθερίες. Το βαθύτατα συντηρητικό βασίλειο της Μέσης Ανατολής χαρακτηρίζεται από την εξαιρετικά έντονη φυλετική διάκριση και φυσικά την επιβολή της κηδεμονίας εκ μέρους των ανδρών, ένα statusquo αιώνων που έχει στερήσει στις γυναίκες το δικαίωμα μίας ενεργής συμμετοχής σ

Είτε μιλάς με τους πιο σοβαρούς από τους εκπροσώπους της αστικής Γαλλίας, είτε παρακολουθείς τις λαϊκές διαδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων, μία είναι η αναλογία και η σύγκριση που κυριαρχεί, εμμέσως πλην σαφώς, σε όλες τις συζητήσεις αλλά επίσης στα συνθήματα και τα τραγούδια των διαδηλωτών εδώ στη Γαλλία, κατά το τρίμηνο που συνεχίζει, απτόητο παρά την σχετική και αναπόφευκτη κόπωση, το πρωτότυπο κίνημα που συγκλονίζει τις γαλλικές αγροτικές και περιαστικές περιοχές, αρκετές επαρχιακές πόλεις, αλλά και επιχειρεί τώρα να διεισδύσει στα «Προάστια», προπύργια της γαλλικής εργατικής τάξης. Η σύγκριση που γίνεται με χίλιους δυο τρόπους, ηθελημένα ή αθέλητα, είναι κυρίως με τη μεγάλη Γαλλική Επανάσταση του 1789 (η οποία, θυμίζουμε, ενέπνευσε σε μεγάλο βαθμό και την ελληνική του 1821, το σχέδιο δημιουργίας του νεώτερου ελληνικού κράτους). Το φάντασμά της μοιάζει να έχει στοιχειώσει τώρα τους Γάλλους και τη χώρα τους. Είτε θέλουν να ξορκίσουν το ιστορικό παράδειγμα, είτε να ε

To κίνημα των κίτρινων γιλέκων έχει ξεφύγει από τους παραδοσιακούς ορισμούς της αριστεράς παρά η μάλλον εξαιτίας των καθαρά ταξικών τους αιτημάτων κι αυτό από μόνο του είναι ένα σοκ. Ουσιαστικά το αίτημα τους είναι η άρση του οικονομικού απομονωτισμού που έχει επιβληθεί στην επαρχιακή Γαλλία και που έχει οδηγήσει σε κοινωνικό αποκλεισμό τους κάτοικους αυτής (σε σχέση με τους κατοίκους της γαλλικής πρωτεύουσας). Στα ίδια χαρακτηριστικά βασίστηκε και η επικράτηση του brexit στην Αγγλία με το Λονδίνο να αντιτάσσεται και να ηττάται τελικά από την αγγλική επαρχία.   Η Αμερική της ενδοχώρας με τα ίδια ζητήματα έφερε και τον Τραμπ στην εξουσία, παρά το ότι στις μεγάλες πόλεις και τα ΜΜΕ της Αμερικής ο Τραμπ είχε σχεδόν δαιμονοποιηθεί. Τα ίδια προβλήματα υφέρπουν και στην Ελλάδα με έναν τρόπο όμως που δεν επιτρέπει να εκφραστούν. Α.  « Η γαλλική εξέγερση ξεκίνησε από τις παρακμάζουσες αγροτικές περιοχές, από τη «βαθιά Γαλλία », γιατί εδώ είναι που οι άνθρωπο