IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Μια νέα ισορροπία που όμως δεν θα διαρρήξει τις σχέσεις με ΗΠΑ - Ευρώπη  Mπορεί η Αθήνα να αξιοποιήσει τη γεωπολιτική της θέση ώστε να επηρεάσει προς όφελός της τις διαπραγματεύσεις επί του προγράμματος οικονομικής βοήθειας; Μήπως αυτή η επιλογή κινδυνεύει να προκαλέσει αντιδράσεις στους κόλπους των παραδοσιακών της συμμάχων; Και έχει η Δύση, η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες, την πολυτέλεια να «θυσιάσει» μια σύμμαχο χώρα που βρίσκεται γεωγραφικά σε μια περιοχή που βράζει από αστάθεια; Αυτά τα ερωτήματα απασχολούν το τελευταίο διάστημα ξένες διπλωματικές πηγές τόσο στην Αθήνα όσο και σε δυτικές πρωτεύουσες. Η πραγματικότητα φυσικά βρίσκεται κάπου στη μέση. Οπως άλλωστε σημείωναν διπλωματικές πηγές με γνώση του παρασκηνίου, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δεν έχει σκοπό να διαρρήξει σχέσεις ετών. Αυτό που επιδιώκει είναι μια νέα ισορροπία, με την αξιοποίηση διεθνών παικτών του μεγέθους της Κίνας ή της Ρωσίας, καθώς και μια πιο ενεργητική παρουσία σε μέ

Η πολιτική μεταβολή στην Αθήνα αναπόφευκτα προσθέτει μια νέα «ψηφίδα» (μικρή ή μεγάλη, μένει να φανεί) στο γεωπολιτικό μωσαϊκό της ευρύτερης περιοχής. Πόσω μάλλον που τα πρώτα δείγματα γραφής των υπουργείων Άμυνας και Εξωτερικών παραπέμπουν σε μιαν ιδιαίτερη προθυμία για ανοίγματα προς την πλευρά των «αναδυόμενω» χωρών BRICS – με τίμημα την όλο και μεγαλύτερη καχυποψία των ευρωατλαντικών κύκλων.  Με μία κρίσιμη υποσημείωση: ότι η Ελλάδα δεν παύει να είναι μια χώρα που κύριο μέλημά της έχει (όσο επιθετικά   ή διαλλακτικά και αν το προβάλλει) την οικονομική της διάσωση εντός ευρώ. Αντίθετα, στην ίδια γειτονιά, μια δύναμη με καταγεγραμμένες «αναθεωρητικές» βλέψεις, ακολοθουθεί μια πορεία σταθερής απομάκρυνσης από τη Δύση, πραγματοποιώντας μια μεταβολή όχι στιγμιαία, αλλά εξακολουθητική.  Η Τουρκία ήταν μια προβλέψιμη χώρα: με πάγιες αντιλήψεις για το ποιοι είναι οι εξωτερικοί και εσωτερικοί εχθροί, με γνωστή μεθοδολογία δοκιμασίας των «κόκκινων γραμμών» των γειτόν

Είχαμε μια αποκαλυπτική δημόσια παραδοχή στο τελετουργικό παράδοσης-παραλαβής που έγινε στο ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών στην Αθήνα, στις 27 Ιανουαρίου 2115, ανάμεσα στον απερχόμενο υπουργό Εξωτερικών Ευάγγελο Βενιζέλο και τον διάδοχο του Νικόλαο Κοτζιά. Παραδέχθηκε ο κ. Βενιζέλος ότι η Αθήνα είχε σοβαρότατους ενδοιασμούς για τις λεγόμενες χιαστί συναντήσεις ανάμεσα στους δυο κύπριους διαπραγματευτές στις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ διαπραγματεύσεις για επίλυση του κυπριακού. Όμως  τις αποδέχθηκε, δήλωσε, κατόπιν επιμονής του Προέδρου Αναστασιάδη. Λόγω του φερόμενου θεσμικού ρόλου της ως “Εγγυήτριας Δύναμης” βάση των Συμφωνιών του 1960, η Αθήνα δέχθηκε να φιλοξενήσει τον Τουρκοκύπριο και να ακούσει τις απόψεις του. Το αντίστοιχο θα έπρατταν και οι Τούρκοι με πανομοιότυπο “πρωτόκολλο”. Τίκ-τάκ, δηλαδή και χωρίς να πέφτει τίποτα κάτω. Οι επισκέψεις ολοκληρώθηκαν χωρίς απολύτως καμιά ουσία, βέβαια, αλλά με πανηγυρική δικαίωση της Άγκυρας ως προς τον “Εγγυητικό” ρόλο Τουρκίας

