IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΑ FUNDS ΕΧΟΥΝ ΒΑΛΕΙ ΣΤΟΧΟ ΤΑ «ΚΟΚΚΙΝΑ» ΔΑΝΕΙΑ Σχέδιο αφελληνισμού των τραπεζών και ελέγχου της οικονομίας   Ενα πιθανό σχέδιο ελέγχου και αφελληνισμού των πιστωτικών ιδρυμάτων με προκάλυμμα την εταιρική διακυβέρνηση και «παραβιάζοντας» το δίκαιο του μετόχου, εξυφαίνεται από τα τελευταία γεγονότα όπως αυτά έλαβαν χώρα καταρχήν στην Τράπεζα Πειραιώς. Η επιλογή του κ. Χρήστου Παπαδόπουλου, τραπεζίτη με χρόνια εμπειρία στο εξωτερικό, για τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της τράπεζας απορρίφθηκε από τον SSM, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Λίγο νωρίτερα για την ίδια θέση την έγκρισή του είχε δώσει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Ο κ. Παπαδόπουλος ήταν ο επικρατέστερος σε μία short list την οποία είχε καταρτίσει η Egon Zehnder, εταιρεία με μεγάλη εμπειρία στον τομέα αυτόν και η οποία είχε αναλάβει για λογαριασμό της Πειραιώς τη διαδικασία ανάδειξης διευθύνοντος συμβούλου στη συγκεκριμένη τράπεζα. Πηγές της αγοράς βλέπουν πίσω από τη συγκεκριμένη

Όταν πριν δυο εβδομάδες έγραφα για το «Πέπλο της Σιωπής» , κάποιοι μου απάντησαν ότι τα παραλέω. Ότι τίποτα το μεμπτό δεν έκανε ο κ. Σάλλας δανειζόμενος από την Marfin του κ. Βγενόπουλου μέσω offshore της οικογένειάς του για να αγοράσει μετοχές στην Τράπεζα Πειραιώς, στο πλαίσιο αύξησης μετοχικού κεφαλαίου που αποφάσισε το ΔΣ της τράπεζας υπό την προεδρία του. Πράγματι, η Τράπεζα της Ελλάδος, ερωτηθείσα από το Reuters για το κατά πόσον τέτοια δάνεια προς τραπεζίτη από άλλη τράπεζα είναι θεμιτά ή όχι, απάντησε ως εξής (σε δική μου μετάφραση από το αγγλικό κείμενο που μου παρείχε το Reuters): «Το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν απαγορεύει την δανειοδότηση νομικού ή φυσικού προσώπου με στόχο την συμμετοχή στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ενός άλλου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος.» Όταν η Τράπεζα της Ελλάδος ρωτήθηκε τι ποσοστό των 13 δις «νέων» κεφαλαίων που έχουν εισέλθει στις ελληνικές τράπεζες από το 2008 οφείλονται σε δανεισμό της μίας ελληνικής τράπεζας από μια άλλη ελληνική

Του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ Από το ''ΕΘΝΟΣ''

 Τραπεζικά παράδοξα  Η πρόθεση εξαγοράς του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και της Αγροτικής Τράπεζας από την Τράπεζα Πειραιώς εξέπληξε τους αμύητους και έβαλε σε σκέψεις τους υπόλοιπους. Ηταν γνωστό από καιρό ότι καθώς εξελίσσεται η κρίση οι τράπεζες, πολλαπλώς πιεζόμενες, στεγνές από ρευστό και εκτός αγορών πια, θα εκινούντο προς συγχωνεύσεις. Ο Γιάννης Κωστόπουλος, πρόεδρος της Alpha Bank, το είπε καθαρά: θα μείνουν 2,5 τράπεζες. Ωστόσο, προβληματίζει ο χρόνος και ο τρόπος της πρόθεσης εξαγοράς. Ο πρόεδρος της Πειραιώς, Μιχάλης Σάλλας, εξεδηλώθη ελάχιστες ημέρες πριν ανακοινωθούν τα αποτελέσματα των stress tests για τις έξι μεγάλες ελληνικές τράπεζες, στις 23 Ιουλίου. Ακόμη και αν οι διευρωπαϊκές δοκιμασίες αντοχής είναι στημένες ευνοϊκά, έτσι ώστε να καθησυχάσουν τις αγορές, ο χρόνος εκδήλωσης των προθέσεων του κ. Σάλλα προϊδεάζει είτε ότι γνωρίζει εκ των προτέρων το αποτέλεσμα των stress tests είτε ότι θέλει να το προλάβει και να προκαταλάβει τις εντυπώσεις. Επιπλέον παράδ

Σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη    Aπό την ''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ'' 16-7-2010 (. . .) Στο μεταξύ μιαν ακόμα προεκλογική υπόσχεσή του (για τη σύσταση μιας τουλάχιστον δυνατής εθνικής τράπεζας) τσαλαπάτησε ο κ. Παπανδρέου. Και δεν λέμε για την Εθνική Τράπεζα, σε αυτήν το δημόσιο έχει ήδη περιορισθεί στο 15% (κι αυτό μέσω Ταμείων). Λέμε για την «κίνηση Σάλλα»!  Ο οποίος προσφέρει 700 εκατομμύρια για να αγοράσει την Αγροτική (αξία 1 δισ.) και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (1 δισ. επίσης). Κατ' αρχήν από τους ισολογισμούς της Πειραιώς δεν φαίνεται ο κ. Σάλλας να διαθέτει αυτά τα 700 εκατομμύρια. Ας δεχθούμε όμως ότι έχει «μπακ απ» (ποιους και με ποιον τρόπο;) ή ότι εν όψει εξαγοράς θα μπορέσει να συγκεντρώσει το ποσόν -[είτε με αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Πειραιώς, είτε αλλέως πώς (;)]- όμως γιατί το δημόσιο να χάσει ένα ακόμα «πετράδι του στέμματος», όπως το Τ.Τ. (το μόνον που διαθέτει πλεονάσματα); Αλλά και η Αγροτική. Αν είναι σε κακή κατάσταση, γιατί να ξεπο

Μεγάλα ερωτηματικά συνοδεύουν την πρόταση της Τράπεζας Πειραιώς Οι συγχωνεύσεις τραπεζών, ιδιαίτερα σ’ αυτήν την κρίσιμη οικονομική περίοδο, είναι θεμιτές και προφανώς βοηθούν στην εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος. Βοηθούν επίσης να σωθεί ο κόσμος και οι καταθέσεις του από τον κίνδυνο μιας χρεοκοπίας. Και επειδή στην Ελλάδα από τράπεζες να φάνε και οι κότες κι από πιθανότητες χρεοκοπίας το ίδιο, το να συγκεντρώνονται τραπεζικοί όμιλοι είναι κάτι παραπάνω από επιθυμητό. Αυτό, όμως, ισχύει όταν γίνονται με όρους διαφανείς, με τη θέληση και του αγοραστή και του αγοραζόμενου και το βασικότερο, με κέρδος και για τις δύο πλευρές. Mutual Benefit Agreement, που λένε και οι Σύμμαχοι. Ιδίως όταν σε ορισμένες τράπεζες βασικός μέτοχος είναι το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή ο ελληνικός λαός, δηλαδή εμείς οι ηλίθιοι. Όταν τα deals γίνονται για να σωθούν επιχειρηματίες που πρόσκεινται στην κυβέρνηση, ή άλλοι που θέλει η κυβέρνηση να προσεγγίσει, τότε θα πρέπει να ασκείται έντονη κριτική.