IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

H Bιρτζίνια Γουλφ έγινε δεκτή ως ίση στον κύκλο του Μπλούμσμπερι,  μια παρέα ευφυών και μορφωμένων φοιτητών. Βιρτζίνια Γουλφ , μια κοινή, παθιασμένη, αναγνώστρια. Φαντάσου ότι είσαι έφηβη σε μια βικτωριανή Αγγλία που δεν λέει ν’ αλλάξει, η μητέρα σου μόλις έχει πεθάνει και ζεις σε μια οικογένεια μ’ έναν πατέρα που αδυνατεί, και θα αδυνατεί μέχρι τέλους, να αποδεχθεί την απώλεια και να διαχειριστεί τη νέα πραγματικότητα. Λίγο αργότερα θα πεθάνει και η μεγαλύτερη αδελφή σου που είχε πάρει, θέλοντας και μη, τη θέση της μητέρας στο σπίτι, ενώ τα δύο μεγάλα ετεροθαλή σου αδέλφια σε αντιμετωπίζουν σαν κατώτερο είδος ανθρώπου – είσαι γυναίκα, μην το ξεχνάς, κι ας ζεις στο Λονδίνο στο γύρισμα του δέκατου ένατου προς τον εικοστό αιώνα. Ενας από τους δύο αδελφούς σου, μάλιστα, σε κακοποιεί σεξουαλικά: «Ακόμα μπορώ να θυμηθώ το συναίσθημα, καθώς το χέρι του έμπαινε κάτω απ’ το φόρεμά μου και αποφασιστικά και σταθερά προχωρούσε όλο και πιο βαθιά. Θυμάμαι με πόση ένταση ευχόμουν ν

Φωτογραφία αρχείου 2018. Έλληνας μαθητής με τα βιβλία του κατά την πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς. Πόσα από αυτά θα διαβάσει; EUROKINISSI. Φιλαναγνωσία:  ανέκδοτο ή ζητούμενο; Παρέχει το σχολείο κίνητρο να αγαπήσουν τα παιδιά (όλα τα παιδιά, όχι μόνο αυτά των οποίων διαβάζουν οι γονείς) την ανάγνωση; Έγινε δικαίως έντονη συζήτηση σχετικά με τα θέματα που τέθηκαν στο μάθημα της νεοελληνικής γλώσσας στις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις. Προσωπικά μου άρεσαν. Κατά ρεαλιστική εκτίμηση, όμως, ήταν θέματα κατάλληλα για μια άλλη εποχή, σε άλλη χώρα, με άλλους μαθητές. Και δεν μιλώ εκ πείρας, εφόσον είμαστε μια οικογένεια που διαβάζει. Μιλώ μετά λόγου γνώσεως έχοντας παρακολουθήσει τον τρόπο λειτουργίας του εκπαιδευτικού συστήματος τα τελευταία χρόνια. Εξ’ ανάγκης οι θέσεις μου είναι εμπειρικές και αντανακλούν την άποψη που σχηματίζει ένας γονιός παρατηρώντας σε δευτερογενές επίπεδο τα αποτελέσματα της διδασκαλίας της γλώσσας από την πρωτοβάθμια έως το τέλος της δευτεροβάθμια

  Karen Blixen Το πατρικό σπίτι της Κάρεν Μπλίξεν κι εκείνο της Κένυας. «Θεωρώ τον εαυτό μου ως έναν αφηγητή ιστοριών ο οποίος ανήκει σε μια αρχαία, αργόσχολη και πρωτόγονη φυλή». «Πιστεύω ότι τα λουλούδια είναι από μόνα τους ένα από τα θαύματα της ζωής».  «Υπάρχουν τρία πράγματα για τα οποία μπορώ να περηφανευτώ: να λέω ιστορίες, να μαγειρεύω και να φροντίζω τρελούς...» Το σίγουρο είναι ότι η Κάρεν Μπλίξεν υπήρξε μια γυναίκα μπροστά από την εποχή της: έζησε μόνη της στην Αφρική, έγινε γνωστή και αποδεκτή ως γυναίκα συγγραφέας και τόλμησε να στηρίξει αιρετικές αντιλήψεις για το θεσμό του γάμου και της γυναικείας σεξουαλικότητας. Η Κάρεν Μπλίξεν γεννήθηκε στο Ρούνγκστεντ της Δανίας τις 17 Απριλίου 1885. Ήταν κόρη του Βίλχεμ Ντίνεσεν και της Ίνγκεμποργκ Βέστεχολτς και αδελφή του Τόμας Ντίνεσεν. Η οικογένεια συσχετιζόταν με την βασιλική, αν και δεν είχε τίτλο. Ο πατέρας της αυτοκτόνησε το 1895, όταν η Κάρεν ήταν 10 χρόνων, επειδή διαγνώστηκε ότι είχε

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί μέρος του δεκάτου τρίτου κεφαλαίου του βιβλίου ''Ο θεός δεν είναι μεγάλος'' του Christopher Hitchens . Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Scripta, και είναι, δυστυχώς, εξαντλημένο. Μπορείτε να κατεβάσετε αυτό το κείμενο σε μορφή pdf εδώ . «Ο Θεός δεν είναι μεγάλος – Πως η θρησκεία δηλητηριάζει τα πάντα» – Κρίστοφερ Χίτσενς (Εκδόσεις «Sripta», μετάφραση Δέσποινα Ρισσάκη)  Κεφάλαιο 13 Κάνει η θρησκεία τον άνθρωπο καλύτερο;  (Κρίστοφερ Χίτσενς)  «Η θρησκευτική πίστη κάνει τους ανθρώπους καλύτερους και συμβάλλει στον εκπολιτισμό της κοινωνίας». Σε αυτό το επιχείρημα καταφεύγουν οι ευσεβείς, όταν έχουν εξαντλήσει κάθε άλλο. Πολύ καλά, δείχνουν να λένε, δεν θα ξαναμιλήσουμε για την Έξοδο (για παράδειγμα) ή την Παρθενογέννεση ή ακόμη και την Ανάσταση ή την «νυχτερινή πτήση» από την Μέκκα στην Ιερουσαλήμ. Όμως, πόσο χειρότερος θα ήταν ο άνθρωπος χωρίς πίστη; Δεν θα παραδινόταν σε κάθε μορφή έκλυτης συμπεριφοράς και εγωισμού; Δ