Η τελευταία ελπίδα μας είναι ο Ριχάρδος σύντροφε...
Ήμουνα που λές σύντροφε αναμένοντα μετ’ αδημονίας και αγωνίας στα όρια της παραφροσύνης της κανονικής να επανεκπέμψει σήμα η ΕΡΤ η θεάρεστος, αραχτός στην καναπεδούμπα μου και αντιστεκόμουνα σθεναρά στο κατεστημένο σύστημα ενημέρωσης, επιδιδόμενος σε ανελέητο ζάπινγκ. Άμα πρόκειται για ανθρώπους κανονικούς, πρέπει χθες το βράδυ να έστειλα Όλγα Τρέμη, Μπάμπη Παπαδημητρίου και Αντώνη Σρόιτερ στους τρελογιατρούς, καθόσον όποτε πηγαίνανε να πούνε κουβέντα, τους προλάβαινα με το τηλεμαρκούτσι και τους άλλαζα. Μιλάμε για τρελή αντίσταση, στα όρια της επαναστάσεως, κρίμα που δε ζει ο Τσε να με ‘βλεπε να με καμάρωνε. Όμως εκεί που πήγαινα να φιμώσω γεμάτος κακία το Νίκο τον Ευαγγελάτο, περνάει ένα μπάνερ θεόσταλτο από κάτω ακριβώς από την Ελένη την Καλογεροπούλου, την οποία ειρήσθω εν παρόδω δε τηνε σταματάει ούτε το τηλεκοντρόλ το Samsung το «ουάν φορ όλ» που σβήνει με τις μπαταρίες στα τελευταία τους ακόμα και το play station του γείτονα απέναντι δυο ορόφους από κάτω μας,