IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 GETTY CREATIVE «Πρώτα απ' όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα», επισημαίνουν οι κάτοικοι της περιοχής την ώρα που η Γερμανία είναι η χώρα με τις περισσότερες εκπομπές άνθρακα στην Ευρώπη.   Γιατί το μεγαλύτερο επιφανειακό ορυχείο λιγνίτη της Ευρώπης  έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης. Oι περιοχές εξόρυξης άνθρακα στη Γερμανία θα μπορούσαν κάλλιστα να συγκριθούν με πεδίο μάχης. Τη χρονιά που πέρασε η εταιρεία εξόρυξης Mibrag αποζημίωσε τους κατοίκους ενός χωριού κοντά στο Άαχεν για να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, ενώ η εταιρεία παραγωγής ενέργειας RWE υλοτομεί το δάσος Χάμπαχ με στόχο την εξόρυξη άνθρακα, την ώρα που ακτιβιστές αλλά και κάτοικοι των γύρω περιοχών αντιδρούν έντονα. Από την άλλη πλευρά, το κλείσιμο του εργοστασίου λιγνίτη στο Κότμπους άφησε άνεργους εκατοντάδες εργάτες που κι αυτοί με τη σειρά τους πραγματοποιήσουν διαμαρτυρίες επειδή έχασαν τις θέσεις εργασίας τους. Την ίδια στιγμή, η αποτυχία της Γερμανίας να πιάσει τους στόχους για μείωση των εκπομπ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Η οργή της Γκρέτας.   (2)   Cost-Effective Approaches to Save the Environment,  with  Bjorn Lomborg .   (3) Η κλιματική απάτη.  Οι αποτυχημένοι μεσήλικες.  Όταν αποδομούμε την Γκρέτα ως εμμονική και ημιμαθή μας λένε μην κοιτάτε τον φορέα κοιτάξτε το μήνυμα. Όταν αποδομούμε επί της ουσίας αυτά που λέει ακούμε, μα παιδί είναι, και μην κοιτάτε ακριβώς τι λέει και τι κάνει, πολλά είναι συμβολικά. Ωστόσο όταν θα μπεις στη δημόσια σφαίρα κρίνεσαι για τα πάντα. Ακόμα και για τις εκφράσεις του προσώπου σου ακόμα και για το ρούχο που φοράς. Από την άλλη η κριτική που ακούγεται για αυτά που λέμε εμείς που πιστεύουμε πως η οικολογία υπήρχε και πριν την Γκρέτα και που θέλουμε μια πιο ορθολογική στάση, ακούμε το εξής. Είμαστε λέει αυτοί, που δεν συμφωνούμε με την Γκρέτα, κυρίως αποτυχημένοι μεσήλικες και το πρόβλημα είναι με τον εαυτό μας και όχι με την Γκρέτα. Έτσι εμείς πρέπει να μιλάμε για την ουσία και όχι για το πρόσωπο. Οι απέναντι μπορούν να μ

Η προοπτική του χάους.  Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από το βιβλίο του γνωστού Ισπανού κοινωνιολόγου Μανουέλ Καστέλς « Rupture: The crisis of liberal democracy » (Polity Press 2018)  Manuel Castells Σε καιρούς αβεβαιότητας, όταν δεν είναι σαφές τι πρέπει να πούμε, συνηθίζουμε να επιστρέφουμε στα λόγια του Αντόνιο Γκράμσι. Συγκεκριμένα, στον περίφημο ισχυρισμό του ότι η παλιά τάξη πεθαίνει και η καινούργια δεν έχει ακόμη γεννηθεί – ισχυρισμός που προϋποθέτει την αναγκαιότητα μιας νέας τάξης μετά την κρίση. Αυτό που δεν προβλέπει όμως είναι η προοπτική του χάους. Υποθέτει ότι μια νέα πολιτική τάξη θα αναδυθεί για να αντικαταστήσει την ξεπερασμένη φιλελεύθερη δημοκρατία, η οποία ολοφάνερα αποσυντίθεται σε όλο τον κόσμο, επειδή έχει πάψει να υπάρχει στον μοναδικό τόπο στον οποίο θα μπορούσε να διαρκέσει: στα μυαλά των πολιτών. Η κρίση αυτής της παλιάς πολιτικής τάξης έχει πάρει πολλές διαφορετικές μορφές. Υπήρξε η ανατροπή των δημοκρατικών θε