IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο Κυρίαρχος, όσο μένει τέτοιος, θεωρείται αλάθητος. Ακόμη κι όταν παραβιάζει κάθε νόμο και αρχή, ακόμη κι όταν περιπίπτει στη μέγιστη ηθική αθλιότητα, δεν λογοδοτεί (DONISVILLANUEVA VIA GETTY IMAGES) Κράτος και ευτυχία. Η ιδέα ότι το Κράτος είναι υπεύθυνο για την ευτυχία των ανθρώπων είναι πρόσφατη. «Καθήκον της κυβέρνησης δεν είναι να προσφέρει την ευτυχία αλλά να δημιουργεί τις προϋποθέσεις στους ανθρώπους για να την κατακτήσουν», πίστευε ακόμη τον καιρό του ο Τζωρτζ Κάννινγκ. Είναι προς τα τέλη του 19ου αιώνα, που η θεσμική μέριμνα γίνεται για πρώτη φορά απαιτητή, έννομη αξίωση δεσμευτική για τα όργανα της πολιτείας. Για πρώτη φορά τότε, όπως θα ’λεγε ο Καρλ Λέβιτ, η Πρόνοια αλλάζει χέρια: από τον Θεό περνάει στο Κράτος.  Σε σχέση με τον θείο προκάτοχό τους ωστόσο το σύγχρονο Κράτος και οι πολιτικοί είναι σε πολύ μειονεκτική θέση. Το «άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου» δεν ισχύει γι′ αυτούς – τα «θα» της μετά θάνατον λυτρώσεως εδώ δεν μετράνε, οι κρατικές παροχές είναι

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:   (1) Τι είναι και γιατί γοητεύει ο λαϊκισμός. (2) Η ιδεολογική ρομφαία της ολιγαρχίας. Ο λαϊκισμός δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί, αλλά οι επιπτώσεις του είναι ορατές όταν αμφισβητεί την φιλελεύθερη δημοκρατία, τον πλουραλισμό, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανταλλαγή ιδεών. Στις επικείμενες ευρωεκλογές, τα λαϊκιστικά κόμματα ίσως αποκτήσουν επιρροή στη διαμόρφωση της Ευρώπης. Ζητούν να σταματήσει η διεύρυνση για να αποφευχθεί η μετανάστευση, να δοθεί τέλος στο ευρώ και την έξοδο από τις διεθνείς ανθρωπιστικές ή κλιματικές συνθήκες. Τρία χαρακτηριστικά γνωρίσματα και ένα turbo. Το πρώτο χαρακτηριστικό του λαϊκισμού είναι η υπερ-απλουστευμένη και απαισιόδοξη ερμηνεία των προβλημάτων μιας κοινωνίας, που χρησιμοποιείται ως μέσο για την απόκτηση πολιτικής επιρροής. Το δεύτερο είναι η πόλωση μεταξύ της μεγάλης ομάδας απλών, ενάρετων πολιτών και της διεφθαρμένης, αυτόνομης οικονομικής ή πολιτισμικής μειονότητας που κυριαρχεί την κοινωνία. Τ

Η παγκοσμιοποίηση και η ρομφαία του  Από τη δεκαετία του 1990, όταν άρχισε να προσλαμβάνει διαστάσεις στην Ευρώπη ο οικονομικός εθνικισμός, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Το φαινόμενο έχει εξαπλωθεί και σ’ αυτό έχει παίξει καταλυτικό ρόλο η παγκοσμιοποίηση, η οποία προσδίδει υπόσταση και τροφοδοτεί την εθνικιστική ρητορική. Σύμφωνα με τη μελέτη των Italo Colantone και Piero Stanig «Globalisation and economic nationalism», τα κόμματα της Άκρας Δεξιάς πετυχαίνουν τα καλύτερα εκλογικά αποτελέσματά τους σε περιοχές που είναι περισσότερο εκτεθειμένες στις κινεζικές εξαγωγές. Σε αυτές τις περιοχές διαπιστώνεται μια ομοιογένεια στην εκλογική συμπεριφορά των ψηφοφόρων, ανεξάρτητα από το αν κάθε ένας από αυτούς έχει υποστεί ή όχι προσωπική οικονομική βλάβη. Οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ επιβεβαιώνουν αυτό το συμπέρασμα. Η δυσαρέσκεια, που συχνά μετατρέπεται σε οργή, ενισχύεται στη Δύση από τον τρόπο που αντιμετωπίζεται εντός του πλαισίου του συνταγματικού φιλελευθερισμού,

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Ανατροπή σκηνικού στην Ιταλία λόγω εκλογικού νόμου. (2) Ανάλυση: Το Ιταλικό πολιτικό τοπίο λίγο πριν τις εκλογές.     (3)  Πολιτικός σεισμός στην Ιταλία.      (4) Παροχολογία ενόψει εκλογών στην Ιταλία.    (5)  Η προεκλογική Ιταλία αποσιωπά την κρίση.     Ένας συνασπισμός δεξιάς/άκρας δεξιάς που προηγείται στις δημοσκοπήσεις, ένα ισχυρό λαϊκιστικό κόμμα όχι τόσο όμως ώστε να μπορέσει να κυβερνήσει μόνο του, ένας συνασπισμός της κεντροαριστεράς που χάνει ψήφους και ισχύ και ένα κόμμα των αριστερών διαφωνούντων. Ακολουθεί μια παρουσίαση των βασικών παρατάξεων που κατεβαίνουν στις βουλευτικές εκλογές της 4ης Μαρτίου στην Ιταλία και του προγράμματός τους. Ο συνασπισμός δεξιάς/άκρας δεξιάς Σε αυτόν συμμετέχουν η ''Forza Italia'' του Σίλβιο Μπερλουσκόνι,  η ''Λέγκα'' του Ματέο Σαλβίνι και το ''Fratelli d’ Italia''. - Φορολογικά: Επιβολή ενός ενιαίου φόρου, τον οποίο ο Μπερλουσκόνι ε