IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...) Στον ΣΥΡΙΖΑ τρέφουν την ψευδαίσθηση πως ένα πολιτικό άνοιγμα προς τη σοσιαλδημοκρατία είναι ικανό να συγκρατήσει κεντροαριστερής προέλευσης ψηφοφόρους του ή και να επαναπροσελκύσει κάποιους από όσους έχουν ήδη πάρει αποστάσεις. Το εξόφθαλμο κενό πολιτικής εκπροσώπησης της κεντροαριστεράς, όμως, θα καλυφθεί μόνο όταν εκφρασθούν ιδεολογικοπολιτικά οι βασικές κοινωνικοοικονομικές ανάγκες του κορμού της εκλογικής της βάσης, δηλαδή των μικρομεσαίων στρωμάτων. Και αυτό είναι αδύνατον σε συνθήκες Μνημονίου και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για το “χαμένο στη μετάφραση” υποψήφιο πολιτικό ζεύγος Γεννηματά-Θεοδωράκη. Η αναφορά στη σοσιαλδημοκρατία δεν αρκεί για κανέναν. Η διεθνής κρίση, άλλωστε, διαλύει την ψευδαίσθηση ότι η παγκοσμιοποίηση είναι συμβατή με το παραδοσιακό σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο. Οι ευρωπαϊκές άρχουσες ελίτ προσπαθούν να επιβάλλουν πολιτικές λιτότητας, οι οποίες τείνουν να “κινεζοποιήσουν” την εργασία και να αποδομήσουν το Κοινωνικό Κράτος. Οι σοσιαλδημοκράτες, ως ένας από

Ο ι παλιότεροι θα θυμούνται τον εκ Γιουγκοσλαβίας ορμώμενο βιρτουόζο μπασκεμπωλίστα τού ΠΑΟΚ Μπάνε Πρέλεβιτς. Κι αν ανάμεσά τους υπάρχουν κάποιοι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ, σίγουρα θα θυμούνται την ιαχή-σύνθημα  "Ω! Μπάνε, Μπάνε"  που δονούσε την μελανόλευκη εξέδρα. Δεν ξέρω, όμως, αν θυμάται κανείς εκείνο το βράδυ τής 25ης Σεπτεμβρίου 1993 στο γήπεδο της Νεάπολης, όταν αυτή η ιαχή παραφράστηκε σε  "Ω! Μπένυ, Μπένυ"  για χατήρι τού Ευάγγελου Βενιζέλου. Ήταν ο τρόπος των φιλάθλων τού ΠΑΟΚ να ευχαριστήσουν τον συντοπίτη τους πασοκικό βουλευτή για την νομική παρέμβασή του υπέρ της ομάδας τους ώστε να αποκτηθεί ο Νάσος Γαλακτερός από την ΑΕΚ. Ο ΠΑΟΚ "νίκησε" στην μάχη των δυο δικεφάλων και ο Βενιζέλος κέρδισε την συμπάθεια -και τις ψήφους- των παοκτσήδων. Φυσικά, ο Βενιζέλος δεν περιορίστηκε σε... μια -έτσι κι αλλιώς αμφισβητούμενη- γνωμάτευση αλλά κινητοποίησε τον κομματικό μηχανισμό προκειμένου να ικανοποιηθούν οι εν δυνάμει ψηφοφόροι του. Ο Μπέν

