IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Πότε θα έρθει το τέλος της «Μεγάλης Υφεσης» της Ελλάδας Παρά τα επτά χρόνια κρίσης, έξι χρόνια σε καθεστώς Μνημονίου και τρία πακέτα διάσωσης, η ελληνική οικονομία συνεχίζει να σέρνεται Με τη σωρευτική πτώση του ΑΕΠ να ξεπερνά τελικά το 27%, η ελληνική «Μεγάλη Υφεση» παίρνει τη θέση της στην Ιστορία καθώς μπορεί να συγκριθεί εν καιρώ ειρήνης μόνο με τη Μεγάλη Υφεση στις ΗΠΑ το 1929 αλλά και την εποχή της Βαϊμάρης στη Γερμανία μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ είναι μία από τις ισχυρότερες που έχουν καταγραφεί ιστορικά από το 1870, στις οποίες λαμβάνεται υπόψη και η περίοδος των πολεμικών συγκρούσεων. Η κρίση που βιώνει η Ελλάδα είναι περισσότερο ή λιγότερο terra incognita (άγνωστη γη), εκτιμούσε προσφάτως μελέτη της Διεύθυνσης Οικονομικών Μελετών της Τράπεζας της Ελλάδος. Οι συγκρίσεις με την περίοδο του Μεσοπολέμου δείχνουν μάλιστα ότι η ελληνική ύφεση ήταν ταχύτερη, ισχυρότερη και βαθύτερη σε σχέση με αυτήν του '30, αλλά τα προβλήματα στην ελληνική

Χτες ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλος δήλωσε ότι δεν πρέπει να επιτρέψουμε την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους και πως κάτι τέτοιο θα ήταν μεγάλη καταστροφή. Να μου επιτρέψει ο πρόεδρος να πω ότι η καταστροφή είναι που δεν υπάρχει κοινωνικό κράτος. Και δεν είναι που δεν υπάρχει τώρα κοινωνικό κράτος. Είναι που δεν υπήρχε και πριν. Δεν υπήρχε ούτε την εποχή που ο ίδιος ήταν υπουργός σε κυβερνήσεις. Και επειδή ο λαός έχει κοντή μνήμη και οι πολιτικοί ακόμα πιο κοντή θα πω ότι η σημερινή παντελής ανυπαρξία κοινωνικού κράτους δεν είναι παρά η κατεδάφιση της προηγούμενης παράγκας, που οι κυβερνήσεις πουλούσαν στο λαό για κοινωνικό κράτος. Οι δύο περίοδοι πριν και τώρα δεν είναι συγκρίσιμοι. Η ύπαρξη κοινωνικού κράτους είναι συγκρίσιμη μόνο με την ίδια την  ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ  του κοινωνικού κράτους. Με το τι είναι κοινωνικό κράτος. Και μπορώ να περιγράψω με λεπτομέρειες τη δομή του σε χώρες που λειτουργεί, ακόμα και στην αντιστεκόμενη Γαλλία. Για να μη λέμε

Το είχα γράψει και παλαιότερα: όσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα ενσωματώνεται στη μνημονιακή λογική, τόσο θα αναζητεί ευκαιρίες διαφοροποίησης σε άλλα πεδία, προκειμένου να αφήσει το, κατά την έκφραση του συρμού, «αριστερό αποτύπωμά του» στη διακυβέρνηση της χώρας. Προνομιακό πεδίο για κάτι τέτοιο είναι αυτό που οι παλαιοί κομμουνιστές ονόμαζαν «εποικοδόμημα» - παιδεία, πολιτισμός, ΜΜΕ. Δεν θα ήταν απαραίτητα κακό αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα ευρωπαϊκό αριστερό κόμμα. Δεν είναι. Είναι ένα κόμμα της τριτοκοσμικής κοπής -πτωχοπροδρομικής- αριστεράς, όπως, τηρουμένων των αναλογιών, ήταν το πρώιμο ΠΑΣΟΚ. Εγγενές στοιχείο της πτωχοπροδρομικής αριστεράς είναι ο λαϊκισμός – η πατερναλιστική θεώρηση του λαού ως ενός αδικημένου παιδιού, του οποίου πρέπει να ικανοποιούνται, όσο πιο απρόσκοπτα γίνεται, οι επιθυμίες (από την οικοδόμηση αυθαιρέτων μέχρι την κατάργηση ‘εμποδίων’ στην απόκτηση πτυχίου). Η ευρωπαϊκή αριστερά μεριμνά πρωτίστως για τους οργανωμένους δημόσιους θεσμούς που παρέχουν συλλογικά αγαθά.