Ο νέος υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς έστειλε μέσω του πρακτορείου Cihan News μήνυμα “αγάπης και φιλίας” προσθέτοντας ότι προσβλέπει σε σχέσεις καλής γειτονίας μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας. Όμως οι διαθέσεις με τις οποίες γίνεται δεκτή στη γείτονα η συγκρότηση της κυβέρνησης Τσίπρα ξεπερνούν τη συνήθη στις αντίστοιχες περιστάσεις αβροφροσύνη. Σε επίσημο επίπεδο, η τουρκική κυβέρνηση διαμήνυσε δια του υπουργού Εξωτερικών Mevlüt Çavuşoğlu ότι “σέβεται” την επιλογή των Ελλήνων πολιτών και ότι προσβλέπει σε διατήρηση των επαφών με την Ελλάδα για “τη μείωση των εντάσεων στο Αιγαίο και   την επίλυση των υφιστάμενων προβλημάτων”, καθώς και σε επανέναρξη των δικοινοτικών συνομιλιών για το Κυπριακό. Ανεπισήμως, η τουρκική διπλωματία ζυγίζει τις “ πολύ θετικές” εντυπώσεις που άφησε η συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ahmet Davutoğlu το φθινόπωρο στην Αθήνα, τις επιφυλάξεις που γεννά στην Άγκυρα το πρόσωπο του Νίκου Κοτζιά, την καθησυχαστική αίσθησ

Η Ευρώπη βιώνει μια βαθιά κρίση, κοινωνική και πολιτική. Στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε σημαντική νίκη και σχηματίζει συμμαχική κυβέρνηση, παρακάμπτοντας τα παραδοσιακά κόμματα . Πρόκειται για μια συμμαχική κυβέρνηση μεταξύ κομμάτων που το μόνο κοινό τους είναι η αντίδραση στη λιτότητα που επέβαλε η ΕΕ.  Η οικονομική κρίση του 2008 στις ΗΠΑ, προκάλεσε μια κρίση χρέους στην Ευρώπη. Ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα χρέη τους και απειλούσαν το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.  Η γερμανική άποψη , η οποία και επικράτησε, έλεγε ότι η κρίση χρέους οφείλεται στην κακή διαχείριση των υπερχρεωμένων κρατών. Η άποψη αυτή οδήγησε στη λήψη σκληρών μέτρων, με τα γνωστά επακόλουθα. Η άλλη άποψη, η οποία δεν ακούστηκε καθόλου σχεδόν, έρχεται σήμερα και επιφάνεια.  Η άποψή αυτή λέει πως η κρίση οφείλεται στην ανευθυνότητα της Γερμανίας, της τέταρτης μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου, η οποία εξάγει προϊόντα ίσης αξίας με το 50% του ΑΕΠ της. Η Γερμανία λοιπόν κατηγορείται

“Ορισμένοι εκ των εταίρων μας παραβίασαν τους κανόνες και μας έφεραν προ τετελεσμένων, προτού καν ορκισθεί η νέα κυβέρνηση. Αυτό δεν θα γίνει δεκτό”  δήλωσε κατά την τελετή παράδοσης-παραλαβής του υπουργείου Εξωτερικών ο νέος υπουργός Νίκος Κοτζιάς , σχολιάζοντας την   κοινή γραπτή δήλωση   που εξέδωσαν την Τρίτη οι ηγέτες των 28 κρατών μελών της Ε.Ε. Και με την οποία επιρρίπτουν στη Ρωσία την ευθύνη για την πρόσφατη κλιμάκωσης της ουκρανικής κρίσης, προαναγγέλλοντας εμμέσως και νέες κυρώσεις. Υπενθυμίζεται ότι νωρίτερα η   Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο κατήγγειλε ότι η κοινή δήλωση των 28 κυκλοφόρησε “χωρίς να έχει ακολουθηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία για την εξασφάλιση συναίνεσης των κρατών-μελών και ειδικότερα της Ελλάδας” και έκανε γνωστό ότι “δυσαρέσκεια για τη μεθόδευση αυτή εκφράστηκε στο πλαίσιο τηλεφωνικής συνομιλίας του Πρωθυπουργού με την Ύπατη Εκπρόσωπο της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής Federica Mogherini” και υπηρεσιακά δια του Μονίμου Αντιπροσώ

http://www.nikoskotzias.com/ Ο κόσμος μετακινείται σήμερα από τη Δύση στην ΝΑ Ασία και από τη λίμνη του Ατλαντικού σε εκείνη του Ειρηνικού. Στις νέες συνθήκες αυξάνει η απαίτηση για μια νέα ενεργητική, πατριωτική και δημοκρατική εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, με σχέδιο και στρατηγικό βάθος. Μια πολιτική που θα αξιολογεί προσεκτικά κάθε αλλαγή που συντελείται παγκόσμια και περιφερειακά. Που θα είναι πολύπλευρα προσανατολισμένη στην αναζήτηση νέων τρόπων επανασύνδεσης της οικονομίας μας με το παγκόσμιο γίγνεσθαι καθώς και με τις αναδυόμενες αγορές, μακριά από μνημόνια. Επιπλέον, οι αλλαγές της εποχής μας απαιτούν να αποκτήσει η εξωτερική πολιτική έναν ευρύτερο ορίζοντα και πρακτική σε τομείς όπως είναι η μετανάστευση, το περιβάλλον, η διασφάλιση σε επάρκεια πόρων, η υγεία και οι μεγάλες επιδημίες. Η Ελλάδα είναι χώρα ευρωπαϊκή με παραδοσιακές σχέσεις με τις δυτικές δυνάμεις τις οποίες οφείλει να επανατοποθετήσει σε νέες βάσεις ισοτιμίας. Ταυτόχρονα, όντας χώρα με παλι