IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σεπτέμβριος. Μήνας αποχωρισμών, μήνας σταθμός για μία νέα αρχή. Χιλιάδες νέοι αυτή τη στιγμή προσπαθούν να βρουν ένα βήμα δυνατό που θα τους στηρίξει στην απαρχή της νέας τους ζωής.  Η φυγή στο εξωτερικό ως επιλογή ή ως ανάγκη  σε μία χώρα που στέρεψε νωρίς από ευκαιρίες και που επιμελώς ατιμέλητα ξέχασε τα παιδιά της. Πατούν ανάμεσα σε κούτες, όπου προσπαθούν να χωρέσουν μέσα όλη τους τη ζωή. Κούτες γεμάτες από ρούχα, βιβλία, αναμνήσεις και έναν μεγάλο αναστεναγμό για αυτούς που αφήνουν πίσω, κούτες δεμένες με το  περιτύλιγμα του άγνωστου  και της αγωνίας για το τί τους περιμένει εκεί. Όλα να αποσυντεθούν από την Ελλάδα, πάλι κάτι θα απομείνει. Κι αυτό δεν θα είναι μία πέτρα, μία ελιά και ένα αμπέλι, όπως στην ρήση του Ελύτη. Θα είναι η  αυτοθυσία των γονέω ν αυτών που για χρόνια έκαναν την μεγαλύτερη επένδυση, ελπίζοντας πως κάποια μέρα δεν θα ξεπληρώσει αυτούς, αλλά τα παιδιά τους. Από το υστέρημα ή και το πλεόνασμα αυτών, αποτελούν το στήριγμα σε μία απαιτητική και πολυ

  Ο αριθμός των αναφορών στις ελληνικές δημοσιεύσεις διατηρεί την αυξητική τάση όλων των προηγούμενων ετών και την πενταετία 2010-2014 φθάνει τις 334.992 αναφορές. Ο δείκτης απήχησης των ελληνικών δημοσιεύσεων, την πενταετία 2010-2014, ξεπερνά τον μέσο όρο των χωρών της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ. Ηγετική παρουσία έχουν οι Έλληνες επιστήμονες στα διεθνή επιστημονικά περιοδικά, με τις δημοσιεύσεις τους να διακρίνονται για την πρωτοτυπία τους και να έχουν ιδιαίτερα υψηλή απήχηση. Είναι ενδεικτικό ότι, την πενταετία 2010-2014, οι ελληνικές δημοσιεύσεις έλαβαν κατά μέσο όρο 6,13 αναφορές ανά δημοσίευση, ξεπερνώντας για πρώτη φορά τον μέσο όρο αναφορών στην Ε.Ε. (6,05) και στον ΟΟΣΑ (6,01). Τα επιστημονικά πεδία που κυριαρχούν είναι οι Φυσικές Επιστήμες, η Ιατρική και η Μηχανική & Τεχνολογία. Ειδικότερα, όπως προκύπτει από τη νέα μελέτη του Εθνικού Κέντρου  Τεκμηρίωσης (ΕΚΤ), η οποία αντλεί δεδομένα από τη βάση δεδομένων Web of Science, η διεθνής απήχηση των ελληνικών επιστημον

Συναντιέμαι με φίλο ομήλικο τυχαία στον δρόμο και ανταλλάσουμε ερωτήσεις στην αύρα του επερχόμενου εορταστικού κλίματος· πρώτο θέμα βέβαια τα παιδιά μας - πού βρίσκονται και λοιπά. «Περιμένω τον γιο μου -λέει- από την Ιρλανδία. Φτάνει στις 20 Δεκέμβρη ». Πικροχαμογελώ. « Κι εγώ -λέω με τη σειρά μου- περιμένω τη μεγάλη μου κόρη από τη Σουηδία, κι αυτή στις 20 του μηνός» . Τι να κάνουμε; Να αλλάξουμε τον ρουν των κοσμοειδώλων που « πέτυχαν » οι λαμπρές κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών με αποκορύφωμα ετούτη (2009-2016), που μας παρέσχε αφειδώλευτα την οικονομική - πολιτισμική - πνευματική - ψυχιατρική κρίση; Σπίθες πετάνε τα μάτια του φίλου, φλόγες οργής αλλά και μια πνοή λύπης. Νιώθω περίπου το ίδιο. Κοιταζόμαστε αμίλητοι. Τι να πούμε; Μάλλον έχουμε βαρεθεί να καταγγέλλουμε και να γκρινιάζουμε, να βδελυσσόμαστε τους πολιτικούς και την εξοργιστική περιφρόνηση που δείχνουν στο πόπολο· μνησίκακοι, ύπουλοι, διεφθαρμένοι, αμοραλιστές, κακότροποι - τι σημαίνει ηθική γι

