IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η xρεοκοπία της κυρίαρχης πολιτικής Του ΝΙΚΟΥ ΚΟΤΖΙΑ  Συγγραφέα, καθηγητή του Πανεπιστημίου Πειραιώς  Η οικονομία είναι σε κρίση. Ο μηχανισμός υπέρβασής της, η πολιτική, είναι μπλοκαρισμένος. Πριν ολοκληρωθεί η χρεοκοπία της χώρας, έχει ήδη χρεοκοπήσει η κυρίαρχη πολιτική. Πολιτική που παράγει αδιέξοδα, αγριότητες εις βάρος του λαού, ενώ συνοδεύεται από υποχωρήσεις στις έξωθεν πιέσεις. Είναι χαρακτηριστικό, ότι αντί η προηγούμενη κυβέρνηση να καταγγείλει εκείνους τους ανώτερους υπαλλήλους των ευρωπαϊκών θεσμών που εκβιάζουν τη χώρα μας, τους συνέδραμε. Στόχος της, να εκβιαστούν ο λαός και η αντιπολίτευση. Οι ένοχοι αναζητούν συνένοχους. Ανάλογα, αντί να γίνουν εκλογές, προβάλλεται το επιχείρημα ότι «η χώρα κινδυνεύει» να καταστραφεί από τη διεξαγωγή τους. Δεν θυμάμαι σε δημοκρατικό καθεστώς να έχει ξαναδιατυπωθεί η άποψη από κυβερνών κόμμα ότι η δημοκρατία μπορεί να αποτελεί παράγοντα καταστροφής. Δείγμα του πόσο έχει παγιδευτεί ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σε συμφέροντα,

(...) Kαι το καινούργιο μπορεί να γεννηθεί, μόνο αν αποβληθούν από τον δημόσιο βίο όλοι, μα όλοι όσοι στοιχειώνουν στην Eλλάδα το παλιό. Oσοι λογαριάζονται σαν τάχα και πολιτικό προσωπικό της χώρας. Aχρείοι. (...) Γιατί απόβλητο το πολιτικό προσωπικό Tου Χρήστου Γιανναρά Tο πρόβλημα είναι ένα και αδυσώπητο, δεν επιτρέπει θεματική ποικιλία στις επιφυλλίδες: Tι πρέπει να γίνει για να ξαναλειτουργήσει η ζωή στη χώρα μας. Πώς να νικήσουμε τον εφιάλτη της ανασφάλειας, τον πανικό από το φάσμα της ανεργίας, από το ενδεχόμενο της πείνας, της οχλοκρατίας που μετράει κιόλας θύματα. Eίναι σε όλους μας ολοφάνερο ότι δεν υπάρχει κράτος ικανό να αποτρέψει τα χειρότερα, να προστατέψει στοιχειωδώς τον πολίτη. Στίφη υπανθρώπων, τάχα για να μην ψηφιστεί το «μεσοπρόθεσμο», συνέτριψαν σε ελάχιστες ώρες ό, τι σμιλεύτηκε σε μάρμαρο για να έχει η πρωτεύουσα «κεντρική πλατεία» έστω επαρχιώτικης ευπρέπειας. Eίκοσι τόνοι μάρμαρο γίνανε θραύσματα, («K» 3.7.2011), όπλα φονικά για τη φυσικ

 (...) Ο χαρακτήρας του πολιτικού που επικράτησε στη χώρα, στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, είναι, κυρίως, ο ιδιοτελής κομματάνθρωπος, για τον οποίο η πολιτική δεν είναι λειτούργημα (προσφορά στα κοινά), ούτε καν επάγγελμα (μακάρι να ήταν), αλλά, κυρίως, ένα κομματικά διαμεσολαβημένο παιχνίδι καιροσκοπικής, αυτο-εξυπηρετικής ανέλιξης. Τα κόμματα κατέληξαν να είναι, πρωτίστως, εξουσιαστικοί μηχανισμοί εκμετάλλευσης των «κοινών» χάριν των «πελατών» τους. (...)     «Η μοίρα του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του» Του Χαριδημου Κ. Τσουκα * Το γνωρίζουμε παλαιόθεν: «ήθος ανθρώπω δαίμων» (Ηράκλειτος) - «η μοίρα του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του». Ο χαρακτήρας μας δεσμεύει· είναι δύσκολο, κοστίζει, να αποφύγουμε τις συμπεριφορές που υποδεικνύει. Η κατασκευή του χαρακτήρα είναι μια κοινωνική-ιστορική διαδικασία: σμιλεύεται μέσα από τη συμμετοχή του ατόμου σε συλλογικές δραστηριότητες, πλάθεται από το πνεύμα της εποχής, διαμορφώνεται από τις επιλογές που κάνει κανείς. Ο χα

