IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το «φαινόμενο της πεταλούδας» ξανά (!) στο τραπεζικό σύστημα... Στη Φύση, καθετί που συμβαίνει έχει επιπτώσεις, κάτι που είναι γνωστό ως «φαινόμενο της πεταλούδας». Επιπτώσεις όχι κατ’ ανάγκην συμμετρικές. Ο διπλασιασμός, π. χ., του διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπουμε στην ατμόσφαιρα υπερδιπλασιάζει τα προβλήματα για την κοινωνία. Συνειδητοποιώντας το, ορθώς ο κόσμος ανησυχεί για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Το «φαινόμενο της πεταλούδας » ισχύει και για τον χρηματοπιστωτικό κόσμο και το τραπεζικό σύστημα. Στις ΗΠΑ εκπέμπουν μια εν δυνάμει καταστροφική ουσία για την αμερικανική οικονομία μας: δολάρια. Επιδοκιμάζω, βεβαίως, τον λόγο για τον οποίο έγινε αυτό, καθώς το τραπεζικό σύστημα σχεδόν κατέρρευσε απειλώντας την παγκόσμια οικονομία. Η κρίση απαίτησε από την κυβέρνηση Ομπάμα να επιδείξει σοφία, θάρρος και αποφασιστικότητα. Ευτυχώς, και η Fed ανταποκρίθηκε επαρκέστατα στην ανάγκη αυτή. Φυσικά, έκαναν και λάθη. Πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, τη στιγμή που οι π

Ο καθηγητής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης Richard D. Wolff -άλλοτε καθηγητής του πρωθυπουργού μας- αποκαλύπτει που "υπάρχουν τα λεφτά",σε τεράστιες ποσότητες ( το έλλειμμα είναι μόνο ένα μικρό ποσοστό του πλούτου των ατόμων υψηλής καθαρής θέσης ), και πως θα αποκτηθούν!

  Ερίκ Τουσέν: «Ανοίξτε τα βιβλία του δημόσιου χρέους»!  (Επίκαιρα, 9-15/12/2010) Στη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου που θα δώσει τα νομικά και ηθικά επιχειρήματα για την παύση πληρωμών του δημοσίου χρέους καλεί ο διακεκριμένος επιστήμονας και αγωνιστής Ερίκ Τουσαίν στη βαρυσήμαντη συνέντευξη που παραχώρησε στα Επίκαιρα . Ο Ερίκ Τουσαίν δεν μιλάει στη βάση υποθέσεων. Έχοντας ενεργή συμμετοχή στην Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου που συγκρότησε ο πρόεδρος του Ισημερινού, Ραφαέλ Κορέα, πριν τρία χρόνια μεταφέρει την πολύτιμη εμπειρία του από τις καθόλα νόμιμες μεθόδους που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος του Ισημερινού για να απαλλαγεί από ένα μεγάλο μέρος του δημοσίου χρέους. Μέχρι και την δευτερογενή αγορά χρησιμοποίησε ο Κορέα με τις κατάλληλες κινήσεις για να μειώσει το δημόσιο χρέος. Υπήρχε όμως πολιτική βούληση, όχι άνευ όρων παράδοση στους ξένους πιστωτές και διαπόμπευση της χώρας, όπως στην Ελλάδα! Ο Ερίκ Τουσαίν είναι ιστορικός και πολιτικός επιστήμονας, ιδρυτής και

ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΓΟΡΑ Αναζητώντας την ισορροπία μέσω της υποτίμησης(!) των νομισμάτων Κάποτε οι χώρες ήταν υπερήφανες για την ισχύ των νομισμάτων τους, την οποία ερμήνευαν ως σύμβολο οικονομικής και πολιτικής ισχύος. Οχι πια. Πρώτο το δολάριο άρχισε να διολισθαίνει δραματικά το 2008, όταν έσκασαν τα διαβόητα subpimes στεγαστικά δάνεια υψηλού ρίσκου της αγοράς κατοικίας και τα «τοξικά» ομόλογα, προκαλώντας παγκόσμια πιστωτική ασφυξία και διάλυση του τραπεζικού συστήματος στις ΗΠΑ , που βύθισε στη χρεοκοπία τη Lehman Brothers. Ακολούθησε το ευρώ όταν η χρηματοπιστωτική κρίση μεταλλάχθηκε σε θύελλα χρεών προκαλώντας συνθήκες χρεοκοπίας των ασθενών οικονομιών της Ευρωζώνης. Η κρίση κατέστησε σαφές πως, παρά τις προσπάθειες και τα επιτεύγματά της, η Ευρωπαϊκή Ενωση βυθίζεται στις ταλαντώσεις του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Πρόσφατα ο πρωθυπουργός της Γαλλίας, Φρανσουά Φιγιόν , δήλωσε εμμέσως πλην σαφώς ότι η υποτίμηση του ευρώ στην ισοτιμία 1 ευρώ προς 1 δολάριο, είναι ευπρόσδεκ

Το τραπεζικό σύστημα για αρχάριους. Που οφείλεται η παγκόσμια οικονομική κρίση;   ΠΗΓΗ ΕΔΩ