Την ώρα που η χώρα μας «βουλιάζει» από τα μεγάλα μεταναστευτικά «κύματα», η φυγή των Ελλήνων, κυρίως των νέων, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην έξοδο από την κρίση είναι μαζική. Γιατροί, μηχανικοί, δικηγόροι, οικονομολόγοι, ακαδημαϊκοί και ερευνητές -η «αφρόκρεμα» του επιστημονικού δυναμικού- «εκδιώχνονται» κατά χιλιάδες από τη χώρα, αφού δεν έχουν καμία επαγγελματική επιλογή λόγω των συνθηκών κρίσης. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδος, από το 2008 μέχρι το 2013, σχεδόν 223.000 νέοι, ηλικίας 25-39 ετών, εγκατέλειψαν την Ελλάδα σε αναζήτηση καλύτερων προοπτικών σε πιο αναπτυγμένες χώρες. Τα στοιχεία δείχνουν ότι η ελληνική οικονομία και κοινωνία «επένδυσαν» στη φυγή ως αντίδραση στην εκτίναξη του ποσοστού ανεργίας και την ταχεία βύθισή της στην ύφεση. Είναι ενδεικτικό ότι ενώ κατά τα έτη 2008-2009 μετανάστευαν περί τους 38.000 Έλληνες, η ροή αυτή υπερδιπλασιάστηκε μέσα σε μόλις δύο έτη (2010-2011), ξεπερνώντας το 2013 τις 104.000 και σχεδόν τις 427.000

Φανταστείτε οι ερευνητές των ελληνικών πανεπιστημίων, κι εκείνοι που δεν είναι πια στα πανεπιστήμια, και όλοι οι επιστήμονες που ψάχνουν τρόπο να μείνουν εδώ, να μπορούσαν από τη χώρα τους  να γίνουν κομμάτι μιας διεθνούς κοινότητας που συνδέεται άμεσα και ουσιαστικά με την παγκόσμια αγορά , χωρίς να τη φοβάται, χωρίς να θεωρεί τις επιχειρήσεις τίγρεις και τον ακαδημαϊκό χώρο ως αναγκαστικά απρόσιτο άβατο; Οι ερευνητές μπορούν. Η διεθνής κοινότητα υπάρχει. Σα να διαβάζω τα χείλη σας, ξέρω ότι πολλοί από σας απαντάτε ήδη με ερώτηση « και γιατί να μείνουν στην Ελλάδα; ». Και θ' αφήσω στην άκρη, για τις ανάγκες αυτού εδώ του κειμένου, τα κοινωνικο-ηθικά γιατί, και θα πιάσω, χάριν συντομίας, μόνο το ένα  (αυτό που ισχύει και για  μένα , που βεβαια δεν είμαι επιστήμονας, και για αρκετούς άλλους ανθρώπους της γενιάς μου, αλλά και της επόμενης):  γιατί μπορεί να θέλουν. Και να νιώθουν ότι χρειάζεται . Ας πάρουμε, λοιπόν, αυτούς τους νέους επιστήμονες, που θέλησαν και κουρ

''Γιατί ξαπόστειλα την κόρη μου την Αλεξάνδρα''... Έλαβα αυτό το σημείωμα χτες στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μου από μια Ελληνίδα μάνα.   Το αναδημοσιεύω αυτούσιο χωρίς φυσικά το όνομα.  Ουδέν σχόλιον:  "Γιατί ξαπόστειλα την κόρη μου την Αλεξάνδρα:     Η ελπίδα είναι αυτό το πράγμα με τα φτερά, που ξεπουπουλιάστηκε.  Σε πόσα πρέπει να αναφερθώ, για να γίνω κατανοητή και να δικαιολογηθώ γιατί έστειλα την κόρη μου έξω;  Ας επιχειρήσω ξεκινώντας από το εκπαιδευτικό. Μπαλτάς, Χασάπης και τώρα Φίλης. Νομίζω ότι σε μία φράση εμπεριέχεται ο τεμαχισμός του πτώματος.  Από την αριστεία-ρετσινιά, στο κυνήγι της ιδιωτικής παιδείας στο διοικητικό σύστημα των πανεπιστημίων, τα άσυλα, τους αιώνιες φοιτώντες και στις πρόσφατες αποφάσεις περί καταλήψεων, όλα ανορθόγραφα και απόλυτα ανιστόρητα, είναι να αναρωτιέσαι για παιδεία και δή με τόσους παράγοντες χωρίς πτυχία και καθαρίστριες που πήραν προαγωγή σε γραμματείς, εν μία νυκτί;  Πάμε στ

Διαβάζω κατά καιρούς άρθρα τιτλοφορούμενα ως «Οδηγός επιβίωσης στο Λονδίνο», «Οδηγός επιβίωσης Ελλήνων μεταναστατών στη Μ. Βρετανία» και δεν ξέρω αν θα πρέπει να γελάσω ή να θυμώσω. Οι Οδηγοί Επιβίωσης έχουν χρησιμότητα σε συνθήκες έκτατης ανάγκης, φωτιάς, σεισμού, πολέμου, δυστυχήματος, κ.ο.κ. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτή η τρομολαγνεία, πάνω από την ομπρέλα της μετανάστευσης, θα πρέπει στοιχειώνει τις ελπίδες, αγωνίες, όνειρα τόσων ανθρώπων, προκειμένου να προετοιμαστούν μόνο για τα χειρότερα. Και πού; Στη Μ. Βρετανία! Λες και θα βγει ο Κάμερον αγκαζέ με την Βασίλισσα και background τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη αγκαλιά με το τέρας του Λοχ Νες. Αφορμή για το άρθρο αυτό είναι τα πυκνά μηνύματα, ηλεκτρονικά και μη, που λαμβάνω από τον Ιούνιο κυρίως μέχρι τούδε, σχετικά με την Αγγλία, το Λονδίνο, εύρεση οικίας, εργασίας, σύστημα υγείας και σύστημα γενικώς, από φίλους, γνωστούς, αγνώστους, που επιθυμούν να έρθουν εδώ. Πολλαπλά επίσης τα ερωτήματα Ελλήνων, σε σχετικά φεϊσμπουκικά gro