IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...)   και να αυτοθεραπευτούν   α δ υ ν α τ ο ύ ν  (δεν είναι καν πρόθυμοι, αφού η αυτοκριτική τους είναι επιδερμική)  και να θεραπεύσουν  την κοινωνία και την πολιτεία  που πληγώθηκαν βαριά από τα κόμματά τους. (...) Αρχαίες ή νέες, οι παροιμίες έχουν πάντοτε κάτι νόστιμο να πουν, με τη λοξή ματιά τους στα ανθρώπινα. Την παροιμία «ο τρώσας και ιάσεται» τη χρησιμοποιούμε συχνά, ευκαίρως - ακαίρως. Τη μικροϊστορία της τη συνοψίζει ο λογιότατος Ευστάθιος, επίσκοπος Θεσσαλονίκης τον 12ο αιώνα, στις «Παρεκβολές του εις την Ομήρου Ιλιάδα»: «Την δε κατά τον Αχιλλέα ιατρικήν δηλοί και η επ’ αυτώ παροιμία φαμένη χρησμωδικώς, ως “ο τρώσας και ιάσεται”, ην έφηνεν Τήλεφος ο Μυσός, υπ’ Αχιλλέως και πληγείς καιρίαν και ιαθείς». Εχουμε σαν να λέμε μια πρόδρομη ομοιοπαθητική, με εισηγητή ιατρό τον Αχιλλέα και πρώτο θεραπευθέντα τον Τήλεφο. Γιος του Ηρακλή και της Αύγης, ο Τήλεφος κρίθηκε ανεπιθύμητος από τον παππού του, τον Αλεό, βασιλιά της Τεγέας, που έβαλε κόρη και εγγο

Πολύδωρας:  Πρόεδρος για μία μέρα, διόρισε την κόρη του στη Βουλή! Σε οργανική θέση μετακλητού υπαλλήλου, στο γραφείο του τέως προέδρου της Βουλής, δηλαδή στο δικό του, διόρισε μία από τις κόρες του ο Βύρων Πολύδωρας, σύμφωνα με την απόφαση που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, όπως μεταδίδει το protothema.gr .  Η απόφαση δημοσιεύθηκε στο φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης, με αριθμό 344, 23/7/2012.  Συγκεκριμένα αναφέρεται: «Με την υπ’ αριθμ. 8581/6107/11-7-2012 απόφαση του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων διορίζεται στο Γραφείο του πρώην Προέδρου της Βουλής Βύρωνα Πολύδωρα, στη Βουλή, μετά την κατά νόμο πρόταση του, σε υπάρχουσα κενή οργανική θέση Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο μετακλητού υπαλλήλου, που προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 41 παρ. 1Ε του Κανονισμού της Βουλής (Μέρος Β΄, ΦΕΚ 51/Α/97), όπως ισχύει, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 41 και 42 του προαναφερόμενου Κανονισμού, η Μαργαρίτα Πολύδωρα του Βύρωνα (Α.Δ.Τ. Χ565658) με Γ΄

Είναι κοινός τόπος πια ότι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σ’ ένα μεταμοντέρνο ευρωπαϊκό προτεκτοράτο. Η ουσιαστική χρεοκοπία δεν ανέδειξε μόνο τις εγκληματικές ευθύνες του πολιτικού συστήματος. Ανέδειξε και το σύνδρομο εξάρτησης συνολικά της άρχουσας τάξης. Εντυπωσιάζει η ευκολία με την οποία οι κυρίως υπεύθυνοι για την κατάντια της χώρας κατέφυγαν στην αγκαλιά των ξένων κηδεμόνων κι από εκεί παραδίδουν μαθήματα μονοδιάστατης λιτότητας στην κοινωνία. Πίσω από τη σημαία του ευρωπαϊσμού και του εκσυγχρονισμού κρύβεται συνήθως το δίδυμο του ιδεολογικού μεταπρατισμού και του μετέωρου κοσμοπολιτισμού. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τη μία από τις δύο εκδοχές του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού. Η άλλη είναι η δαιμονοποίηση της Ευρώπης και ευρύτερα της Δύσης. Σε αντίθεση με την πρώτη εκδοχή, που ανθεί στους κόλπους των ιθυνουσών ελίτ, η δεύτερη εκδοχή ανθεί σε ακραία ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα και σε μάλλον κατώτερα εισοδηματικά στρώματα. Τα δύο αυτά ιδεολογικά ρεύματα είναι ο