  Tο ανέφικτο της παλαμικής πτεροφυΐας Tου Χρηστου Γιανναρα Η πιστοποίηση επαληθεύεται, επί πολλά χρόνια, σε πολλές επιμέρους περιπτώσεις: Aνθρωποι με έκτακτη ευφυΐα, ζηλευτές σπουδές, διαυγέστατη ανιδιοτέλεια: μόλις ενταχθούν στο « πολιτικό προσωπικό » κόμματος εξουσίας, έστω και με «χαλαρή » ένταξη, χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα. Eχοντας αρράγιστη τη βεβαιότητα ότι, χάρη στην ένταξή τους, διαθέτουν την αμεσότερη δυνατή και ρεαλιστικότερη αντίληψη των πραγμάτων. Πώς όμως μπορεί να κριθεί το ποιος έχει επαφή με την πραγματικότητα και ποιος δεν έχει; Σε αυτή την κρίσιμη σύγκριση ο αναγνώστης θα επιτρέψει τον φαινομενικά υπερφίαλο, αλλά καθόλου αυτάρεσκο ισχυρισμό του επιφυλλιδογράφου, ότι τεκμηριωμένα πλεονεκτεί σε σύγκριση με τον πολιτικά εντεταγμένο: Yπάρχουν τα κείμενα, οι δημοσιευμένες καταγραφές των εκκλήσεων, ικεσιών, προειδοποιήσεων, καταγγελιών, που οι πολιτικοί αγνόησαν με προκλητική αδιαφορία και εξωπραγματική αυτοπεποίθηση. Kαι δικαιώθηκε μέχρι κεραίας ο

(...) ο μόνος «κλάδος» που μοιάζει να μην αντιλαμβάνεται καθόλου την αναγκαία αναπροσαρμογή του στα νέα δεδομένα είναι οι βουλευτές Εχοντας εφησυχάσει στις μικροπερικοπές που αποφάσισαν στα του οίκου τους, διατηρούν στο ακέραιο όλα τα σκανδαλώδη προνόμιά τους –βοηθούς, οδηγούς, αυτοκίνητα, εκπτώσεις, τηλεφωνικές ατέλειες κ.λπ.– χωρίς να κατανοούν την ανάγκη μιας δραστικής πλέον πρωτοβουλίας που θα αποδείξει ότι συνειδητοποιούν το μέγεθος της κρίσης που προκάλεσαν. (...) χωρίς να συνειδητοποιούν πως στο φάσμα μιας κοινωνικής έκρηξης –όλα δείχνουν πια ότι πλησιάζει– ουδείς θα μείνει αλώβητος  (...)     (1) Παροχές διά της πλαγίας οδού Η ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ της πολιτικής έχει κατρακυλήσει τα τελευταία χρόνια στα χαμηλότερα σκαλοπάτια της κλίμακας μετρήσεων. Τόσο των θεσμών όσο και των προσώπων. Ακόμα και ο βασικότερος θεσμός του πολιτεύματος, το Κοινοβούλιο, βρίσκεται συχνά-πυκνά στο κέντρο αποδοκιμασιών και κατηγοριών. Οσο κι αν κάποιες από αυτές χαρακτηρίζονται υπερβο

(...) Το κενό της πολιτικής εξουσίας δεν αφορά μόνο στην ανικανότητα, την αδυναμία των κομμάτων της διακυβέρνησης και των πολιτικών προσώπων να αντιμετωπίσουν τα κρίσιμα προβλήματα Στην ουσία , η αποδόμηση της πολιτικής συντελείται σ’ ένα πλέον θεμελιώδες επίπεδο : Δεν υπάρχει πια πίστη σε αρχές, σε αξίες, σε κανόνες, αφού το πολιτικό σύστημα και οι φορείς του, οι ηγετικές ελίτ της χώρας, ακόμα και το μεγαλύτερο τμήμα του πνευματικού κόσμου έχουν πάψει να υποστηρίζουν και να αγωνίζονται για συλλογικούς στόχους και οράματα, να πιστεύουν σε κοινές κοινωνικές και εθνικές αξίες . (...) Ξεκίνησε ως φάρσα, τελειώνει ως τραγωδία Aπό τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι σήμερα παρακολουθούμε... έκπληκτοι, αλλά στην ουσία με «φόβο και δέος », το πλούσιο ρεπερτόριο ρόλων στο οποίο επιδίδεται ο Έλληνας πρωθυπουργός: Στην αρχή της θητείας του εμφανίστηκε ως « ευεργέτης » που ήρθε για να μοιράσει «τα λεφτά που υπάρχουν ». Στη συνέχεια, μεταμορφώθηκε στον αυστηρό κριτή μιας κοινωνίας τεμπέληδω

  ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΞΕΧΕΙΛΗ ΑΠΟ ΟΡΓΗ «Χρεοκόπησε το πολιτικό σύστημα» Στην κατάμεστη από κόσμο (κυρίως μέσης ηλικίας και άνω) αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου της Αθήνας, που ξεχείλιζε από οργή κατά του πολιτικού συστήματος, έγκριτοι νομικοί, καθηγητές Πανεπιστημίου, επιχείρησαν να δώσουν χθες τις δικές τους απαντήσεις στο ελληνικό πρόβλημα. Προτάσεις για ριζική αναθεώρηση του Συντάγματος, σκληρές αναφορές κατά της κληρονομικής πολιτικής οικογενειοκρατίας, ευθείες βολές κατά της κυβέρνησης του πρωθυπουργού και του Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια (ότι είναι κατώτερος της αποστολής του) αλλά και σοβαρές ενστάσεις κατά του μαζικού λιθοβολισμού της πολιτικής τάξης, καθώς ενέχει σοβαρούς κινδύνους για το δημοκρατικό πολίτευμα, ήταν τα κύρια σημεία του έντονα φορτισμένου δημόσιου διαλόγου που αναπτύχθηκε. Οι απόψεις κατατέθηκαν στην επιστημονική ημερίδα που συνδιοργάνωσαν το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Κέντρο Δικανικών Μελετών Κ. Μπέη και το Ιδρυμα Διεθνών Νομικών Μελετών