A Prayer from the Death Bed Great Britain Stars in Its Own Greek Tragedy Getty  Images Greece's  budget deficit is impossibly high. But Great Britain's is even higher. Prime Minister Gordon Brown has his work cut out for him in this election year -- and the coming cuts will be painful. For the darkest hours in the fight against Adolf Hitler, the British Ministry of Information -- which existed for the duration of World War II -- had set aside a special poster. Intended to bring calm to the home front, it depicted the crown of King George VI against a red background, with the words "Keep Calm and Carry On " printed beneath the image. The situation never became sufficiently desperate to justify using the poster, and the millions of copies that had been printed were stored away unused. Ten years ago, a bookseller discovered a single copy and hung it up in his shop. That may well have been the end of the poster's career, but then the country was suddenly faced with

1. Πράσινα βλαστάρια ή απατηλή αυγή; Χαράς ευαγγέλια για όσους υποστηρίζουν ότι η σημερινή οικονομική κρίση είναι δημιούργημα των media. Εδώ και αρκετό καιρό οι ειδήσεις που ακούμε είναι μονίμως ευχάριστες, με αποκορύφωμα την εντυπωσιακή μεταστροφή του κλίματος στα διεθνή χρηματιστήρια. Από τις αρχές Μαρτίου οι χρηματιστηριακοί δείκτες σημειώνουν παντού ραγδαία άνοδο. Και επειδή σύμφωνα με τους ειδήμονες τα χρηματιστήρια προεξοφλούν τις μελλοντικές εξελίξεις, δεν μπορεί παρά η πολυπόθητη ανάκαμψη να βρίσκεται προ των πυλών. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ασφαλώς όχι. Οι χρηματιστηριακοί δείκτες εμφανίζουν έντονες διακυμάνσεις και σε περιόδους ύφεσης. Η άνοδος των τελευταίων μηνών, παρ΄ ότι εντυπωσιακή, δεν αποκλείεται να αποδειχθεί πρόσκαιρη και να ακολουθηθεί από μια ακόμη εντονότερη διόρθωση. Δεν θα πρόκειται για ιστορική πρωτοτυπία. Κάτι ανάλογο συνέβη και κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Υφεσης. Εν τοιαύτη περιπτώσει τα ανοιξιάτικα «πράσινα βλαστάρια της ανάκαμψης» για τα οποία μίλησε π

Δεν είναι αιρετική σήμερα η εθνικοποίηση των τραπεζών Τα δεινά που ροκανίζουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα υπονομεύουν σήμερα την καθημαγμένη παγκόσμια οικονομία. Οταν μια τράπεζα καταρρέει, κάποια άλλη την εξαγοράζει, διασφαλίζοντας, έτσι, ότι το κράτος θα σπεύσει να τη σώσει, επειδή είναι «too big to fail» («πολύ μεγάλη για να χρεοκοπήσει»). Παντού, λίγο έως πολύ, βιαστικά και με το μαχαίρι στον λαιμό, οι φορολογούμενοι πληρώνουν, λοιπόν, δισεκατομμύρια δολάρια για να συνδράμουν τους μεγαλύτερους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς. Ουδείς γνωρίζει πόσα «τοξικά ομόλογα» υπάρχουν ακόμα κρυμμένα στα ταμεία τους, ούτε πόσα λεφτά θα χρειαστεί ακόμα να καταβληθούν για να αποπληρωθεί ο τεράστιος όγκος των ζημιογόνων δανείων τους. Να ποιος είναι ο απολογισμός της απορύθμισης του χρηματοπιστωτικού συστήματος! Παλιότερα, η δουλειά του τραπεζίτη έμοιαζε εύκολη. Σημείο αναφοράς αποτελούσε ο αμερικανικός κανόνας του «3-6-3». Δανειζόμαστε με 3%, δανείζουμε με 6%, και πηγαίνουμε για γκολφ στις τρεις. Η

Αποφεύχθηκαν τα χειρότερα – και μόνο Η Σύνοδος του G20 ξεκίνησε από μια διαφωνία (που δεν γεφυρώθηκε) ενώ κατάληξε σε μια ασήμαντη συμφωνία (που πολύ-διαφημίστηκε): -- Οι ΗΠΑ και η Βρετανία επιθυμούσαν μια ενεργό παρέμβαση των κυβερνήσεων, με μεγάλα «πακέτα» δημοσίων δαπανών και φορο-ελαφρύνσεων, ώστε να ενισχυθεί η ζήτηση και να ξεπεραστεί η ύφεση. -- Η Ευρωπαϊκή Ένωση από την άλλη πλευρά (και ιδιαίτερα οι Γαλλογερμανοί) επέμεναν να θεσπιστούν υπερεθνικές αρχές που θα παίζουν ρυθμιστικό ρόλο στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου. Οι Ευρωπαίοι δεν δέχθηκαν την επεκτατική δημοσιονομική πολιτική στην οποία επέμεναν οι Αγγλοσάξονες. Ούτε είχε και καμία σημασία, άλλωστε. Γιατί οι Ευρωπαίοι έχουν ήδη χαλαρώσει αρκετά τη δημοσιονομική τους «αυστηρότητα» κι αναγκάζονται να δεχθούν εξ ανάγκης την ελλειμματική διαχείριση της ύφεσης, απλώς δεν ήθελαν να το διακηρύξουν… Από την άλλη πλευρά οι Αγγλοσάξονες δεν θέλουν να υποτάξουν τις εθνικές τους οικονομίες σε υπερεθνικά όργανα. Δέχθηκαν απλώς κάποια σ