Eκείνοι που δεν μπορούν να σταθούν μπροστά στην αδικία και είναι διατεθειμένοι να την πολεμήσουν με κίνδυνο να παρεξηγηθούν και να χτυπηθούν είναι ανίκανοι να προστατεύσουν εθνικές κληρονομιές και πατρίδες. Ούτε ο Αλέξανδρος είναι Έλληνας, ούτε ο Δισκοβόλος, λοιπόν. Ανήκουν σε όσους ξέρουν να τους διεκδικούν και να τους εκτιμούν καλύτερα. Χρησικτησίες και πλιάτσικα διαπράττονται πανταχόθεν, εις βάρος μιας χώρας που το καλύτερο που ξέρει να κάνει είναι να εξαφανίζεται σιωπηρά και πολιτικά ορθά, στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, ανίκανη να υπερασπιστεί την ουσία της υπόστασής της. Υπάρχουν οι πνευματικοί άνθρωποι που αναρωτιούνται σήμερα στις τηλεοράσεις και τα social media πως είναι δυνατόν να κρίνονται αντισυνταγματικές οι μειώσεις μισθών και συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων και να μην κρίνονται αντίστοιχα αντισυνταγματικοί οι απάνθρωποι φόροι και οι επιπλέον φόροι που από έκτακτοι μετατρέπονται σε μόνιμοι, απλά με το πέρασμα του χρόνου, de facto και a la carte (για

(...) Είναι μια φτηνιάρα πολιτική.  Και οι φτηνιάρες πολιτικές, καθιστούν φτηνιάρικα και τα κόμματα που τις ασκούν. (...) Δεν υπάρχουν άνθρωποι δίχως χνάρια. Όλοι κάπου έχουμε πατήσει, όλοι από κάπου έχουμε περάσει, έχουμε συνευρεθεί, έχουμε πέσει θύματα του τυχαίου και του ατυχούς. Φωτογραφίες, βίντεο, λόγια, χαμόγελα, αποτυπώσεις στιγμών που όταν αποκοπούν από το ένα λεπτό πριν και το ένα λεπτό μετά, μπορούν να ερμηνευτούν, να «μεταφραστούν» με πολλούς τρόπους. Προεκλογική περίοδος και τα επιτελεία των κομμάτων έχουν οργανώσει τμήματα ιχνηλατών. Βουτηχτές στο παρελθόν των αντιπάλων, ελπίζοντας να ανασύρουν από σκοτεινούς βυθούς ένα εσταντανέ, μία ακρωτηριασμένη φράση, ένα ένοχο σαρδάμ. Κάτι που θα ακυρώσει το παρόν. Ότιδήποτε μπορεί να αμφισβητήσει προθέσεις, να θαμπώσει την εικόνα, να βγάλει στο φως προηγούμενες ζωές σε σέπια. Δεν έχουν βέβαια όλες το ίδιο βάρος. Δεν είναι όλες αθώες ή ατυχείς στιγμές. Κρινόμαστε από τις επιλογές μας και το παρελθόν μας είν

Ο Ίμβριος εκπαιδευτικός καθόταν σε μια γωνία του καφενείου. «Σας θέλω» μου είπε όταν τελείωσα το ραντεβού στο διπλανό τραπέζι. Έβγαλε ένα χαρτί από την τσέπη του και μου το έδωσε. Ήθελε να παντρευτεί τη σύντροφό του από τη Γεωργία και να αναγνωρίσει το παιδί της. -Και λοιπόν, ποιό είναι το πρόβλημα; τον ρώτησα. -Πρέπει να απολυθούν 200.000 υπάλληλοι, μου είπε με πείσμα στα μάτια. -Τι φταίνε οι 200.000, του αντέτεινα. Ο άνθρωπος, πρώην δημόσιος υπάλληλος, αγρίεψε. -Άνοιξε τα χαρτιά, είπε. Το πρώτο χαρτί ήταν μια αίτηση κοινωνικών υποθέσεων της περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου. Τμήμα ιθαγένειας, οδός Ηρώων Πολυτεχνείου. Ρόδος. Με μια κουβέντα ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός ζητούσε να του στείλουν μια βεβαίωση οικογενειακής κατάστασης στην Αθήνα, όπου ζει. «Επισκέφθηκα 3 φορές το ειδικό ληξιαρχείο Αθηνών. Οι 3 διαφορετικοί υπάλληλοι και τις 3 φορές μου ζήτησαν διαφορετικά πράγματα, με παραπληροφόρησαν και με ταλαιπώρησαν. Αφού συπλήρωσα τον φάκελλο για το γάμο μου, έμεινε

