IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Photo of Liana Manukyan Liana Manukyan.   Η στρατιωτική παρέλαση στο Μπακού ήταν προσβολή  όχι μόνο για την Αρμενία αλλά και για τη Ρωσία. Η στρατιωτική παρέλαση στο Μπακού στις 10 Δεκεμβρίου ήταν προσβολή όχι μόνο για την Αρμενία, τον αρμενικό λαό, αλλά και για τον σύμμαχό της, τη Ρωσική Ομοσπονδία, αναφέρεται στη δήλωση του Συμβουλίου της διεθνούς Λέσχης Λαζάρεφ Ο “χορός στα κόκαλα” που διοργανώθηκε στο Μπακού στις 10 Δεκεμβρίου, αποκαλώντας το “παρέλαση νίκης”, αποτελεί πρόκληση εκ μέρους του Αζερμπαϊτζάν και της Τουρκίας, δημόσια ταπείνωση της Αρμενίας και του αρμενικού λαού. Αλλά όχι μόνο αυτό. Η Ρωσία και η Αρμενία είναι σύμμαχοι. Το Συμβούλιο της Διεθνούς Λέσχης Λαζάρεφ, το οποίο ενώνει εκπροσώπους των κοινωνιών των πολιτών της Ρωσίας και της Αρμενίας, είναι πεπεισμένο ότι οι διοργανωτές του εορτασμού προκάλεσαν προσβολή όχι μόνο στην Αρμενία, αλλά και στη Ρωσία με την προκλητική επιθετική χειρονομία τους. Από αυτή την άποψη, οι αναφορές του Προέδρου του Αζερμπαϊτζάν στη Μεγάλη

      Drones      Μαθήματα από το Αρτσάχ και τις πολεμικές τακτικές της Τουρκίας  και τη χρήση των UAV-Drones.   Η εκτεταμένη χρήση των drones στο Αρτσάχ από τους Τουρκο-Αζέρους κατά των Αρμενίων, απροετοίμαστων και περίπου άοπλων εναντίον τους, ήγειρε το ερώτημα πόσο αποφασιστικός μπορεί να είναι ο ρόλος και η συμβολή των UAV στην έκβαση μιας αντιπαράθεσης. Κατ’ επέκτασιν, πόσο σοβαρό κίνδυνο για την Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει ο εμφατικός εξοπλισμός της Τουρκίας με drones; Eίναι δηλαδή στρατηγικά όπλα, όπως π.χ. τα πυρηνικά, ή τακτικά όπλα, με χρήση και συμβολή στο πεδίο της μάχης, αλλά περιορισμένη κι ελεγχόμενη; «Ανάγωγες» επιθετικές πολιτικές με φόντο τους… αγωγούς. Προκειμένου να αναμετρηθούμε επιτυχώς με την άκαμπτα επιθετική Τουρκία, θα πρέπει να την γνωρίζουμε καλά και συνεπώς να γνωρίζουμε πώς σκέφτεται και λειτουργεί η ηγεσία της. Το «είναι» των όντων και εξελίξεων, «κινήσεων», εξηγούσε ο μέγας Αριστοτέλης ταυτίζεται κι εξηγείται από το «τελικό» τους αίτιο, τον σκοπό τους. Κ

ASSOCIATED PRESS:O Τούρκος Πρόεδρος Ρ.Τ.Ερντογάν μαζί με τον πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Βίκτωρ Ορμπάν στη Βουδαπέστη το 2019. Περιμένουμε πώς η Ουγγαρία θα στραφεί κατά της Τουρκίας; Μόνο η ασφυκτική πίεση από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη ίσως θα μπορούσε να φέρει αυτό το αποτέλεσμα. Όπως ακούσαμε στις ειδήσεις, υπάρχει μια σειρά χωρών για τις οποίες χρειάζεται σκληρή δουλειά για να τους πείσουμε να συμμετάσχουν στις κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Ο σκληρός πυρήνας των χωρών αυτών είναι η Πολωνία και η Ουγγαρία, χώρες οι οποίες μας κάνουν, ούτως ή άλλως, την ζωή δύσκολη καθώς καταψήφισαν το πακέτο ανάκαμψης της ΕΕ και αποτελούν δύο ημι-αυταρχικά - για τα ευρωπαϊκά δεδομένα – καθεστώτα.  Θα μιλήσω όμως ειδικά για την Ουγγαρία για την οποία δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος: Η σχέση της με την Τουρκία και τα τουρκογενή κράτη είναι πολύ στενή. Γνωρίζουμε άλλωστε ότι Ούγγροι και Τούρκοι έχουν κοινή καταγωγή. Έτσι εξηγείται και η συμμετοχή της Ουγγαρίας ως παρατηρητή στο Τουρκικό Συμβούλιο, τον διεθ