  Ο πρώην πρωθυπουργός Σημίτης προσέρχεται στο δικαστήριο για τη δίκη του Ακη Τσοχατζόπουλου. Φωτογραφία ΑΠΕ-ΜΠΕ   Το μέλλον της Ελλάδας είναι σήμερα αβέβαιο, αναφέρει σε άρθρο του με τίτλο « Πραγματικοί αριθμοί, έωλες υποσχέσεις   » στο Βήμα της Κυριακής ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης , σημειώνοντας πως «οικονομική κρίση, υψηλή ανεργία, χαμηλή παραγωγικότητα, υστέρηση σε όλους τους τομείς, αδυναμία της Πολιτείας να αντιδράσει είναι μόνιμα φαινόμενα». Ως να είναι αμέτοχος για την άνευ προηγουμένου κρίση, που βιώνει ο ελληνικός λαός, ο κ. Σημίτης υπογραμμίζει πως «πολλοί αποδίδουν την κακοδαιμονία κυρίως στους ξένους, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο παγκόσμιο κεφάλαιο, στους πολλούς άγνωστους και σκοτεινούς που κινούν τα νήματα που μας κρατούν δέσμιους». Ο ίδιος φέρει μεγάλη ευθύνη για την κακοδαιμονία της οικονομίας. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι παρατηρήθηκε μεγάλη διαφθορά στη διάρκεια της δικής τους διακυβέρνησης. «Αρνούνται να δεχθούν ότι ο ιός που μας τ

Η ΝΔ στις 20 Σεπτεμβρίου έχασε καθαρά.  Τι νόημα έχει το «ντοπάρισμα» των οπαδών της με την καλλιέργεια προσδοκιών ότι όπου να ‘ναι θα πέσει η κυβέρνηση, θα γίνουν νέες εκλογές και το κόμμα θα (επαν)έλθει εν τη βασιλεία του; Τι εξυπηρετεί η αυτάρεσκη διαβεβαίωση των υποψήφιων αρχηγών «εγώ θα νικήσω τον Τσίπρα»; Είναι αυτό το σημαντικότερο δίλημμα για το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης; Το μεγάλο κόμμα της  αντιπολίτευσης, αντί να «ντοπάρει» τους οπαδούς του με την προσδοκία της γρήγορης επανόδου, καλό θα ήταν να προετοιμαστεί. Να κάνει αυτοκριτική για τα δικά του πεπραγμένα, να μας πει τι θα αλλάξει. Αντί για γενικολογίες, να μας πει πώς εκείνο θα λύσει το Ασφαλιστικό, πώς (δεν) θα φορολογήσει τους αγρότες και από πού θα πάρει τους πόρους.   Διότι, ακόμα κι αν αυτό συμβεί και έρθουν εκείνοι απροετοίμαστοι, μόνο και μόνο ως αντικαταστάτες του Τσίπρα, τίποτα δεν θα αλλάξει. Θα ζήσουμε μια από τα ίδια. Και αυτό θα είναι το χειρότερο. Σκίτσο του Γ.ΚΑΛΑ'Ι'ΤΖΗ

Είναι  εύκολο  να μας δώσει αυτή η λιμνάζουσα μικρή περιουσία πληροφορίες για το πώς διαχειρίζονταν τα του οίκου τους όσοι κρατούσαν στα χέρια τους τη μοίρα όλης της χώρας. Καθώς και για το πώς ένα ξεχασιάρικο κόμμα μπορεί, όταν βουλιάξει οικονομικά, να καταντήσει δέσμιο των τραπεζών που θα το δανείσουν ή των ευπατριδών που θα το ενισχύσουν λάθρα.  'Οσο παραμένουμε μια χώρα που της περισσεύουν πολλά, δικαιούμαστε να μην πανικοβαλλόμαστε κάθε φορά που αναγγέλλεται η συντέλεια του κόσμου. Και δεν εννοώ την περίσσεια ήλιου, ακρογιαλιών, δειλινών και αρχαιοτήτων, με τα οποία μας προίκισαν η φύση και ο χρόνος, για να ’χουμε να πορευόμαστε εσαεί, όσο σκορποχέρηδες κι αν είμαστε. Εννοώ άλλου είδους αγαθά, χειροπιαστά όσο μια δεσμίδα ευρώ, που, έτσι λαρτζ όπως είμαστε, ξεχνάμε και την ύπαρξή τους ακόμα. Τρανταχτό παράδειγμα τα δεκαπέντε εκατομμύρια ευρώ, που τα βρήκαν λησμονημένα τα καημένα οι ορκωτοί λογιστές στο χρηματοκιβώτιο του ΠΑΣΟΚ. Τους είχε αναθέσει η Εισαγγελία Π