IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Δείγμα τής ΣΥΝΕΧΕΙΑΣ τής ελληνικής γλώσσας. Παραθέτω αποσπάσματα ενός επίκαιρου (λόγω λοιμού) κειμένου τού Θουκυδίδου, κειμένου τού 5ου αιώνος π.Χ., για να γίνει άμεσα αντιληπτή η συνέχεια τής γλώσσας μας (λεξιλογική κυρίως, αλλά και γραμματική-συντακτική λιγότερο) μέσα από ένα κείμενο που απέχει 2.500 χρόνια! (Δίνω εντός αγκυλών κάποιες λεξιλογικές πληροφορίες όπου χρειάζεται). Ο «λοιμός των Αθηνών» (πανώλης ή τύφος, θέρους τού 430 π.Χ.) κατά τον πελοποννησιακό πόλεμο, όπως περιγράφεται (Ἱστορίαι 2.47-54) από τον Θουκυδίδη (5ος αι.), ο οποίος προσεβλήθη και ο ίδιος αλλά επιβίωσε. Ο λοιμός αυτός οδήγησε στον θάνατο το 1/3-1/4 των Αθηναίων (μεταξύ των οποίων και τον Περικλή με την οικογένειά του), στους ιατρούς δε που βοήθησαν ήταν και ο Ιπποκράτης. «καὶ ὄντων αὐτῶν οὐ πολλάς πω ἡμέρας ἐν τῇ Ἀττικῇ ἡ νόσος πρῶτον ἤρξατο γενέσθαι τοῖς Ἀθηναίοις, λεγόμενον μὲν καὶ πρότερον πολλαχόσε ἐγκατασκῆψαι καὶ περὶ Λῆμνον καὶ ἄλλοις χωρίοις, οὐ μέντοι τοσοῦτός γε λοιμὸς οὐδὲ φθορὰ οὕτως ἀνθρώπω

Ο τάφος του Γρύπα Πολεμιστή στις ανακαλύψεις της δεκαετίας.   Στις αρχαιολογικές ανακαλύψεις της δεκαετίας  κατατάσσεται  ο τάφος του Γρύπα Πολεμιστή που βρέθηκε στην Πύλο.  «Ένας μόνο τάφος και το εξαιρετικό του περιεχόμενο αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι αρχαιολόγοι βλέπουν δύο μεγάλους αρχαίους ελληνικούς πολιτισμούς» σημειώνει το έγκριτο περιοδικό Archaeology, για το εύρημα των Τζακ Λ. Ντέιβις και Σάρον Ρ. Στόκερ του πανεπιστημίου του Σινσινάτι (οι ανασκαφές τελούνται υπό την άμεση εποπτεία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας). Η ανεύρεση έγινε το 2015, ενώ η ανασκαφή στον χώρο συνεχίζεται. Ανάμεσα στις άλλες σπουδαίες αρχαιολογικές ανακαλύψεις, είναι το τάφος του Ριχάρδου Γ στο Λέστερ της Αγγλίας, τελετουργική θυσία παιδιών στη Λάμα του Περού και το «ξεκλείδωμα» του γονιδιώματος των Νεάντερνταλ. Κατά τη Σάρον Στόκερ ο Γρύπας Πολεμιστής λειτουργεί κάποιον τρόπο ως ένα είδος γέφυρας μεταξύ Μινωιτών και Μυκηναίων, που αποδεικνύει πόσο στενά αλληλοσυνδέονταν. «Υπάρχει συμβολική ενότ

