IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

1.Πόσο φορολογούνται τα ελληνικά; 2.Γιατί να διδάσκουν Καβάφη στα σχολεία; 3.Κατανόηση κειμένου, ένα ταξίδι, μια εμπειρία. 4.Ο Καβάφης και τα βατραχοειδή.      1.   Πόσο φορολογούνται τα ελληνικά; Προ καιρού είχα δημοσιεύσει σε αυτή τη στήλη επιστολή γονέως μαθητή, η οποία εξέθετε τα πάθη των εξετάσεων. Εκτός των άλλων, ανέφερε τα λατινικά και τον τρόπο που διδάσκονται τα ελληνικά και η λογοτεχνία. Συνάδελφος, τότε, είχε απαντήσει ότι θα πρέπει επιτέλους οι γονείς των μαθητών να μη ζητούν όλο φοροελαφρύνσεις στον κόπο των παιδιών τους. Θα πρέπει τα παιδιά κάποτε να ξεφύγουν από τη λογική της ήσσονος προσπαθείας. Η μεταφορά περί φοροελαφρύνσεως δεν μου ήρθε τυχαία. Υπάρχει μια αναλογία νοοτροπίας ανάμεσα στη βαριά φορολογία που πληρώνει ο Ελληνας πολίτης σε ένα κράτος που αδυνατεί να του ανταποδώσει ό,τι του οφείλει και στον κόπο που καταβάλλει ο μαθητής χωρίς να αποκτά τις γνώσεις ή τις δεξιότητες που θα τον αντάμειβαν. Εκείνο που μετράει είναι η φορολογική ενημερότητα, το «χαρτί». Ο

  ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΦΕΛΕΙΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ   του Παντελή Σαββίδη Η Τουρκία αποτελεί εξ’ ορισμού πρόβλημα για την Ελλάδα. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν πρόκειται να εξομαλυνθούν. 1.-Η Τουρκία αποτελεί ένα συνονθύλευμα λαών, εθνοτήτων, φυλών και άλλων ειδών που συγκρότησαν κράτος κάτω από την φασιστική, ναζιστική, γενοκτόνα ιδεολογία του τουρκισμού. Ο τουρκισμός είναι ιδεολογία. 2.-Η Τουρκία ως κράτος και ο τουρκισμός ως ιδεολογία ετεροπροσδιορίζονται. Έχουν επιθετικά, μιλιταριστικά χαρακτηριστικά αναγκαία για την συνέχιση ύπαρξής τους. 3.-Το Δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας δίνει συνεχή δυναμική και στον σημερινό τρόπο λειτουργίας του κράτους και στην καταπίεση των λαών και εθνοτήτων που συγκροτούν την σημερινή Τουρκία. Αποτελεί λόγο ύπαρξης του τουρκικού κράτους η συνέχιση της αναθεωρητικής, επεκτατικής πολιτικής του. Ακόμη και αν όλα όσα διεκδικεί η Τουρκία από την Ελλάδα καταφέρει να τα κατακτήσει, πάλι θα πρέπει να εφεύρει επεκτατικές επιλογές για να συνεχίσει να υπάρχ

  Το Κογκρέσο, η παιδεία, και η εκπόρνευση… Η ομιλία του Πρωθυπουργού περιγράφει έναν κόσμο ανθρωπιστικών αξιών που έρχεται από το παρελθόν. Υπάρχει πλέον αυτός στην πραγματική κοινωνία;   Η ομιλία του πρωθυπουργού στο Αμερικανικό Κογκρέσο, κατά κοινή ομολογία, αποτέλεσε από τις ευτυχέστερες διαχρονικά στιγμές των πολιτικών μας λογογράφων. Εννοείται ότι αναπόφευκτα χαρακτηριζόταν από την μονομέρεια των διπλωματικών συμβάσεων, αφού εγκωμίασε υπερβολικά τις ΗΠΑ οι οποίες κατά καιρούς εξέφρασαν και άλλες συμπεριφορές (βλ. φυλετικές διακρίσεις, ατομική βόμβα, στήριξη δικτατοριών, θανατική ποινή, όπλα κ.π.ά.), ασύμβατες με τις κοινές αξίες τις οποίες εξύμνησε. Αλλά η Αμερική έχει πολλά πρόσωπα - και το επαινεθέν είναι και αυτό υπαρκτό. Αφήνοντας στην άκρη την πολιτική διάσταση της εντύπωσης την οποία προξένησε η ομιλία (την οποία, φυσικά, δεν συμμερίζονται όλοι με τον ίδιο τρόπο), θα την σχολιάσω για το αναμφίβολα υψηλό επίπεδο παιδείας το οποίο την χαρακτήριζε. Αυτό που θ