(...) η «παράταξη του μνημονίου» θα δώσει τη μάχη των ευρωεκλογών, ξανασερβίροντας το εκβιαστικό δίλημμα που είχε επιβάλει στις εκλογές του 2012: «ευρώ ή δραχμή;». Για να αποσπάσει ψήφους, καλλιεργεί τον φόβο ότι μία ρήξη με το ευρωιερατείο θα προκαλέσει την ασύντακτη έξοδο από την ευρωζώνη, με αποτέλεσμα το χάος. Με άλλα λόγια, πρόκειται για εφαρμογή του δόγματος ότι τις εκλογές κερδίζει όποιος επιβάλει στους ψηφοφόρους το δικό του δίλημμα. Το δίλημμα που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εάν θα συνεχισθούν οι πολιτικές που συσσωρεύουν οικονομικά και κοινωνικά ερείπια και μετατρέπουν την Ελλάδα σε μεταμοντέρνα αποικία. Για να παρακάμψει το πραγματικό αυτό δίλημμα, η κυρίαρχη προπαγάνδα ισχυρίζεται ότι το μνημόνιο τελειώνει και, ως εκ τούτου, όλα αυτά θα είναι σύντομα παρελθόν. Λες και το πρόβλημα είναι το μνημόνιο ως νομικό κείμενο και όχι η συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών. (...) Η πρόκληση κλίματος πανικού στους ψηφοφόρους όταν θα στηθούν εθνικές κάλπες είναι στον σχεδιασμό της κυβέρ

(...) Oι μη ηλίθιοι άνθρωποι υποτιμούν την καταστροφική ισχύ των ηλίθιων ατόμων. Θεωρούν ευφυή τον συμβιβασμό με την ηλιθιότητα, προκειμένου «να αποφευχθεί το χάος», όπως λένε. Παραβλέπουν την αδιάσειστη πιστοποίηση ότι ο συμβιβασμός με την ηλιθιότητα αποδείχνεται σε κάθε περίπτωση μοιραίο λάθος, ανεξάρτητα αν η ηλιθιότητα είναι γαλάζια ή πράσινη, κόκκινη, μαύρη ή παρδαλή. Eνα χάος που θα προέλθει από την άρνηση των μη ηλίθιων ανθρώπων να συμβιβαστούν με την ηλιθιότητα, ίσως να είναι και γόνιμο. Tο χάος από τη μείξη ηλιθιοτήτων (ΠAΣOK, N.Δ. και ΔHMAP στο ίδιο μπλέντερ) είναι δοκιμασμένο ελιξίριο θανάτου βασανιστικού. (...) Σκίτσο του Π.ΖΕΡΒΟΥ  Αντιγράφω από το βιβλίο του Carlo Cipolla, Oι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας (εκδ. «Kέδρος», 2012): «1. Πάντοτε και νομοτελειακά όλοι υποτιμούν τον αριθμό των ηλίθιων ατόμων που κυκλοφορούν στην κοινωνία. 2. H πιθανότητα να είναι ηλίθιο ένα συγκεκριμένο άτομο, είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό

Σκίτσο του Γ.Καλα'ι'τζή Δύο  τα   αδικήματα. Κακουργήματα θέλετε;  Ok κακουργήματα. Ο,τι είναι τέλος πάντων. Το πρώτο  η  υποκλοπή  συνομιλίας  ιδιωτικής  φύσεως. ΄Ενα  σπορ  που συντελείται επί  24ωρου βάσεως   από εκατομμύρια πολίτες του πλανήτη σε   βάρος  επίσης εκατομμυρίων  θυμάτων. Το δεύτερο αφορά στο  περιεχόμενο  της συγκεκριμένης  υποκλοπής. Παράδειγμα.  Αν  εγώ, λόγου  χάριν,  εν αγνοία του  συνομιλητή μου, παγιδεύσω  την  συνάντησή μας κι  αν εκείνος  ομολογήσει ότι  έχει κατασπαράξει φόρους  εκατομμυρίων  euros οι  δικαστικές  αρχές  τι    θα κάμουν; Θα  τσουβαλιάσουν εμένα και  θ αφήσουν  ελεύθερο το  κοπρόσκυλο να  ροκανίζει  τα κλεμμένα; Ετερο  παράδειγμα.  Αν εσύ  λόγου  χάριν,  εν αγνοία του συνομιλητή  σου,  παγιδεύσεις  την  συνάντηση μαζί του κι αν εκείνος  ομολογήσει, μετά από  τόνους  αλκοόλ, ότι   έχει  σφάξει την μάνα  του και τ αδέλφια του,  οι δικαστικές  αρχές τι  ακριβώς  θα κάμουν;  Θα  τον  αφήσουν ελεύθερο, αδέσποτο  και   ασύλλη