IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η μεσαία τάξη από το 50% του πληθυσμού πριν από την κρίση στη χώρα μας υποχώρησε στο 20%-25% σήμερα Ενώ η βαθιά ύφεση στην Ελλάδα οδήγησε στην κατάρρευση της μεσαίας τάξης από το 50% του πληθυσμού πριν από την κρίση στο 20%-25% σήμερα, η τάση συρρίκνωσης των μεσαίων εισοδημάτων δείχνει να αποτελεί πλέον κύριο χαρακτηριστικό του Δυτικού κόσμου και ενδεχομένως να βρίσκεται πίσω από την άνοδο του λαϊκισμού και του προστατευτισμού σε μία σειρά από χώρες, ενισχύοντας έτσι τις εκτιμήσεις των αναλυτών πως πλησιάζει το τέλος της παγκοσμιοποίησης, με τη μορφή τουλάχιστον που γνώρισε ο κόσμος μετά την κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου. Σύμφωνα με τον γερμανικό κολοσσό της  Allianz η κρίση άφησε μεγάλα σημάδια στην Ελλάδα, καθώς ενώ σχεδόν ο μισός πληθυσμός της ανήκε στη μεσαία τάξη όταν η χώρα εισερχόταν στο ευρώ σήμερα ανήκει μόλις το 20%. Πρόσφατη έρευνα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD) σημείωνε εξάλλου πως ενώ κατά την κρίση του 2008-2010 στις χώρ

Σκίτσο του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ Συνεχίζεται αμείωτη η αγωνία των ισχυρών αυτού του κόσμου για το μέγεθος της ανισότητας. Φωνάζουν, σκούζουν, προειδοποιούν για τους κινδύνους που έρχονται, αλλά αποφεύγουν να κάνουν το αυτονόητο: να ρίξουν μια, φευγαλέα έστω, ματιά στους καθρέφτες τους. Θα ανακαλύψουν τους φυσικούς αυτουργούς του μαζικού εγκλήματος. Μετά την οργή που κατέθεσαν οι πλούσιοι στο Νταβός για το μεγάλο χάσμα που παρατηρείται μεταξύ πλουσίων και φτωχών -ήταν σε τόσο μεγάλες ποσότητες η οργή τους που πλημμύρισαν τα μονοπάτια, τα σοκάκια, οι δρόμοι και οι πίστες σκι της όμορφης ελβετικής πόλης- ήρθε η σειρά της επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ. Ξέρετε, αυτής της κυρίας που όταν ήταν υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας έκανε κάποιες σκανδαλώδεις ρυθμίσεις μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ υπέρ του Μπερνάρ Ταπί, καταδικάστηκε για τις πράξεις της, αλλά δεν φυλακίστηκε γιατί της χρεώθηκε μόνον αμέλεια από την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη της χώρας της. Τι νομίζατ

    «Οι νέοι είναι θυμωμένοι και έχουν δίκαιο να είναι» , τονίζει ο Τζόζεφ Στίγκλιτς προειδοποιώντας για ένα νέο χάσμα μεταξύ των γενεών. Ο νομπελίστας οικονομολόγος παρατηρεί στο τελευταίο άρθρο του, στη γνωστή ιστοσελίδα γνώμης «The Project Syndicate» , ότι το χάσμα αυτό ήδη αποτυπώνεται στον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο ψηφίζουν νέοι και μεγαλύτεροι στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Τζόζεφ Στίγκλιτς Τονίζει ότι υπάρχουν σημαντικοί λόγοι γι' αυτόν τον διαχωρισμό, οι ζωές των δύο γενιών είναι διαφορετικές, το παρελθόν τους διαφορετικό, οι προοπτικές τους διαφορετικές. Οι μεγαλύτεροι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι της μεσαίας τάξης είχαν μια καλή ζωή, σημειώνει. « Οταν μπήκαν στην αγορά εργασίας τούς περίμεναν καλοπληρωμένες δουλειές, ενώ το ερώτημα που τους απασχολούσε ήταν το τι ήθελαν να κάνουν και όχι πόσο καιρό θα πρέπει να ζουν με τους γονείς τους μέχρις ότου βρουν μια δουλειά που θα τους επιτρέψει να φύγουν από το σπίτι. Αυτή η γενιά προσ