 Το τίμημα της ποιότητας. Ποιο ποσοστό του ελλαδικού πληθυσμού βρίσκεται σήμερα σε επίπεδο γλωσσικού (επομένως και ψυχικού) πρωτογονισμού; Είναι ένα μικρό, περιθωριακό ποσοστό, είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο αντέχουμε να παραδεχτούμε; Οι δημοσκοπήσεις μας πληροφορούν, συνήθως, για τα ποσοστά λαϊκής προτίμησης που συγκεντρώνουν κατά καιρούς οι πολιτικοί και τα κόμματα ή για την ιεράρχηση από την κοινή γνώμη της σπουδαιότητας των προβλημάτων – διερευνούν, κατά κανόνα, ποσοστά απόψεων και γνωμών ανεξέλεγκτης σπουδαιότητας ή και μικρόνοιας. Δεν ενδιαφέρουν (γι’ αυτό και δεν δημοσιεύονται) στατιστικές που να καταμετρούν, ποιο ποσοστό του πληθυσμού κατανοεί (ή απλώς διαβάζει) το κύριο άρθρο μιας εφημερίδας, δημοσιογραφικές πολιτικές αναλύσεις, τους προβληματισμούς μιας επιφυλλίδας. Δεν ξέρουμε πόσοι Ελληνες σήμερα μπορούν να εντοπίσουν γεωγραφικά την Τσετσενία ή και τη Λήμνο, να κατανοήσουν τις πολύτιμες αναλύσεις του Ιωάννη Μάζη ή του Σάββα Καλεντερίδη, πόσοι μπορούν να διηγη

  Εμπόδισε και συ κάτι καλό, μπορείς! Ένα ακόμη χαρακτηριστικό σύμπτωμα της ναρκισσιστικής παθολογίας έγκειται στην αδυναμία συνεργασίας του Έλληνα. Σε πρόσφατη συνάντηση Ελλήνων οι οποίοι διαπρέπουν στο εξωτερικό στον τομέα της βιοτεχνολογίας, εφημερίδα συγκέντρωσε γνώμες τους σχετικά με ενδεχόμενη ανάλογη δραστηριότητα και στη χώρα μας. Αντιγράφω, λοιπόν, κάτι που μού έκανε μεγάλη εντύπωση. Είπε, συγκεκριμένα, η οικονομολόγος υγείας κ. Ξένια Καπόρη: «Οι επενδυτές που θα έρθουν θα πρέπει να ξεπεράσουν κατ’ αρχάς τον τεράστιο σκόπελο της γραφειοκρατίας. Κι έπειτα είναι και οι νοοτροπίες που μάς κρατούν πίσω. Από τη μια, υπάρχουν παντού άνθρωποι με απίστευτη όρεξη για δουλειά, τους οποίους το σύστημα συνήθως δεν αξιοποιεί. Κι από την άλλη, οι περισσότεροι Έλληνες, αντί να βρίσκουν λύσεις , διαπιστώνουν παντού προβλήματα. Δεν μέ ενδιαφέρει να μού πεις γιατί δεν μπορεί να γίνει κάτι, αλλά πώς θα γίνει, πώς θα βρεθούν τρόποι να ξεπεραστούν τα εμπόδια» [Η έμφαση δική μου]. (