(...) Οταν η κυρίαρχη νοοτροπία είναι αυτή του ανεξέλεγκτα ιδιοτελούς υπολογισμού για τον προσπορισμό ατομικού ή πολιτικού οφέλους, ο πολιτικός παύει να υπηρετεί κοινωνικές ανάγκες, εγκλείεται στην αυτο-αναφορικότητα του πολιτικού συστήματος, χάνει την ικανότητα να προσεγγίζει με συναισθηματική ευφυΐα την εμπειρία του πολίτη. Γίνεται αδιάφορος για το κοινό καλό. Πίσω από την εξοργιστική ιδιοτέλεια, την καταστροφική ολιγωρία, και τις άθλιες κοκορομαχίες των πολιτικάντηδων βρίσκεται η συναισθηματική-ηθική αδιαφορία τους για τον πολίτη και τη χώρα. Για ένα μόνο παθιάζονται: το συμφέρον τους. Η χρεοκοπία δεν προέκυψε τυχαία … Στην εμπνευσμένη ομιλία του στο ετήσιο Ελληνικό Συνέδριο Ηγεσίας της ΕΑΣΕ τον περασμένο Μάιο, ο διακεκριμένος θεολόγος και ψυχοθεραπευτής π. Φιλόθεος Φάρος ανέφερε με συγκινητική ειλικρίνεια ότι ένα από τα πράγματα που τον πλήγωσαν περισσότερο στη ζωή του ήταν η αδιαφορία των γειτόνων όταν ο πατέρας του ξυλοκοπούσε συχνά τον ίδιο και τη μ

Δεν ξέρει πως να γεράσει Να θυμάται, να φοβάται ή να επιθυμεί, Δ. Καρατζάς, Χωρίς εδώ Μια γενιά πολιτών και πολιτικών παρακάμφθηκε ή θυσιάστηκε. Αντί να συνταξιοδοτηθεί η παλαιοκομματική πελατειακή πρακτική των ανίκανων, τελικά δόθηκε πρόωρη σύνταξη στο θάρρος και στην τόλμη των ικανών. Η ενωτική λειτουργία του ηγέτη και η αστυ – νομική παρα – λειτουργία της ηγετικής ομάδας αντικατέστησε την ιδεολογική ενότητα και την πολιτική εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών. Κανείς ηγέτης δεν αισθάνθηκε ποτέ την πολιτική ανάγκη ή την ανθρώπινη διάθεση να εξηγήσει τις ορθές ή τις λαθεμένες κινήσεις, ενώ τα πάντοτε αόριστα «μηνύματα του λαού» ερμηνεύονταν από ψευδοδιανομενίζουσες Πυθίες. Οι παροιμίες και τα λαΪκά γνωμικά, τα ευφυολογήματα και οι αμφισημίες χρησιμοποιούνται καταχρηστικά για να επικαλύψουν τη γύμνια των επιχειρημάτων. Ο λαός έγινε πρόσχημα, άλλοθι, «συνένοχος», ο λαϊκισμός καλός αγωγός ροής του δημοσιο – γραφικού παραληρήματος. Χωρίς προγράμματα, χωρίς συνοχή, χωρίς

