Χαίρε Καίσαρα
''Είναι κάτι στιγμές που αισθάνεσαι ότι η ζωή περνάει μπροστά από τα μάτια σου. Δεν υπάρχει μόνο η προσωπική ζωή, τώρα τελευταία στις κινηματογραφικές αναδρομές μου δεσπόζει η επαγγεματική: από το σχολείο, μέχρι το πανεπιστήμιο, από τις προπτυχιακές μέχρι τις μεταπτυχιακές σπουδές, από τα χαρτιά, τα διπλώματα, τις καταρτίσεις, τα πιστοποιητικά, τα όνειρα, τις προσπάθειες, την ανόητη επιλογή να δραστηριοποιηθώ σε αυτή τη χώρα. Ξέρω γιατί περνάει μπροστά από τα μάτια μου – επειδή έρχεται το τέλος. Έρχεται το τέλος και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γιαυτό, δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα, ούτε με τη φωνή σου, ούτε με τη δουλειά σου, ούτε με την ψήφο σου. Οι πόρτες είναι εντελώς κλειστές. Είναι εντελώς κλειστές για τους ανθρώπους που ουδέποτε ζήτησαν χάρες, ρουσφέτια, διορισμούς, διαγραφές χρεών που δεν έχουν ανάγκη κανέναν εκτός από το να αφεθούν ελεύθεροι να δουλέψουν''... Πρόσφατα, προκειμένου να καταθέσω τα χαρτιά μου για μια ολιγόμηνη θέση εξωτερικού