  Ελάτε να δούμε πώς μας «καθοδηγεί» συστηματικά η Tηλεόραση…      Σε άλλες εποχές, στην Πατρίδα μας  όπου σήμερα κατοικούν 11 εκατομμύρια ανδρών, γυναικών και παιδιών (Έλληνες και… αλλοδαποί) αλλά παραμένει άγνωστος ο αριθμός των… φιλελλήνων, οι ρόλοι ήταν ευκόλως διακριτοί καθώς η Νομοθετική εξουσία νομοθετούσε, η Εκτελεστική εφάρμοζε, η Δικαστική ήλεγχε και ο ΤΥΠΟΣ μέσω των ΡΕΠΟΡΤΕΡ κάθε φορά που εντόπιζε πρόβλημα, απεκάλυπτε πτυχές και ιδιαιτερότητες που θα έμεναν κρυμμένες επιτήδεια, ξεσκέπαζε πρωταγωνιστές και λεπτομέρειες ανατριχιαστικές ή γαργαλιστικές δίνοντας στο αναγνωστικό κοινό υλικό για στοχασμό, σχολιασμό και πολλές μαθησιακές εμπειρίες!…      Όμως ο κόσμος άλλαξε, αλλάξανε οι καιροί, είναι ΟΛΑ ψέματα και ας φαίνονται για… αλήθεια!     Στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια ΔΕΝ διαβάζουμε, κοιτάμε ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ η οποία δεν προσπερνά, αλλά μένει στην  επιδερμίδα στην οποία έμειναν και όσοι πριν μερικά χρόνια «θεωρούσαμε ανόητες και εφήμερες» τις επιδράσεις του BIG BROTH

  Ευθύνη δημόσιου λόγου. «Δημοσιογραφώ» σημαίνει: υπηρετώ το είδος της γραφής (γραπτού λόγου) που αφορά στον δήμο, δηλαδή στο σύνολο των πολιτών – απευθύνομαι με τη γραφή μου και με την κοινή λαλιά, σε όσους ομόγλωσσους ενδιαφερθούν για τα θέματα, την εκφραστική, τις στοχεύσεις μου. Αυτό δεν σημαίνει ότι γράφω δημόσια για να συμφωνήσουν όλοι μαζί μου, ότι επιδιώκω με τον δημόσιο λόγο μου να είμαι σε όλους αρεστός. Θέλω να κοινωνήσω τις απόψεις, γνώμες, αντιλήψεις μου, όχι να αλιεύσω οπωσδήποτε συγκατάθεση, ομογνωμία, επαίνους. Γι’ αυτό και η δημοσιογραφία αντανακλά πάντοτε, είτε το θέλει ο δημοσιογράφος είτε όχι, το επίπεδο της δικής του καλλιέργειας, αλλά και την ωριμότητα (πολιτική, γλωσσική, εμπειρική) του κοινού στο οποίο απευθύνεται και το οποίο τον επιλέγει. Σε συλλογικότητες (κάποτε στο παρελθόν κοινωνίες) όπου πρωτεύει πια η καταναλωτική απαίτηση, επομένως και η ψευδαισθητική αποχαύνωση, δημοσιογραφία μάλλον δεν υπάρχει. Η εκφορά δημόσιου λόγου συνεχίζεται, έντυπη και κυρίως ο

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ 19ΧΡΟΝΟΥ ΑΛΚΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΑΛ. ΚΟΥΓΙΑ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣ/ΚΗΣ (ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΕΡΒΕΡΙΔΗΣ Eurokinissi MotionTeam Οπαδική βία:  Λουκέτο στους συνδέσμους, χθες. Να κλείσουν για πάντα. Ή τουλάχιστον, μέχρι να αρχίσουν να απαιτούν από τα μέλη τους αυτό που μου έμαθε, όταν ήμουν 5 ετών, ο θείος μου ο Τάκης.  Οι σύνδεσμοι οπαδών πρέπει να κλείσουν χθες. Χωρίς καμία περαιτέρω συζήτηση και χωρίς εξαίρεση. Ας καούν και χλωρά μαζί με τα ξερά - αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν ορισμένοι τέτοιοι σύνδεσμοι με αγνούς, ρομαντικούς και υγιείς φιλάθλους, που θέλουν να έχουν σύνδεσμο για να κάνουν οικονομικότερες εκδρομές ως γκρουπ όταν ταξιδεύουν στο εξωτερικό πχ για να παρακολουθήσουν αγώνες. Λυπάμαι, αλλά δεν μπορεί να γίνει εξαίρεση στην παρούσα φάση. Δεν περίμενα την δολοφονία του Άλκη για να διαμορφώσω άποψη σχετικά με την χρησιμότητα και τον λόγο ύπαρξης των συνδέσμων οργανωμένων οπαδών. Μπορεί να μην είμαι κάθε Κυριακή στο γήπεδο, επειδή έλαβα πριν από δέκα χρόνια συνειδητά την απόφασ