1946/2012:  Από τον εμφύλιο στο μνημόνιο και πάλι πίσω! Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΚΑΛΠΗΣ ΚΑΙ Ο «ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΟΣ» ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ Tου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου   «Ο σουρεαλισμός όλους μας ενώνει. Μπάτσοι, γουρούνια, ανεμώνη». Αυτό έγραψε ένας ανώνυμος σε έναν τοίχο στην Αλεξάνδρας, στη φοβερή αγγελία των μελλούμενων πούταν η μηδενιστική εξέγερση του 2008. Ο «σουρεαλισμός», δηλαδή ο ατομικός, ομαδικός και εθνικός παραλογισμός εκδηλώνεται ποικιλότροπα. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αλλοϋβρίζονται, ενώ συγκυβερνούν και θέλουν να συνεχίσουν. Ορισμένοι δεν θέλουν το μνημόνιο, θέλουν όμως τα κόμματά του. ‘Αλλοι ζητάνε συγνώμη για αυτό που έκαναν και μετά ψήφο για να συνεχίσουν να το κάνουν. Ορκισμένοι αντίπαλοι του μνημονίου κάνουν πρακτικά ότι μπορούν για να εμποδίσουν τη δράση εναντίον του, να αποθαρρύνουν και να απογοητεύσουν τον ελληνικό λαό. Ο «σουρεαλισμός», δηλαδή ο παραλογισμός, ενίοτε και η παραφροσύνη, χρειάζεται σε όσους δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που θέτει η

Ή στραβός είναι ο λαός ή στραβά αρμενίζετε. Κλασικοί μεταπολιτευτικοί πολιτικάντηδες στον απόηχο των παρελάσεων.                                     Από τις σκηνές των παρελάσεων του Σαββατοκύριακου, οι πιο εύγλωττες δεν ήταν ούτε το τείχος της Αθήνας, που δημιούργησαν τα λεωφορεία και οι άνδρες των ΜΑΤ, ούτε οι αναβολές και τα επεισόδια που σημειώθηκαν σε μεγάλες πόλεις της χώρας, όπως η Θεσσαλονίκη ή το Ηράκλειο. Στο κάτω κάτω, κανείς δεν θέλει να τον κράζουν, ιδιαίτερα αν είναι υπουργός ή Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Φοβισμένοι είναι οι άνθρωποι, τόσες δημόσιες εταιρείες θα ιδιωτικοποιηθούν μπιτ παρά, με την ιδιωτικοποίηση των παρελάσεων θ’ ασχοληθούμε; Το βίντεο που θα πρέπει να διατηρηθεί στα αρχεία, υλικό για τους ιστορικούς του μέλλοντος, είναι από την Κοζάνη: μια πόλη που δεν διεκδικεί πρωτεία επαναστατικότητας και όπου οι άνθρωποι, λίγο πολύ, γνωρίζονται μεταξύ τους. Ο υφυπουργός Πάρις Κουκουλόπουλος, παραδείγματος χάριν, θα πρέπει να ξέρει προσωπικά τους περισσότερ

(...) Οι επίορκοι θα πρέπει να τιμωρηθούν κι όχι απλά και μόνο να διαπομπευτούν.  Κι η αρχή θα πρέπει να γίνει από την κορυφή, από εκεί που βρωμάει το κεφάλι του ψαριού. (...) Αυτό ακριβώς χρειαζόμαστε! Ένα κίνημα ηθικής. Η ηθική είναι κι αυτή ένα προϊόν. Αν καλέσεις κάποιον ξένο να πάει σε έναν παράδεισο όπου κατοικούν διάβολοι, το πιο πιθανό είναι να αποφύγει την πρόκληση. Ούτε και θα έβαζε ποτέ τα χρήματά του σε μία τράπεζα που την διαχειρίζονται υπόδικοι ή γκάγκστερ. Στο εξωτερικό κάποιοι προσπάθησαν να δημιουργήσουν την εικόνα ότι όλοι οι Έλληνες είναι απατεώνες. Είναι καιρός να αντιστρέψουμε την εικόνα και να «πουλήσουμε» κάτι που διαθέτουμε: Φιλότιμο και ηθική. Χρειάζεται όμως ένα κίνημα ηθικής. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κτίσουμε μία νέα φυλακή που θα αποτελεί σημείο αναφοράς για τις μελλοντικές γενιές. Να λένε: «Πρόσεξε, καημένε μου, να είσαι ηθικός άνθρωπος, αλλιώς θα καταλήξεις ΕΚΕΙ». Η παραδειγματική τιμωρία των επίορκων θα είναι η αρχή και ο φόβος θα εγγυ

