IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σε διπλή αναβάθμιση του αξιόχρεου της ελληνικής οικονομίας, σε Β1 από Β3, προχώρησε ο οίκος αξιολόγησης Moody's. Παράλληλα μετέβαλε το outlook σε σταθερό από θετικό. Οι βασικοί λόγοι για την αναβάθμιση, σύμφωνα με τον οίκο αξιολόγησης, είναι οι εξής:  1. Το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα φαίνεται σταθερά εδραιωμένο και οι μεταρρυθμίσεις που εφαρμόζονται αρχίζουν να αποδίδουν καρπούς. Μια οικονομία που ενισχύεται σε συνδυασμό με την επιτήρηση από τους πιστωτές θα μειώσει περαιτέρω τον κίνδυνο αναστροφής των μεταρρυθμίσεων.   2. Το ιστορικό των ισχυρών δημοσιονομικών επιδόσεων τώρα είναι σταθερά εδραιωμένο και είναι πιθανό να διατηρηθεί, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της δημοσιονομικής βελτίωσης έχει επέλθει εξαιτίας των δομικών μέτρων.  3. Η βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους είναι ουσιωδώς ενισχυμένη μεσοπρόθεσμα από το πακέτο ελάφρυνσης του περασμένου Ιουνίου. Η χώρα έχει επιτυχώς επανεγκαταστήσει τη χρηματοδότηση από τις αγορές, με στήριγμα ένα μεγάλο μαξιλάρι ρευσ

Όσο κοιτάει κανείς τα δεδομένα της οικονομίας, την κοινωνική και πολιτική κατάσταση της χώρας, τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και κάνει τις συγκρίσεις με την τελευταία περίοδο πριν την είσοδο στα μνημόνια, θα καταλήξει σε ένα πικρό και απογοητευτικό συμπέρασμα: όπως μπήκαμε στα μνημόνια, έτσι «βγαίνουμε».  Με τα ίδια προβλήματα, με τις ίδιες παθογένειες, απλώς με χειρότερες εξαρτήσεις από τους δανειστές και με τεράστια αναδιανομή πλούτου σε βάρος του κόσμου της εργασίας και των λαϊκων στρωμάτων. Μπήκαμε στα μνημόνια με χρεοκοπημένη οικονομία, αδύναμη παραγωγική βάση, διαλυμένο κράτος, την πολιτική τάξη βουτηγμένη στη φαυλότητα και την αναξιοπιστία, εξαρτημένοι από τις Βρυξέλλες και παραδομένοι στο ευρωπαϊκό κατεστημένο. Βγαίνουμε, δήθεν, αλλά έστω και τυπικά, από τα μνημόνια με τα ίδια φαινόμενα να κυριαρχούν.  Με ένα χρέος δυσθεώρητο, ποσοστιαία και σε απόλυτους αριθμούς μεγαλύτερο από εκείνο που μας οδήγησε στην παράδοση της χώρας στην τρόικα, με ξεπουλημένη τ

Η έκδοση του πενταετούς ομολόγου στο οποίο προχώρησε προ ημερών ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) αποτέλεσε ένα οικονομικό γεγονός, που κατά την κυβέρνηση διαμορφώνει τις προυποθέσεις επανόδου της Ελλάδας στις αγορές. Το ΑΠΕ - ΜΠΕ απευθύνθηκε σε τρείς οικονομολόγους πανεπιστημιακούς, που ανήκουν σε τρείς διαφορετικές οικονομικές σχολές σκέψης, ζητώντας τους να αξιολογήσουν το αποτέλεσμα της έκδοσης και τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας να επιστρέψει και με ποιούς όρους στις διεθνείς αγορές χρήματος. Ο κ. Κώστας Μελάς διδάσκει διεθνή χρηματοοικονομική και τραπεζική στο Πάντειο Πανεπιστήμιο όπου υπηρετεί ως καθηγητής, ο κ. Θεόδωρος Πελαγίδης είναι καθηγητής στο Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς και ο κ. Σταύρος Τομπάζος είναι καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Αναλυτικότερα οι τρεις καθηγητές δήλωσαν τα παρακάτω: Κώστας Μελάς:  Πολλαπλά χρήσιμη η έκδοση του 5ετους ομολόγου. Ένα περίπου χρόνο

