IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Iranian Kurdish fighters from the Kurdistan Democratic Party of Iran   kurdistan map/ Iran and Turkey trade barbs over Syria and Iraq Iran summons Turkish ambassador and hits back at Ankara, after officials blame Tehran of destabilising the Middle East. Σε κρίση, που προς το παρόν είναι ελεγχόμενη, οδηγούνται οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ιράν, όχι μόνο λόγω των διαφορετικών στοχεύσεων στην Συρία αλλά και λόγω του Κουρδικού, καθώς οι κινήσεις της Τεχεράνης για στήριξη του Άσαντ και το «κλείσιμο του ματιού» στην αυτόνομη κουρδική περιοχή του Βόρειου Ιράκ προκαλούν ένταση και εκνευρισμό στην Άγκυρα. Η αντίθεση είναι σοβαρή καθώς η Τουρκία ως σουνιτική χώρα και λειτουργώντας για μεγάλο διάστημα υποστηρικτικά στην προσπάθεια των Σουνιτών από τις χώρες του Κόλπου να εμπεδώσουν  την επιρροή τους στην σουνιτική κατά το πλείστον Συρία, έρχονται σε αντίθεση με το σιϊτικό Ιράν που μέσω του Άσαντ και της Χεζμπολάχ αλλά και του Σιϊτικου Ιράκ επιχειρεί να μονιμοποιήσει τη

Δεν άντεξε στον πειρασμό, ο  Τούρκος Πρόεδρος κ. Ταγίπ Ερντογάν και σύμφωνα με την σχετική ειδησεογραφία μιλώντας  χθες σε ανοικτή εκδήλωση στο Υπουργείο Δασών και Υδατίνων Πόρων, επεσήμανε εμφατικά τις σοβαρές προκλήσεις και τους κινδύνους ασφαλείας που αντιμετωπίζει σήμερα η Τουρκία. Τόσο εμφατικά  μάλιστα, που για πρώτη  φορά εκτός από το «γνωστό αναθεωρητικό ποίημα» του για την Συνθήκη της Λωζάνης, αναφέρθηκε και στον κίνδυνο να αντιμετωπίσει η χώρα του ξανά καταστάσεις,  σαν αυτές της Συνθήκες των Σεβρών υπογραμμίζοντας ότι δίνεται «η μεγαλύτερη μάχη μετά τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας» και αυτό δείχνει ιδιαίτερη ταραχή. Σε μία προσπάθεια να αποποιηθεί των ευθυνών της επικίνδυνης ηγεμονικής νέο-οθωμανικής πολιτικής  του, ο κ. Ερντογάν για μία ακόμα φορά έριξε τις ευθύνες για την κατάσταση ασφαλείας που βιώνει πλέον η Τουρκία στον «ξένο παράγοντα»  (ποιος άλλος άραγε να έφταιγε) ο οποίος  σχεδιάζει επαναχάραξη των συνόρων στην περιοχή και δημιουργεί ασύμμετρες απειλές σ

O κόσμος δε ξέρει από που να πιαστεί και τι να πιστέψει. Στο καθημερινό ορυμαγδό ειδήσεων (φορολογική καταιγίδα, 4ο μνημονίο, έκτακτα μέτρα, ΔΝΤ, Σόιμπλε κλπ) έχουν προστεθεί το τελευταίο διάστημα και οι εθνικιστικές κορώνες του Σουλτάνου περί Λωζάνης, Κύπρου και οι απειλές ότι θα  «σπρώξει» στην Ελλάδα 3 εκ Σουνίτες Σύριους. Ο κόσμος βρίσκεται μεταξύ πανικού και αφασίας την ίδια στιγμή που ο Επαναστάτης χωρίς Γραβάτα κηδεύει τον πνευματικό του Πατέρα στη Καραϊβική… Ας τα πάρουμε από την αρχή και ψύχραιμα. Όλα ξεκινούν στις αρχές του 2012 οταν οι Γκιουλενιστές στριμώχνουν τον Διοικητή της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, με την κατηγορία της συνεργασίας (μυστικές συνομιλίες) με το ΡΚΚ. Θα ακολουθήσουν οι αποκαλύψεις για τα φορτηγά της ΜΙΤ που μετέφεραν όπλα στους ισλαμιστές της Συριάς (αρχές 2013), οι μαζικές διαδηλώσεις στο Γκαζι της Κων/πολης (καλοκαίρι 2013), η απόφαση Ερντογάν για κλείσιμο των ιδιωτικών φροντιστηρίων μεγαλό τμήμα των οποιων ελέγχει η Κοινότητα Γκιουλέν (Νοέμβρι

