IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Αν όλες οι τρομοκρατικές ενέργειες εκμεταλ­λεύονται τον φαύλο κύκλο βίας-φόβου για να δημιουργούν κοινωνικό πανικό, τότε η σύγχρονη επιστήμη μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε όλες τις επι μέρους πτυχές ενός τόσο σύνθετου ζητήματος Με αφορμή τις πρόσφατες πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι και την τρομοφοβική διαχείρισή τους από τις περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις και τα διεθνή ΜΜΕ, είναι σήμερα επιτακτική η ανάγκη να διερευνηθεί το επιστημολογικό καθεστώς των ιδεών-εννοιών που χρησιμοποιούμε για να ερμηνεύσουμε τέτοια ευρείας κλίμακας τρομοκρατικά φαινόμενα. Η φαινομενικά ανορθολογική «βία» των τρομοκρατικών χτυπημάτων αποτελεί άραγε διαχρονικό και υπεριστορικό φαινόμενο; Μήπως, όπως ισχυρίζονται ορισμένες επιστημονικοφανείς αναλύσεις, πηγάζει από ένα ασαφώς προσδιορισμένο «ένστικτο» επιθετικότητας που βρίσκεται εγγεγραμμένο στα γονίδιά μας ή σε ειδικές εγκεφαλικές δομές που ευθύνονται τελικά για την επιθετική ή τη φοβική συμπεριφορά μας; Στο ση

Τα πιο σημαντικά μαθήματα (ικανότητες) στη ζωή δεν τα  διδαχθήκαμε  στο  σχολείο  και το ίδιο ισχύει για τα  παιδιά  μας. Είναι ευκαιρία λοιπόν για μας, επειδή γνωρίζουμε  ότι τα παιδιά μας δεν θα τα  διδαχθούν  σε καμιά  τάξη  του σχολείου, να τα διδάξουμε εμείς με  άμεσο  ή  έμμεσο  τρόπο. Οι διαπιστώσεις αυτές  προέρχονται  από  έρευνα  που έγινε στο  Harvard School of Education , που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα  σημαντικότερα  μαθήματα που μαθαίνει κανείς στη ζωή δεν  προέρχονται  από ακαδημαϊκές  διδασκαλίες , αλλά είναι εμπειρίες  και  μαθήματα  που διδάσκεται το άτομο αυτά που μαθαίνει μέσα από τη  ζωή , την  αυτοπαρατήρηση  και την  παρατήρηση  των άλλων, την υιοθέτηση  χαρακτηριστικών και  διόρθωση  λαθών που  πράξαμε  και δεν θέλουμε να  επαναλάβουμε . Ας εξετάσουμε  10 μαθήματα - ικανότητες  που μπορούμε να  «περάσουμε»  στα παιδιά μας τα οποία θα τους φανούν παρά πολύ  χρήσιμα  στη ζωή τους και τα οποία ίσως δεν  πρόκειται  να διδαχθούν ποτέ στο σχολεί

SUSAN CAIN Καρπός της πολυετούς ενασχόλησής της με ένα ζήτημα που την αγγίζει προσωπικά -καθότι εσωστρεφής και η ίδια-, το βιβλίο φαινομενικά ακολουθεί το πρότυπο των εγχειριδίων αυτοβοήθειας, συνδυάζοντας τις εύληπτες αναλύσεις με «ζωντανές» περιπτωσιολογικές μελέτες και συμβουλές, όμως όσον αφορά το ερευνητικό του υπόβαθρο, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί επιστημονικό δοκίμιο ή διδακτορική διατριβή. Για τις ανάγκες της έρευνας, η συγγραφέας ανέτρεξε σε εκατοντάδες βιβλία, ακαδημαϊκές δημοσιεύσεις, άρθρα και αναρτήσεις στο Διαδίκτυο, συνομίλησε με καθηγητές πανεπιστημίων, ψυχολόγους και νευροεπιστήμονες, παρακολούθησε σεμινάρια με τον Τόνι Ρόμπινσον και επισκέφθηκε χώρους όπως η Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Χάρβαρντ και η εκκλησία ευαγγελικών του Σάντλμπακ. SUSAN CAIN ''Σσσσ!  Η δύναμη των εσωστρεφών σε έναν κόσμο που δεν σταματάει να μιλάει'' μετ.: Νίκος Ηλιάδης εκδ. Key Books Και οι ντροπαλοί έχουν πάθος και ψυχή «Ντρέπεται»,

Ο διάχυτος φόβος, η παραληρηματική βία και η μαζική ανασφάλεια της σύγχρονης κοινωνικής ζωής δεν είναι ούτε έμφυτες ούτε διαχρονικές ανθρώπινες συμπεριφορές Τόσο η βία όσο και η φοβική κοινωνική συμπεριφορά αποτελούν, δυστυχώς, μια επίμονη παρουσία σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Πηγάζουν άραγε από ένα «ένστικτο» επιθετικότητας εγγεγραμμένο κάπου στα γονίδιά μας ή, μήπως, από τις ειδικές εγκεφαλικές δομές που «ευθύνονται» για την επιθετική ή τη φοβική συμπεριφορά μας; Πρόκειται, όπως θα δούμε, για ένα ψευδοεπιστημονικό δίλημμα. Με αφορμή την πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι και την τρομοφοβική διαχείρισή της από τις περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις και τα διεθνή ΜΜΕ, είναι σήμερα επιτακτική πολιτική ανάγκη να διερευνηθεί το επιστημολογικό καθεστώς των εννοιών κλειδιά στην επικράτεια της τρομοκρατίας. Ετσι θα συνειδητοποιήσουμε ότι ο «μαζικός φόβος» και η «τυφλή βία» που βιώνουμε καθημερινά και μολύνουν τις ζωές μας δεν αποτελούν, όπως συχνά λέγεται, τα φυσικά προϊ

Η φαντασία είναι μια «συλλογική» δουλειά, σε ό,τι αφορά τους νευρώνες του εγκεφάλου μας. Οι επιστήμονες «είδαν» το δίκτυο που ενεργοποιείται όταν επιστρατεύεται η φαντασία, καθώς και τις περιοχές που δρουν σαν «τροχονόμοι» της προσοχής μας Ενδεχομένως θεωρείτε ότι η φαντασία είναι ένα χάρισμα που δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι. Αν ναι, κάνετε λάθος. Ακόμη και αν δεν διαθέτετε την εξαιρετικά δημιουργική φαντασία των μεγάλων συγγραφέων και καλλιτεχνών, το βέβαιο είναι ότι χρησιμοποιείτε τη φαντασία σας καθημερινά πολύ συχνά και με δημιουργικό τρόπο. Οχι μόνο για να «ξεφύγετε» σε ονειροπολήσεις αλλά και για να εκτελέσετε πολλές άλλες «πεζές» δραστηριότητες, όπως π.χ. να υπολογίσετε τον λογαριασμό για τα ψώνια σας, να βρείτε έναν τρόπο να εμποδίσετε μια πόρτα να «χτυπάει» από τον αέρα, να «προβάρετε» μια υποτιθέμενη συζήτηση με το αφεντικό σας για να ζητήσετε άδεια ή αύξηση ή να σκεφθείτε τι θα έκανε κάποιος φίλος στη θέση σας ώστε να πράξετε και εσείς αναλόγως. Αυτή η «νοητική