 Ναγκόρνο Καραμπάχ:  Χιλιάδες πρόσφυγες, αμέτρητοι οι Αρμένιοι αιχμάλωτοι των Αζέρων. Προσφυγιά και ανάγκη ανθρωπιστικής βοήθειας. Άγνωστος αριθμός Αρμένιων αγνοούμενων και αιχμαλώτων του Αρτσάχ δεν έχουν επιστρέψει στα σπίτια τους, το Μπακού καταπατώντας τη συμφωνία δεν αναζητά τους αγνοούμενους και συνεχίζει να συλλαμβάνει Αρμένιους πολίτες στις περιοχές που ελέγχει. Κρύο και λάσπη . Θρήνος και φωτιές από τους Αρμένιους ξεριζωμένους, πανηγυρισμοί των Αζέρων για την τρίτη και τελευταία παράδοση του Ναγκόρνο Καραμπάχ, το Λατσίν. Ρωσική ειρηνευτική δύναμη στην περιοχή. Διαδηλώσεις στο Γιερεβάν και βαθιά πολιτική κρίση για την «Συμφωνία της ήττας». Αυτή είναι η εικόνα του πολύπαθου Ναγκόρνο Καραμπάχ,  μετά την πρόσφατη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν που κατάφερε η Ρωσία, ύστερα από έναν πόλεμο έξι εβδομάδων. Οι εξελίξεις στην περιοχή είναι πυκνές, τα γεωπολιτικά δεδομένα αλλάζουν. Τι ρόλο έπαιξαν οι εμπλεκόμενες πλευρές και ποιον ο παράγοντας της γεωγραφικ

Ανοιχτή επιστολή προς τον πρέσβη του Ισραήλ στην Αθήνα. Σήφης Κασσεσιάν*    Εξοχότατε κύριε πρέσβη, Είμαι βέβαιος ότι υπό την ιδιότητά σας ως διπλωμάτη είστε πλήρως ενήμερος περί του λήξαντα μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και του υποστηριζόμενου από την Αρμενία Καραμπάχ πολέμου. Είμαι ακόμα βέβαιος ότι ως Ισραηλινός διπλωμάτης γνωρίζετε πολύ καλά ότι το κράτος σας ενισχύει εδώ και χρόνια την πολεμική μηχανή του Αζερμπαϊτζάν με την πώληση σε αυτό βαρέως οπλισμού ισραηλινής κατασκευής. Είναι εν πολλοίς δεκτό ότι η πώληση όπλων εν καιρώ ειρήνης συνιστά τουλάχιστον εν μέρει πολιτική πράξη. Το «εν μέρει», όμως, μετατρέπεται σε «κατ’ εξοχήν» όταν ο παραλήπτης βρίσκεται σε πόλεμο με άλλο λαό, κατά του οποίου είναι φυσικό και αναμενόμενο να χρησιμοποιήσει τον παραλαμβανόμενο οπλισμό. Ο αρμενικός λαός του Ναγκόρνο Καραμπάχ βρίσκεται σε άτυπο πόλεμο με το Αζερμπαϊτζάν εδώ και τριάντα χρόνια. Στην τριαντάχρονη αυτή περίοδο εντάσσονται και τα χρόνια εφοδιασμού του Αζερμπαϊτζάν με ισραηλινό οπλισμό. Επομέ

  Μόσχα και Άγκυρα στο Καραμπάχ, όπως και στη Συρία; Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, η οποία είναι επεκτατική και νεοοθωμανική, είναι γενικώς απαράδεκτη, αλλά μόνο με καταδικαστικά λόγια δεν κατέστη δυνατή έως τώρα η ανάσχεσή της. Το τελευταίο επεισόδιο ήταν η άμεση εμπλοκή της Άγκυρας στον πρόσφατο πόλεμο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ υπέρ του Αζερμπαϊτζάν, καθώς και η συμμετοχή της στην τελική «διευθέτηση» του ζητήματος σε συνεργασία με τη Μόσχα. Το ιδιότυπο ρωσο-τουρκικό  modus vivendi   Η Τουρκία έχει αναπτύξει τα τελευταία χρόνια ένα ιδιότυπο modus vivendi με τη Ρωσία σε αποσταθεροποιημένες χώρες της περιοχής, όπως η Συρία και η Λιβύη, το οποίο και επέκτεινε πλέον και στον Καύκασο, κι έχει ως χαρακτηριστικό του τον, εκ μέρους τους, παραγκωνισμό της Δύσης. Αυτό βέβαια είναι εν γνώσει της Ουάσινγκτον, των Βρυξελλών, του Παρισιού, του Βερολίνου και άλλων δυτικών πρωτευουσών, που όλο το προηγούμενο διάστημα «έκαναν πως δεν βλέπουν» τον απροκάλυπτο επεκτατισμό της Άγκυρας, ακόμη και στην Αν