IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Προ ημερών, σε μία ραδιοφωνική συζήτηση, ένας πολύ καλός δημοσιογράφος, υποστήριζε, με επιμονή, μία άποψη που είναι πολύ γνωστή και διαδεδομένη, όσον αφορά την οικονομική κρίση και τις επιβαλλόμενες πολιτικές για την αντιμετώπισή της. Έλεγε ότι εκείνο που μπορεί να δώσει τη λύση στο πρόβλημα θα ήταν η τόνωση της "ενεργού ζητήσεως", (δηλαδή, με τη γνωστή λαϊκή έκφραση το "να πέσουν λεφτά στην αγορά"), ώστε να αυξηθεί ο κύκλος εργασιών των επιχειρήσεων και να μειωθεί η ανεργία. Αυτή είναι βέβαια μία άποψη που ακούγεται πολύ συχνά και αποτελεί σταθερή επωδό δημοσιογράφων και ακαδημαϊκών οικονομολόγων, αφού, υποτίθεται, πως είναι εμπνευσμένη από την θεωρία του Κέυνς. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μάλιστα, και στην θέρμη του λόγου του, ο καλός δημοσιογράφος, έφθασε να υποστηρίξει την πιο ριζοσπαστική μορφή της συγκεκριμένης πολιτικής, εκεί που ο Κέυνς συναντάται με τον θεωρητικό του αντίπαλο, τον Φρήντμαν: την ενίσχυση των εισοδημάτων του πληθυσμού με τη διασπορά στη

    Είναι γνωστό ότι ο δημόσιος λόγος των πολιτικών διαφέρει -ενίοτε θεαματικά- από τον ιδιωτικό. Πράγματα που λέγονται εμπιστευτικά σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις απέχουν απ’ αυτά που εκφωνούνται σε πλατείες και τηλεοράσεις και δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας γιατί καραδοκεί ο κίνδυνος της γελοιοποίησης. Μαθαίνουμε ύστερα από καιρό τι ακριβώς ειπώθηκε πίσω από κλειστές πόρτες, όταν οι συνέπειες από την αποκάλυψη δεν θα βλάψουν τους πρωταγωνιστές, είτε γιατί δεν παίζουν πια κανένα ρόλο είτε γιατί έχουν εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο. Οταν (σπανίως) σπάει ο κώδικας της σιωπής, πριν από την παρέλευση του χρόνου «παραγραφής»... πέφτουμε από τα σύννεφα. ■ «Εμείς οι Σοσιαλδημοκράτες με την καρδιά μας είμαστε μαζί σου, αλλά το μυαλό μας δεν μας αφήνει να συμφωνήσουμε» . Αυτό φέρεται να είπε ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς στον Ελληνα πρωθυπουργό, στην κρίσιμη τελευταία φάση των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στην κυβέρνηση Τσίπρα και τους ε

''Εάν σήμερα μόλις 2% του παγκόσμιου πλούτου συνεισφέρει (μέσω επενδύσεων) στην αλληλοδιείσδυση των εθνικών οικονομιών, πως ειναι δυνατόν να διατείνονται οι ιθύνοντες ότι αυτό το θλιβερά ελάχιστο ποσοστό είναι αρκετό ώστε εν ονόματί του να δικαιολογείται η συντριβή του υπόλοιπου 98% των κοινωνιών ; 'Ωστε να αχρηστεύονται τα εργαλεία οικονομικής διαχείρισης, σταθεροποίησης και ανάκαμψης ; ... Ιδίως η νομισματική και δημοσιονομική πολιτική ως « μοχλοί » για την στήριξη και προσαρμογή της εθνικής οικονομίας, για την σταθεροποίηση και ανάκαμψη. '' Δεν υπάρχει πιο ανίατη ασθένεια από αυτή που επιλέγουμε υπό το πρόσχημα ότι δήθεν έτσι αποφεύγουμε κάποια άλλη πολύ χειρότερη. Εάν σήμερα ο κόσμος πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, υπάρχουν πάντα δικηγόροι του διαβόλου για να δατείνονται ότι, χωρίς την εσφαλμενη συνταγή που σήμερα καταποντίζει, θα πήγαινε ακόμη χειρότερα.  Η εποχή μας αλαζονικά αυτοπροβάλλεται ως ασεβής και αδιάφορη για όλα τα φετίχ και τ

Ογδόντα Γάλλοι οικονομολόγοι συνιστούν το τέλος της λιτότητας! Υπογράφοντας ένα κείμενο με παραλήπτη τόσο την πολιτική ηγεσία της Γαλλίας, όσο και τα νεοφιλελεύθερα κέντρα εξουσίας της Ευρώπης, οι 80 οικονομολόγοι ασκούν σκληρή κριτική στις πολιτικές που ακολουθούνται και προτείνουν το δικό τους σχέδιο για να βγει η οικονομία από το σημερινό αδιέξοδο. «Είναι καιρός να εγκαταλείψουμε την πολιτική αυτή που οδηγεί σε μια αέναη περιδίνηση στην κρίση. Για να απαντήσουμε στις επείγουσες οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες, για να ξαναδώσουμε την ελπίδα στις λαϊκές τάξεις, προτείνουμε στους συμπολίτες μας, στα συνεταιριστικά, συνδικαλιστικά και πολιτικά κινήματα, να ξεκινήσουν έναν διάλογο με θέμα την εφαρμογή ενός σχεδίου εξόδου από την κρίση» , λένε χαρακτηριστικά. Το κείμενο τους δημοσιεύει η γαλλική εφημερίδα «Le Monde»: «Δεν είναι αδύνατο να ξανακερδίσει κανείς το μέλλον, ακόμη και το οικονομικό. Αυτό είναι το κεντρικό νόημα της έκκλησης αυτής. Το απαιτεί η σοβ

Οι Έλληνες πέρασαν επτά δύσκολα χρόνια με απανωτά μέτρα λιτότητας. Παρόλα αυτά το αποτέλεσμα της δημοσιονομικής προσαρμογής είναι εντυπωσιακό. Οι κρατικές δαπάνες μειωθήκαν από 79,4 δις ευρώ το 2009 στα 55,7 δις το 2015. Στο ίδιο διάστημα το κρατικό έλλειμμα συρρικνώθηκε από το 15,4 στο 4,6% του ΑΕΠ. Καμιά άλλη χώρα της ευρωζώνης δεν κατάφερε τέτοια επίδοση. Αλλά το τίμημα ήταν υψηλό. Η Ελλάδα υπό την πίεση των μέτρων  λιτότητας των δανειστών έφτασε σχεδόν στα όρια της εξαθλίωσης. Η οικονομική της επίδοση το 2008 από 233 δις ευρώ έπεσε στα 175, 6 δις ευρώ πέρυσι, υπέστη δηλαδή μείωση της τάξης του 25%. Καμιά άλλη χώρα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν βίωσε μια τόσο βαθιά και μακράς διάρκειας ύφεση. Μπορεί να συγκριθεί μόνο με την Μεγάλη Ύφεση αρχές της δεκαετίας του 1930 στις ΗΠΑ. Τα μέτρα  λιτότητας  δεν έδωσαν την απαιτούμενη ώθηση για την αναζωπύρωση της οικονομίας. Αλλά και οι κυβερνήσεις δεν εφάρμοσαν τους όρους που θα έκαναν τη χώρα ανταγωνιστική. Η Ελλάδα διολισθα