IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Κώστας Καρυωτάκης   «Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές !!!  είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο». Ο Κώστας Καρυωτάκης γεννήθηκε, στις 30 Οκτωβρίου 1896, στην Τρίπολη. Ήταν δευτερότοκο παιδί του νομομηχανικού Γεωργίου Καρυωτάκη και της Αικατερίνης Σκάγιαννη. Πέρασε τα σχολικά του χρόνια σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, λόγω των συνεχών μεταθέσεων του πατέρα του. Το 1913 ολοκλήρωσε της γυμνασιακές σπουδές του στα Χανιά. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, από όπου αποφοίτησε το 1917, με βαθμό λίαν καλώς. Το 1918 επισκέφτηκε την οικογένεια του στη Θεσσαλονίκη και συνελήφθη ως ανυπότακτος. Αναγκάστηκε να καταταγεί στον στρατό, όμως λίγο αργότερα γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας και έλαβε αναστολή στράτευσης. Στις αρχές του 1919, προσπάθησε ασχοληθεί με τη δικηγορία, χωρίς όμως επιτυχία. Τον ίδιο χρόνο, στρατεύτηκε ξανά και τον Οκτώβριο διορίστηκε υπουργικός γραμματέας στη νομαρχία Θεσσαλονίκης, όπου έμεινε μέχρι το Φεβ

 «30 γερμανικά ποιήματα» - μ’ αυτό τον τίτλο σας παραθέτουμε δείγματα γραφής τριάντα Γερμανών συγγραφέων των δύο τελευταίων αιώνων. Οι ποιητές αυτοί παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια μιας δεκαετίας περίπου στο περιοδικό «Ποίηση» και απηχούν επιλογές και εκλεκτικές συγγένειες των μεταφραστών τους, μια υποκειμενικότητα ευπρόσδεκτη στον βαθμό που δεν επιδιώκουμε γραμματολογικές υποδείξεις, αλλά ανάδειξη του μόχθου της ποίησης και στη συνέχεια της απόδοσής της σε μια άλλη γλώσσα. Από όλα τα δημοσιευμένα ποιήματα ξεχωρίσαμε ένα δείγμα για κάθε ποιητή συγκεντρώνοντας εδώ αυτά που μας φάνηκαν πιο πρωτότυπα και πιο σημερινά. Κάνουν λόγο για εξωτερικές πραγματικότητες και εσωτερικές συνθήκες χρησιμοποιώντας σαν προσχήματα θεούς, ήρωες και αγγέλους, μιλούν με τον τρόπο της ποίησης για την κατάσταση του ανθρώπου και τέλος ξετυλίγουν μπροστά στα μάτια μας αγάπες και έρωτες, ανθρώπινες σχέσεις. Όλα μας προτείνουν τρόπους για την καλύτερη κατανόηση του εγώ και του κόσμου. Σπύρος Μοσκόβου (De

Ελύτης και Βρεττάκος, Γκάτσος και Σεφέρης, Πατρίκιος, Σαπφώ και Δημουλά υμνούν με δέος την πεφωτισμένη αύρα του ελληνικού πελάγους «Tις ιδέες μου όλες ενησιώτισα» συλλαβίζει ο Οδυσσέας Ελύτης στον 13ο Ψαλμό των Παθών τού «Αξιον Eστί» και συνεχίζει να ψέλνει στο «Δοξαστικόν»: «Η Σίφνος, η Αµοργός, η Αλόννησος, η Θάσος, η Ιθάκη, η Σαντορίνη, η Κως, η Ιος, η Σίκινος». Ημέρες και νύχτες απέναντι στη θάλασσα, απέναντι στο ίδιο το καλοκαίρι. Γιατί αυτή η σχέση σώματος, ακρογιαλιάς και αδιάκοπου πήγαινε-έλα των κυμάτων είναι τόσο συναρπαστική; Ισως γιατί η απεραντοσύνη της θάλασσας αφήνει ελεύθερο τον νου να πετάξει πέρα από τη γραμμή των οριζόντων, στην περιοχή των ονείρων. Η γραμμή των οριζόντων είναι η ισχυρότερη πρόκληση για ταξίδι. Κι όσο πλησιάζουμε την πρώτη γραμμή, τόσο αυτή ξεμακραίνει και το ταξίδι γίνεται ένας αέναος προορισμός. Αυτή η μεγάλη δυναμική της νησιωτικότητας ομορφαίνει και πλουτίζει τη ζωή μας, την αλλάζει για λίγες ή για πολλές