O ι Αμερικανοί καταλαβαίνουν πως η Fed και η ελίτ που την ελέγχει, είναι ο δήμιος τους – αφού αυτή μηδένισε τα επιτόκια, βοηθάει τις τράπεζες με τα χρήματά τους, μεταφέρει τα εισοδήματα προς τα επάνω και κυριολεκτικά τους ληστεύει  “Οι Αμερικανοί Πολίτες χρειάστηκαν είκοσι ολόκληρα χρόνια, καθώς επίσης τη χρηματιστηριακή καταστροφή του 2008, για να καταλάβουν τις αληθινές επιπτώσεις των αποκρατικοποιήσεων, καθώς επίσης για να αποδεχθούν τη θλιβερή πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία:  ο ταχύτερος τρόπος της ιδιωτικοποίησης του πλούτου είναι η κλοπή ” ( BB ).     Ά ρ θ ρ ο   Ο πρόεδρος των Η.Π.Α.  στέκεται απολογητικά μπροστά σε έναν ζητιάνο, ο οποίος κάθεται σε έναν δρόμο της  Wall   Street  – προσπαθώντας να συζητήσει μαζί του, με ανοιχτά τα δύο του χέρια, όπως ένας παπάς κατά τη διάρκεια της εξομολόγησης. Ξεκινάει δε τη συζήτηση λέγοντας του πως λυπάται που δεν έκανε καλά τη δουλειά του, όταν τον έπεισε πως η οικονομία της χώρας ήταν σε πολ

  Φέτος η Ελλάδα θα πετάξει στα σκουπίδια τουλάχιστον μισό εκατομμύριο οικογένειες, ή 1,5 εκατομμύριο Έλληνες. Το σκηνικό έχει στηθεί. Η παράσταση έχει ήδη αρχίσει. Ταυτόχρονα συμβαίνει κάτι πραγματικά περίεργο. Δημιουργείται μια υπερσυγκέντρωση οικονομικής ισχύος με τον περιορισμό των “μικρών”. Ενώ πχ. στην Αυστρία, με παρόμοιου μεγέθους πληθυσμό με την Ελλάδα, υπάρχουν περισσότερες από 100 τράπεζες, στην Ελλάδα αποφασίστηκε από κάποιους ότι θα υπάρχουν μόνο 4 τράπεζες. Επίσης, βλέποντας αυτά που επιφυλάσσει φέτος για τους μικρομεσαίους το σύστημα, επίκειται το κλείσιμο-μετά-πολτοποίησης όλης της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας της χώρας,   αφήνοντας μόνο τις μεσαίες και τις μεγάλες επιχειρήσεις να επιβιώσουν. Δεν είναι δυνατόν να είναι μπαταχτσήδες όλοι οι 380.000 ελεύθεροι επαγγελματίες, υπό διωγμόν από τον ΟΑΕΕ, και άλλοι 15.000-20.000 δικηγόροι όπως και 20.000-30.000 μηχανικοί. Οι δε μηχανικοί ΤΣΜΕΔΕ έκαναν τις απαραίτητες ενέργειες για να εξαιρέσουν τις οφειλές

(...) Οι άνθρωποι κάποτε καθορίζονταν μέσα από την δουλειά, την θρησκεία, την πατρίδα και την οικογένειά τους. Όμως στους σημερινούς υλιστικούς, άνεργους, παγκοσμιοποιημένους καιρούς όπου όλο περισσότεροι από εμάς ζούμε μόνοι, δεν είμαστε πια σίγουροι για το ποιοι είμαστε. American Way - Middle Class http://envisioningtheamericandream.com/ (The American Dream as pictured in Mid-Century Media) Τελείωσε η εποχή της μεσαίας τάξης λόγω της οικονομικής κρίσης, εκτιμούν οι Financial Times, που βλέπουν επαγγελματική κυριαρχία των γυναικών μόνο και μόνο επειδή μειώνονται οι μισθοί. Απολαυστικό και δυσοίωνο άρθρο. Η εμπειρία της μεσαίας τάξης ήταν ανέκαθεν η εξής: Ο άνθρωπος έχει την επαγγελματική του ταυτότητα. Είμαστε αυτό που κάνουμε. Επιλέγουμε επαγγέλματα που ταιριάζουν στον χαρακτήρα μας και στην συνέχεια αυτά τα επαγγέλματα διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας. Οι σχολαστικοί άνθρωποι γίνονται λογιστές και στην συνέχεια η λογιστική τους κάνει ακόμη πι

