IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ν.Λύτρας Το καλοκαίρι  στη λογοτεχνία. Ευτυχία του συγγραφέα είναι η σκέψη που μπορεί ολάκερη να γίνει αίσθημα,   το   αίσθημα που ολάκερο μπορεί να γίνει σκέψη. γράφοντάς τα αυτά ο Τόμας Μαν στη νουβέλα του  «Θάνατος στη Βενετία»  εξέφρασε έναν τύπο συγγραφέα κατ' εξοχήν μεσογειακό. Ο πρωταγωνιστής του στην παραπάνω νουβέλα, συγγραφέας Γκούσταβ Ασενμπαχ, περιμένοντας μια μέρα σε μια στάση του τραμ βλέπει απέναντί του έναν παράξενο άνθρωπο που εντελώς ανεξήγητα του γεννά την επιθυμία να βρεθεί αλλού. Ο Ασενμπαχ πάει κατακαλόκαιρο στη Βενετία να συναντήσει το ένοχο, βίαιο και σιωπηλό πάθος ­ και μαζί μ' αυτό τον εκτυφλωτικό ήλιο, το απόλυτο φως της Μεσογείου που θα «κάψει» τον συγγραφέα του Βορρά. Ο Θεός με τα φλογερά μάγουλα οδηγούσε καθημερινά το πυρωμένο τέθριππο άρμα του   στις στράτες του ουρανού,   και τα χρυσά δακτυλίδια της κόμης του ανεμίζανε στον   ανατολικό άνεμο,   που φυσούσε εκείνη την ώρα.   Μια κατάλευκη μεταξένια λαμπράδα   σκέπαζε από άκρη

   Εις μνήμην Μαρίας Α. Λίγο για μια στιγμή να παίξεις πάνω στην κιθάρα σου Τα ονόματα της Παναγίας και θα δεις Ε ε Χρυσομαλλούσα Ε ε Χρυσοσκαλίτισσα Να ξεπετιέται πάλι το βουνό με τ' άσπρο σπίτι στην πλαγιά Τ' άλογο με τα δύο φτερά Και η άγρια φράουλα της θάλασσας Μικρός Ναυτίλος,  Οδυσσέας Ελύτης Για όσους βρίσκονται ή θα βρεθούν εκτός των τειχών των μεγάλων εκτρωματικών πόλεων της χώρας, κυρίως της Αθήνας, δηλαδή της Αττικής, η περίοδος αυτή είναι μια μικρή όαση ανάμεσα στις απίστευτες ανοησίες της κυβέρνησης αλλά και στις απίστευτες αθλιότητες που διαμείβονται στη διεθνή σκηνή. Η Κοίμηση της Θεοτόκου είναι μια θρησκευτική εορτή την οποία βέβαια κάθε συνεπής εκκοσμικευμένος Ελληνας μπορεί να μετατρέψει σε μια αργία κατά το δοκούν αναλόγως των αναγκών του, ψυχολογικών ή άλλων.  Οι μεγάλες θρησκευτικές εορτές σε μια χώρα όπως η δική μας ή και σε μια ολόκληρη ήπειρο όπως η Ευρώπη σηματοδοτούν μια γιγαντιαία εμπορική ευκαιρία για κάθε είδο

«Η Αθηνά της Βαρβακείου»,  πιστό αντίγραφο σε μικρό μέγεθος του χρυσελεφάντινου αγάλματος  της θεάς Αθηνάς στον Παρθενώνα .   Πώς με το πέρασμα στον χριστιανικό κόσμο η θεά Αθηνά «αντικαταστάθηκε» στη θρησκευτική συνείδηση από την Παρθένο Μαρία. Στρατηγός, προστάτις και παρθένος. Είναι η θεά Αθηνά ή η Παναγία; Προστάτις των γυναικών, των παιδιών και του τοκετού. Είναι η Αρτεμις Παιδοτρόφος και Λοχεία ή μήπως η Παναγία; Συνετή, κόσμια, καλόβουλη, μειλίχια και πολυεύσπλαχνη, που δοκίμασε αβάσταχτο πόνο και γνώρισε πολλά βάσανα. Είναι η θεά Ισις ή πρόκειται για την Παναγία, μητέρα του Χριστού; Εκεί, στο γύρισμα του ελληνικού κόσμου από τον πολυθεϊσμό στον χριστιανισμό, όταν ο δεύτερος άρχισε σιγά-σιγά να επικρατεί στη θρησκευτική συνείδηση και στη λατρευτική πρακτική, η μείξη στοιχείων του ειδωλολατρικού παρελθόντος με τη νέα θρησκεία όχι μόνο δεν θα τη μείωνε, αλλά θα συντελούσε σε μεγάλο βαθμό στην εδραίωσή της. Πρότυπα αιώνων, εξάλλου, ήταν δύσκολο να καταργηθούν.