  «Οι Αθηναίοι αντιμετώπισαν έναν πολύ χειρότερο λοιμό από οτιδήποτε έχουμε βιώσει, σχεδόν ένας στους τέσσερις πολίτες πέθανε μέσα σε δύο χρόνια. Και όμως, η δημοκρατία δεν φαίνεται να διαταράχθηκε». Τζοσάια Ομπερ στην «Κ»: Η πανδημία και η κρίση δημοκρατίας    Μια υγειονομική κρίση άνευ προηγουμένου. Ισως το πιο χαρακτηριστικό δημοσιογραφικό κλισέ της φετινής χρονιάς θέλει την πανδημία της COVID-19 να αποτελεί μοναδική πρόκληση στο χρονικό της ανθρωπότητας. Φυσικά, η σκέψη αυτή απέχει σημαντικά από την πραγματικότητα. Πριν από περίπου 2.500 χρόνια, άλλωστε, η καταστροφική επιδημία του λοιμού των Αθηνών προκάλεσε ανυπολόγιστες απώλειες και ριζικές αλλαγές στον τρόπο ζωής. Επειτα από μια σύντομη αναδρομή στα γεγονότα, αντιλαμβάνεται κανείς πως οι παραλληλισμοί των προκλήσεων της εποχής με τους σύγχρονους προβληματισμούς της παγκόσμιας κοινότητας είναι αμέτρητοι.  Αυτή ακριβώς είναι η φιλοσοφία του καθηγητή Τζοσάια Ομπερ του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, ο οποίος εδώ και δεκαετίες ανατρέχ

Ψυχές στη βάρκα του Χάροντα. Εργο που ο Γάλλος Φεϊέν-Περέν φιλοτέχνησε το 1857 και δημοσιεύθηκε στο L’ Illustration Journal Universel. Φωτ. SHUTTERSTOCK Εκεί που οδηγεί ο Αχέροντας ποταμός. Αδης, Ερεβος ή Τάρταρος· Αχέρων, Πυριφλεγέθων, Κωκυτός ή Στύγα·και φυσικά ο Κέρβερος, οι Ερινύες ή ο Ραδάμανθυς. Οι αρχαίοι Ελληνες είχαν πολλά ονόματα για τον Κάτω Κόσμο, για τις θεότητές του, για τη διαδρομή που ακολουθούσε κανείς ώστε αναπόφευκτα να τον προσεγγίσει. Πού ακριβώς βρισκόταν όμως και πώς έμοιαζε το τοπίο του; Με ποια κριτήρια, ηθικά, κοινωνικά ή άλλα, ταξινομούνταν οι ψυχές στην επικράτειά του; Πώς τα περνούσαν μετά θάνατον τόσο οι βασιλιάδες όσο και οι απλοί άνθρωποι, οι δίκαιοι ή οι άδικοι, οι πλούσιοι ή οι φτωχοί; Ιδού μερικά ερωτήματα που η Γαλλίδα Ντανιέλ Ζουανά , ελληνίστρια, ιστορικός και καθηγήτρια αρχαίων ελληνικών, επιχειρεί να απαντήσει στη μελέτη της «Οι Ελληνες στον κάτω κόσμο. Από τον Ομηρο στον Επίκουρο», που βασίζεται σε έργα λογοτεχνίας, ιστορίας, φ

Οι «Πολεμιστές του Ριάτσε»  ίσως είναι οι γιοι του Οιδίποδα. Οι περίφημοι «Πολεμιστές του Ριάτσε» δύο αγάλματα που βρέθηκαν πριν από 48 χρόνια στον βυθό της θάλασσας στην ομώνυμη πόλη, είναι ελληνικά και είχαν κατασκευαστεί στο Αργος. Αυτό αποδεικνύεται ύστερα από ανάλυση του πηλού που έφεραν εσωτερικά ως καλούπι τα δύο γλυπτά, τα οποία, προφανώς, είχαν φορτωθεί σαν λάφυρα σε ρωμαϊκό πλοίο που ναυάγησε. Πλέον, έχουμε και την πιθανότητα να ανήκαν σε ομάδα αγαλμάτων που παριστούσε τη διαφωνία ανάμεσα στους γιους του Οιδίποδα, Ετεοκλή και Πολυνείκη. Ο καθηγητής της ελληνικής και ρωμαϊκής Νομισματικής Daniele Castrizio προχώρησε ακόμα περισσότερο στη μελέτη του, λέγοντας πως στην ελληνιστική εποχή τα αγάλματα ήταν επιχρυσωμένα ενώ στη ρωμαϊκή το χρώμα τους ήταν μαύρο. Και αρχικά ήταν πέντε και όχι δύο. Αποτελούσαν μέρος συντάγματος αγαλμάτων στην οποία παρουσιαζόταν η κατάσταση λίγο πριν από τον αδελφοκτόνο πόλεμο ανάμεσα στον Ετεοκλή και τον Πολυνείκη, στη Θήβα. Ο καθηγ