Το δημόσιο χρέος δεν είναι πια πρώτο θέμα όπως ήταν μετά τη διευθέτησή του από το Eurogroup. Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως το συνολικό χρέος, εδώ και έξω, δεν είναι θέμα. Κάποτε ήταν πρωτοσέλιδο θέμα σε σχεδόν καθημερινή βάση. Όμως, εδώ και καιρό έχει χάσει τη λάμψη του. Αναφερόμαστε στο δημόσιο χρέος. Με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία της 30ης Σεπτεμβρίου του 2018, το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης ανερχόταν στα 356 δισ. ευρώ αλλά της γενικής κυβέρνησης ήταν μικρότερο καθώς αφαιρείται το διακυβερνητικό. Το μεσοσταθμικό κόστος δανεισμού ανερχόταν σε 1,7% περίπου, με αποτέλεσμα τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα να υπερκαλύπτουν τις δαπάνες για τόκους τα δύο τελευταία χρόνια. Μάλιστα, το 85% περίπου του δημόσιου χρέους είναι σε σταθερό επιτόκιο και το μισό περίπου χρέος αποτελείται από δάνεια που οφείλει η χώρα στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) και τον προκάτοχό του EFSF. Oμως, δεν είναι μόνο το δημόσιο χρέος. Υπάρχει επίσης το ιδιωτικό χρέος των τραπεζών

Πίσω από όλες τα μεγάλα λόγια, τις φανταχτερές εκφράσεις, τα πομπώδη συνθήματα για την υποτιθέμενη επερχόμενη αλλαγή στην ελληνική οικονομία φαίνεται να υπάρχει σκόπιμη (ή και αθέλητη) απόκρυψη της «νέας» πραγματικότητας. Η προσεκτική ματιά ανακαλύπτει με ευκολία ότι το πολυδιαφημιζόμενο «νέο» οικονομικό υπόδειγμα, το οποίο σιγά-σιγά αποκαλύπτεται, δεν διαφέρει σχεδόν σε τίποτε από αυτό που ίσχυε μέχρι σήμερα. Προσοχή. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν άλλαξαν όλα! Ακριβώς άλλαξαν όλα για να μείνουν όλα τα ίδια, όπως χαρακτηριστικά ήλπιζε ο πρίγκιπας di Lambedusa. Από τη γωνία εμφανίζεται σιγά-σιγά η «νέα» οικονομική πραγματικότητα που αποτελεί αντίγραφο της παλαιάς. Η βασική αλλαγή που πραγματώθηκε με την εφαρμογή του Μνημονίου, οφείλεται στη μετατόπιση του άξονα της οικονομικής πολιτικής προς την πλευρά της δημοσιονομικής προσαρμογής σύμφωνα και με το νέο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Διακυβέρνησης, όπως αυτό ισχύει από την αρχή του 2014. Αυτή η μετατόπιση αποτελεί το μακροοικονομικό

Σκίτσο του  Α. Κουρσοβίτη.  ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:  (1)  Οι ξένες επενδύσεις και οι εγχώριοι μικρομεσαίοι.  (2)   «Αποκλεισμένη» η Ελλάδα και το 2019  - Τι ετοιμάζουν οι οίκοι αξιολόγησης. (3)  Οι προοπτικές της Ελληνικής οικονομίας. Η σημερινή κυβέρνηση κληροδοτεί στην επόμενη  τέσσερεις πιθανές εστίες αποσταθεροποίησης. (4)  Δεν έχει τέλος η κρίση στην αγορά εργασίας  – στήριξη μόνο από τουρισμό.   1. Οι ξένες επενδύσεις  και οι εγχώριοι μικρομεσαίοι. Τα μνημονιακά προγράμματα, εκτός από τον στόχο της εξισορρόπησης του δημοσιονομικού και εξωτερικού ελλείμματος, εμπεριείχαν εγγενώς κάτι που απορρέει από τη λογική που τα διέπει. Εμπεριείχαν και τον στόχο της αναδιάρθρωσης της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας. Τα ίδια, αυτά καθ’ αυτά, τα βάναυσα κοινωνικά και αναποτελεσματικά οικονομικά μέτρα, που εφαρμόστηκαν οδήγησαν και στην αποσάθρωση μεγάλου μέρους της υπάρχουσας παραγωγικής βάσης με το σκεπτικό ότι ήταν πλήρως αναποτελεσματική σε ένα παγκ