Ευγένιος, ο ευπατρίδης! Στη βόρεια Ελλάδα το όνομά του είναι αρκετά γνωστό. Ο Σερραίος πολιτικός μηχανικός διετέλεσε νομάρχης Θεσσαλονίκης (διορισμένος), βουλευτής νομού Σερρών (εκλεγμένος) και διοικητής Μποδοσάκειου νοσοκομείου Πτολεμαίδας (διορισμένος). Εάν ξεχνώ κάποια από τα αξιώματα με τα οποία τον τίμησαν το κόμμα και ο σοφός ελληνικός λαός, παρακαλώ να με συγχωρήσει. Έτσι κι αλλιώς, τις τελευταίες ημέρες ο Ευγένιος Χαϊτίδης ήρθε στην επικαιρότητα για πρώτη φορά με τόση ένταση λόγω μιας πρόσφατης απόφασης του Διοικητικού Εφετείου με την οποία δεν δικαιώνεται στο ζήτημα των αναδρομικών. Πρόκειται για την πρώτη εφετειακή απόφαση που αφορά διεκδικήσεις πρώην βουλευτών. Δείτε λίγο το σκηνικό: ο κ. Χαϊτίδης προσέφυγε στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών διεκδικώντας το ποσό των 401.152,82 ευρώ, ποσό που αντιπροσωπεύει τη διαφορά της βουλευτικής αποζημίωσης με τις μηνιαίες αποδοχές του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων που ανέρχεται στα 10.271,46

Άναυδη έμεινε και η αθώα μικρή Ντορούλα ... (Ένα ... ψωροεκατομμύριο τους  μετακόμισε από την  κασέλα  εις το εξωτερικόν!!!) Τη μέρα που μείναμε όλοι άναυδοι…  Πριν δύο ημέρες μερικά εκατομμύρια Έλληνες έμειναν άναυδοι όταν πληροφορήθηκαν πως από 1ης Μαρτίου οι μισθοί θα βρίσκονται πλέον και με το νόμο στην διακριτική ευχέρεια του εργοδότη τους. Άναυδοι έμειναν και οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας όταν έμαθαν ότι ο βασικός μισθός δεν θα έχει τίποτα να ζηλέψει πλέον από τους μισθούς των υπολοίπων βαλκανικών χωρών και η πάλαι ποτέ γενιά των 700 ευρώ θα φαντάζει άπιαστο όνειρο. Άναυδοι έμειναν επίσης οι εργαζόμενοι που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό όταν πληροφορήθηκαν το «ψαλίδι» του 22%. Ο μακρύς κατάλογος των Ελλήνων που έμειναν άναυδοι εκείνο το βράδυ συμπληρώθηκε από εκατομμύρια συνταξιούχους που είδαν και τις δικές τους αποδοχές να πετσοκόβονται με μια απόφαση της Βουλής. Άναυδοι έμειναν και οι δημόσιοι υπάλληλοι - και μάλιστα με το στόμα ανοιχτό – ότ

