IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Ο φετινός Αύγουστος θα παρέλθει μέσα στη ραστώνη του ελληνικού καλοκαιριού, τους καύσωνες και τις φωτιές. Ο λαός θα απολαύσει τα μπάνια του όπως-όπως κι αν δεν συμβεί το μοιραίο μεταξύ Καστελόριζου και κυπριακής ΑΟΖ, μετά τις 20 του μηνός τα κομματικά επιτελεία θα αρχίσουν να ετοιμάζουν τις «παραστάσεις» που θα ανεβάσουν στην ΔΕΘ. Τότε θα εγκαινιαστεί μια δραματικά κρίσιμη πολιτική σαιζόν. Κρίσιμη όχι μόνο γιατί πρέπει μέσα στο Σεπτέμβριο να ψηφιστεί ένα μεγάλο πακέτο από τα 115 προαπαιτούμενα, ούτε μόνο γιατί θα γίνουν εκλογές στη Γερμανία. Ούτε καν γιατί θα αρχίσει (;) τον Οκτώβριο η 3η αξιολόγηση, ούτε βεβαίως γιατί θα τεθεί κάποια στιγμή θέμα ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Κρίσιμη και ίσως καθοριστική θα είναι η πολιτική σαιζόν που θα αρχίσει τον Σεπτέμβριο, γιατί από την προετοιμασία και τις οικονομικές και πολιτικές συνθήκες που θα διαμορφωθούν μέχρι το τέλος της χρονιάς και στο πρώτο εξάμηνο του 2018, θα κριθεί εν πολλοίς το τι θα ακολουθήσει μετά. Θα κριθεί δηλα

Σκίτσο του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ Έχει πολλαπλό ενδιαφέρον να ακούμε τον Υπουργό Οικονομικών να συνιστά στην κυβέρνηση να αφήσει το «κατενάτσιο», με το οποίο «χάνει ευκαιρίες» και να περάσει σε «επιθετική πολιτική». Πρώτον, επειδή τη σύσταση την κάνει ο πιο αρμόδιος υπουργός Οικονομικών και όχι κάποιος εκτός κυβέρνησης. Δεύτερον, επειδή ο Τσακαλώτος διεκδικούσε και ίσως διεκδικεί ακόμα για τον εαυτό του τον τίτλο του ηγέτη της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ! Ας αφήσουμε, όμως, αυτά τα ομολογουμένως περίεργα, και ας αναρωτηθούμε τι θα άλλαζε εάν η κυβέρνηση εφάρμοζε με «επιθετική πολιτική» και δική της πρωτοβουλία τις αξιώσεις των δανειστών προτού καν αυτές διατυπωθούν. Ευκαιρίες μπορούν να χάνονται τόσο με την επιθετική πολιτική όσο και με την αμυντική. Ο Τσακαλώτος διαβεβαιώνει ότι διαθέτει «σχέδιο εξόδου» της χώρας από το τούνελ. Εάν αυτό πράγματι αληθεύει, όμως, γιατί άραγε δεν το γνωστοποιεί στον ελληνικό λαό, ώστε να εξασφαλίσει τη συμμετοχή και στήριξη του; Εάν το σχέδιο του συ

