Ψηφοφόροι άβαταρ σε εικονική εκλογική πραγματικότητα.
Τώρα που ξέμεινες από μαλλιά για να πιαστείς και ψάχνεις που την “κεφαλήν κλίναι”, ρέπεις προς μια ψυχολογική κατάσταση όπου περιμένεις μια ελπίδα, έναν καλό λόγο για να πιστέψεις ότι υπάρχουν συνάνθρωποι που βλέπουν τις ανάγκες σου για να σώσεις την παρτίδα. Αλίμονο, όμως, την έχεις εναποθέσεις σε ανθρώπους νομίζοντας ότι επειδή σου λένε αυτά που περιμένεις να ακούσεις μπορούν ή και προτίθενται να τα κάνουν. Λάθος! Εκείνο που ξέρουν είναι να χειρίζονται την ηλίθια μνήμη σου μετατρέποντάς τη σε λήθη, στην εκλογική πραγματικότητα. Μιλούν για να θορυβούν ώστε ζαλισμένος να τους καταθέσεις την ψήφο στην κάλπη η οποία –ακόμη να το μάθεις – μοιάζει με το ταμείο καθώς μετά την απομάκρυνσή σου “ουδέν λάθος αναγνωρίζεται”. Ψηφίζεις σαν να παραιτείσαι από τα δικαιώματά σου καθιστώντας πληρεξούσιο τον πολιτικό ή το κόμμα (σε κώμα;) που ορίζει μόνο τις δικές σου υποχρεώσεις! Ζεις σε συνθήκες déjà vu ή ημέρας της μαρμότας προσμένοντας ότι αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα είναι κα