 «Ο φόβος και η οργή του κόσμου πηγάζει από το γεγονός ότι οι πολιτικές και οι οικονομικές ελίτ δείχνουν να μην έχουν επηρεαστεί από την κρίση»... Spiegel: Η μεσαία τάξη είναι ο μεγάλος χαμένος στην Ελλάδα  Το πορτραίτο της Ελλάδας, στον 6ο χρόνο ύφεσης "φιλοτεχνεί" στην διαδικτυακή του έκδοση το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel , παρουσιάζοντας έρευνα με ουσιαστικό εύρημα τη δραματική οικονομική συμπίεση που έχει υποστεί η μεσαία τάξη της χώρας. Σύμφωνα με το περιοδικό, «Ο φόβος και η οργή του κόσμου πηγάζει από το γεγονός ότι οι πολιτικές και οι οικονομικές ελίτ δείχνουν να μην έχουν επηρεαστεί από την κρίση». Στην έρευνα, την οποία υπογράφουν η Φραγκίσκα Μεγαλούδη και ο Στέλιος Παπαρδέλας, αναφέρονται μεταξύ άλλων: ''Ηράκλειο 2013. Ο Γιώργος Κουτσογιάννης δεν έχει χρόνο Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο   για πολιτική. Είναι πολύ απασχολημένος προσπαθώντας να σώσει την οικογενειακή του επιχείρηση. Το εμπορικό του κατάστημα βρίσκεται σε μια από τις πα

Του ΣΤΑΘΗ Η θεμελιώδης αδυναμία όλων όσοι, στην ιστορική Αριστερά αλλά και εκτός αυτής, ασχολούνται με τα προβλήματα του τόπου είναι ότι ομιλούν πολύ για το «δέον γενέσθαι», για την ανάγκη ενός « λαϊκού ξεσηκωμού », αλλά ελάχιστα αναφέρουν για το γεγονός ότι το « λαϊκό Κίνημα » είναι κυριολεκτικά μαγική εικόνα. Μιλάμε γι’ αυτό αλλά δεν το βλέπουμε. Όχι ότι δεν γίνονται απεργίες, διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες. Όλα αυτά συμβαίνουν, έστω κουτσά-στραβά, έστω χωρίς τη μαχητικότητα, την επιμονή και το πείσμα που οι περιστάσεις απαιτούν. Αλλά λαϊκό Κίνημα, με την κυριολεξία του όρου, δεν υπάρχει. Δεν είναι μακριά η εποχή που οι Ισπανοί διαδήλωναν υπό το σαρκαστικό σύνθημα «μην κάνετε θόρυβο και ξυπνήσουν οι Έλληνες». Μετά κοιμήθηκαν κι αυτοί. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό. Αρκετές φορές ο Τσίπρας, ρεαλιστικά, τόνισε σε ομιλίες του ότι αν δεν αντιδράσει ο κόσμος, τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Ο κόσμος ακούει σιωπηλός και προπαντός ακίνητος. Αν δεν αναγνωριστεί απερίφραστα α

(...) Μακάρι να μας γελάει το ένστικτο, μακάρι να πέφτουμε έξω, μακάρι οι φόβοι να είναι παράλογοι,  αλλά αυτά τα σημάδια του θυμού, της ρήξης του κανονικού, της “διακοπής” και της “απόκρυψης”, της υπαρξιακής οργής της αγέλης, είναι σημάδια για πέτρινα, για μολυβένια χρόνια.  Μακάρι να πέφτουμε έξω (...) Χέρια απλωμένα για ένα μπρόκολο. Αλλού: κάποιος εκ του προχείρου αναλύει τους γονείς των νεαρών αναρχικών ληστών. Οχλος, απόγνωση, σύγχυση, κατάκριση των πάντων, και μια δριμεία ανησυχία όλα τα τυλίγει και περονιάζει κόκαλα. Από την περασμένη Κυριακή η ανησυχία γυρνούσε εναλλάξ σε θλίψη και δύσπνοια, διαρκώς: σκεφτόμουν τα παιδιά και τους γονείς σε αυτόν τον χαλασμό της μεσαίας τάξης, ένιωθα δυσοίωνο το εγγύς μέλλον, έβλεπα κλειστές πύλες μπρος στον κάθε εικοσάχρονο, κι ένιωθα επίσης το μίσος και το χάσμα, τον γκρεμό: «Οτι πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την απώλειαν, και πολλοί εισιν οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Τι στενή η πύλη και