Εφιαλτική αγορά γεμάτη φτωχούς που αποδέχονται δουλειές του ποδαριού. Μεσαίωνας επικρατεί στην αγορά εργασίας με μισό εκατομμύριο ανασφάλιστους εργαζόμενους με πλήρη ωράρια που δηλώνονται ως μερικώς απασχολούμενοι, αλλά και μισθούς πείνας που καταβάλλονται με καθυστέρηση έως και 15 μήνες. Η αγορά φαντάζει με εφιάλτη γεμάτο φτωχούς και αποδέχονται δουλειές του ποδαριού με ένα μεροκάματο που δεν ξεπερνά τα 15 ευρώ.  Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μελέτης των  Σάββα Ρομπόλη  (ομότ. καθ. Παντείου Πανεπιστημίου) και  Βασίλη Μπέτση  (υποψ. διδάκτορος Παντείου Πανεπιστημίου) που δημοσιεύουν  Τα Νέα : Η μερική απασχόληση αποτελεί, κατά το 2016, το 50,3% των νέων προσλήψεων. Η ανασφάλιστη εργασία αφορά 1 στους 5 εργαζομένους (500.000 άτομα). Περίπου 300.000 εργαζόμενοι, ενώ στην πραγματικότητα απασχολούνται ως μισθωτοί, στην πράξη απασχολούνται ως αυτοαπασχολούμενοι αναλαμβάνοντας εξ ολοκλήρου την υποχρέωση καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών. Περίπου 200.000 άτομα, ενώ εργάζοντ

Η  πρόβλεψη του προϋπολογισμού ήταν ότι το 2017 η ελληνική οικονομία θα αναπτυχθεί με ρυθμό  2,7% . Στο Μεσοπρόθεσμο που κατέθεσε η κυβέρνηση ο στόχος για την ανάπτυξη περιορίζεται στο  1,8% . Τα στοιχεία για το πρώτο τρίμηνο του 2017 δείχνουν ότι το ΑΕΠ όχι μόνο δεν εισήλθε σε τροχιά μεγέθυνσης, αλλά και υπέστη οριακή μείωση ( -0,5%  σε σχέση με το πρώτο τρίμηνο του 2016,  -0,1%  σε σύγκριση με το τέταρτο τρίμηνο του 2016). Ε άν οι θετικές προβλέψεις είχαν γίνει μόνο από την ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε κανείς να τις αποδώσει στην ανάγκη της και στη σκοπιμότητά της να  ωραιοποιήσει  το άμεσο μέλλον, αφού το παρόν είναι  ζοφερό . Αντίστοιχες προβλέψεις, όμως, είχαν κάνει και οι δανειστές. Ο  Τσίπρας  και οι υπουργοί του υπερηφανεύονται για το  γιγαντιαίο πρωτογενές πλεόνασμα  του 2016. Ενώ ο στόχος ήταν μόλις  0,5%  του ΑΕΠ συσσώρευσαν  4,2% ! Πρωτογενές πλεόνασμα, όμως, σημαίνει ότι αφαιρέθηκαν επιπροσθέτως από την πραγματική οικονομία πάνω από  6,5 δισ . Αυτό κατέστη δυ

Ορισμένες χώρες της Ευρωζώνης ξεπέρασαν την κρίση του 2010 καλύτερα μεν από την Ελλάδα, αλλά πλήρωσαν ένα πανάκριβο τίμημα, όπως ήταν ο τριπλασιασμός του δημοσίου χρέους της Ισπανίας, ο τετραπλασιασμός της Ιρλανδίας ή η κατάρρευση της Φινλανδίας – οπότε ασφαλώς αναζητούν τρόπους διαφυγής.. «Η σταθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας που φαίνεται πως επετεύχθη το 2016 θα μπορούσε να ήταν ευκολότερη και γρηγορότερη, εάν απλά η χώρα βομβαρδιζόταν το 2010 – γεγονός που συμπεραίνεται εάν κρίνει κανείς την πτώση του ΑΕΠ της Γερμανίας κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, με την αντίστοιχη της Ελλάδας«.. Ανάλυση   Όποιος νομίζει πως η δημοσιονομική εξυγίανση μίας χώρας είναι απολύτως απαραίτητη, τότε δεν έχει άλλη επιλογή από το  να αυξήσει τα έσοδα του δημοσίου, άρα να επιβάλλει νέους φόρους ή/και να αυξήσει τους υφιστάμενους , καθώς επίσης να μειώσει δραστικά τις κρατικές δαπάνες – όπως ακριβώς έκανε η Τρόικα στην περίπτωση της Ελλάδας. Το αποτέλεσμα φυσικά είναι η μαζική ανεργία κα