Recep ... Ο μεγαλοϊδεατισμός του Ερντογάν δεν φαίνεται μόνον από την εξαιρετικά ανησυχητική αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Στην ίδια δήλωση ο Τούρκος πρόεδρος ανέφερε και τα εξής: « Εμείς θα καταβάλλουμε κάθε είδους προσπάθεια για να φτάσουμε στους στόχους του 2023 και για να καταστήσουμε την Τουρκία μία από τις 10 ισχυρότερες σε κάθε πεδίο χώρες του κόσμου» . Οι στόχοι του 2023 είναι ένα από τα τρία μεγαλεπήβολα σχέδια που έχει θέσει για την Τουρκία το κυβερνών ισλαμικό κόμμα και αναφέρονται σε συγκεκριμένες συμβολικές ημερομηνίες. Το πλέον συγκεκριμένο σε στόχους είναι το σχέδιο 2023, που συνδέεται με τη συμπλήρωση 100 ετών από την ίδρυση του σύγχρονου τουρκικού κράτους. Σύμφωνα με αυτό, η Τουρκία φιλοδοξεί να είναι μία από τις 10 πιο ισχυρές οικονομίες του κόσμου, με ΑΕΠ ύψους 2 τρισ. δολαρίων (από 750 δισ. σήμερα), εξαγωγές 500 δισ. και κατά κεφαλήν εισόδημα 25.000 δολαρίων (από 9.500 το 2016). Οι στόχοι είναι φιλόδοξοι. Προς το παρόν η Τουρκία είναι η 18η

Σκίτσο του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ Το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία με τις συνέπειές του τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο ευρύτερο γεωπολιτικό πεδίο,  έρχεται να ολοκληρώσει έναν ιστορικό κύκλο μετασχηματισμού του παλαιού κεμαλισμού σε νεοθωμανισμό και ταυτόχρονα να ανοίξει μια νέα περίοδο αντιπαραθέσεων. Αφετηρία υπήρξε η εισβολή στην Κύπρο το 1974 (με πρωθυπουργό τον Ετσεβίτ και αντιπρόεδρο της κυβέρνησης τον ισλαμιστή «πατέρα» του Ερντογάν, Ερμπακάν). Στο εξής, αναπτύσσεται στην Τουρκία ένας διχασμός ανάμεσα στον παραδοσιακό προσανατολισμό του κεμαλικού κατεστημένου και του στρατού, προς τη Δύση και το κοσμικό καθεστώς και τη σταδιακή αναβίωση του ισλαμισμού ως πολιτικής ιδεολογίας και του νεοθωμανισμού που τον συνοδεύει. Από τότε, πέρασαν πάνω από σαράντα χρόνια και η τουρκική κοινωνία άρχισε να μετακινείται σταθερά προς την κατεύθυνση του ισλαμισμού και του νεοθωμανισμού , με αποκορύφωμα την άνοδο και τη σταθεροποίηση του Ερντογάν στην εξουσία, ενός διακ

Τα λοίσθια πνέουν στον αραβικό κόσμο οι τουρκικές σειρές, η μεγάλη βιομηχανία διαμέσου της οποίας οι νεοθωμανοί του Ερντογάν επιχειρούν να διεισδύσουν… πολιτισμικά στις χώρες πρώην τμήματα της οθωμανικής αυτοκρατορίας, που ακόμη δεν μπορούν να χωνέψουν ότι είναι ανεξάρτητες και δεν τους ανήκουν. Η στάση της κυβέρνησης Ερντογάν απέναντι στα γεγονότα στην Αίγυπτο, έχει οδηγήσει σε ένα άτυπο μποϊκοτάζ των τουρκικών σειρών όχι μόνο σε αυτή τη χώρα, αλλά και σε άλλες που έχουν και δικούς τους λόγους να είναι πολύ ενοχλημένες με τους Τούρκους. Ο Λίβανος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) είναι δύο από αυτές, που έστειλαν τον σουλτάνο να αναπαυθεί στο χαρέμι του (τέτοιες σειρές έχουν αγοράσει ιδίως τα αραβικά δορυφορικά δίκτυα) και να αδειάσει τη γωνιά από τους τηλεοπτικούς δέκτες … Δεν είναι αυτό όμως που αποτελεί την πραγματική είδηση για το ελληνικό, ελλαδικό και κυπριακό (επιμένουμε να το τονίζουμε μπας και το χωνέψουν ορισμένοι και στις δυο χώρες του Ελληνισμού) κοινό.

Τα γεγονότα στην πλατεία Ταξίμ είναι η καθυστερημένη αντίδραση των οπαδών της κεμαλικής επανάστασης στην αντεπανάσταση των ισλαμιστών. Η αντεπανάσταση αυτή αφύπνισε μεθοδευμένα και αθόρυβα τη ναρκωμένη πλειοψηφία των Τούρκων της ενδοχώρας εις βάρος της ιθύνουσας τάξης, της δυτικής Τουρκίας. Ο Ταγίπ Ερντογάν, με την αυτοπεποίθηση του αυτοδημιούργητου και την υπομονή του θρησκευόμενου, μεθόδευσε αριστοτεχνικά την επιστροφή του Ισλάμ στην Πολιτεία και την κοινωνία των Τούρκων πλέον και όχι των Οθωμανών. Οι στρατιωτικοί θεματοφύλακες του κεμαλισμού έπεσαν θύματα της αλαζονείας που τους έδωσε η ισχύς των όπλων. Κατέστρεψαν τα περισσότερα μεγάλα κόμματα με τη χρόνια χειραγώγησή τους, ώστε μόνο ανυπόληπτοι πολιτικοί να ανεβοκατεβαίνουν στη Βουλή και διεφθαρμένοι να οδηγούν τη χώρα. Ο Ερντογάν εμφανίστηκε στην πολιτική με το πρόσημο της τιμιότητας και την επιτυχία του ως δήμαρχος Κωνσταντινουπόλεως. Εγινε έτσι αποδεκτός από την κεμαλική ελίτ που έβλεπε σ’ αυτόν έναν εγγυητή της ομαλό