(...) η πολιτική τάξη εν συνόλω έχει αποδράσει από το κλυδωνιζόμενο πλοίο ... Η εγχώρια ελίτ φαίνεται εντελώς ανίκανη να υπερασπιστεί ζωτικά εθνικά συμφέροντα, δεν είναι ικανή να θέσει στοιχειωδώς κόκκινες γραμμές για ιστορικά διακυβεύματα, ... άρα ελπίδα ανάκαμψης προϋποθέτει την εξαφάνιση αυτών των προσώπων από τη σκηνή, ώστε να δοθεί χώρος σε αναγεννητικές δυνάμεις. (...) Πολιτική χρεοκοπία Τoυ Νικου Γ. Ξυδακη Το «κούρεμα» του χρέους και το Μνημόνιο ΙΙ αποτελούν το δεύτερο μεγάλο ορόσημο μετά το Μνημόνιο της άνοιξης 2010. Η Ελλάδα διανύει πλέον μια ιστορική φάση δυσχέρειας και πόνου, από την οποία είναι άγνωστο πότε και πώς θα βγει. Τα αίτια της πτώσης βρίσκονται εγκυστωμένα στις παρελθούσες φάσεις διακυβέρνησης της χώρας, ενισχυμένα από τις ευρωπαϊκές παθογένειες και τη διεθνή συγκυρία· κι είναι χρήσιμο να τα γνωρίζουμε όλα αυτά, παρότι δεν προσφέρουν καμία άμεση ανακούφιση. Δεν είναι διόλου ανακουφιστικό λ.χ. να αντιλαμβανόμαστε ότι η πολιτική τάξη εν

(...) Ρίξτε απλώς μια ματιά και δείτε ποιοι κυριαρχούν στην επικαιρότητα. Δεν σας εξοργίζει ότι μετά από δύο και πλέον χρόνια σκληρότατης οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης, σε όλες τις πλευρές -πολιτικών, μεγαλοδημοσιογράφων και λοιπών «παραγόντων»- εμφανίζονται λίγο-πολύ τα ίδια πρόσωπα; Αν η απάντησή σας είναι ναι, σας έχω ακόμη μία ερώτηση: Τι κάνετε εσείς γι' αυτό; (...) Και «κερατάδες» και… δαρμένοι;   Όσοι προωθούν την άποψη ότι η σωτηρία της χώρας θα επιτευχθεί μέσα από τη νέα δανειακή σύμβαση και το άμεσα συνδεδεμένο θέμα του «κουρέματος» ηθελημένα ή άθελά τους παραπλανούν την κοινή γνώμη. Τα δύο αυτά σημαντικά θέματα αποτελούν «αναγκαία» αλλά όχι «ικανή» συνθήκη. Καλώς ή κακώς, η ανάταξη της χώρας είναι καθαρά εσωτερικό μας θέμα. Κι εξαρτάται απόλυτα από την ποιότητα της ηγεσίας -και των μηχανισμών- που θα κληθεί να τη φέρει σε πέρας. Κατά την άποψή μου, είναι εντυπωσιακό ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα, παρά την ανυποληψία του, έχει κ

Ελλάδα  -  ''Πολιτικά'' κόμματα !  (...) Η χρεοκοπημένη Ελλάδα που εκλιπαρεί τη Γερμανία να τη στηρίξει οικονομικά επιχορηγεί τα κόμματά της με 10,10 ευρώ ανά ψήφο και οι «φτωχοί» Γερμανοί με 0,70 ευρώ. Αν εφαρμόζαμε το γερμανικό σύστημα, η δαπάνη των 68,2 εκατ. ευρώ θα περιοριζόταν σε 4,7 εκατομμύρια, μια ετήσια οικονομία 63,5 εκατ. ευρώ. (...) (1) Δεν έχουν τον Θεό τους! Το 2011 τα ελληνικά πολιτικά κόμματα πήραν μεγαλύτερες επιχορηγήσεις από το ελληνικό κράτος σε σχέση με το 2010 και παρά το γεγονός ότι όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες είδαν το ίδιο διάστημα τα εισοδήματά τους να συρρικνώνονται αισθητά, λόγω της κρίσης. Τελικώς σε αυτή την χώρα υπάρχει πράγματι μία τάξη ανθρώπων που δεν την αγγίζει η κρίση. Σωστά μαντέψατε, ο λόγος για το πολιτικό προσωπικό... Δεν θα σταθούμε στο απαράδεκτο των κρατικών επιχορηγήσεων στα πολιτικά κόμματα και μάλιστα με τρόπο που αποκλείει την ισότιμη μεταχείριση νέων πολιτικών σχημάτων. Δεν θα μιλήσουμε σήμερα για τα