IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και με βάση τα πραγματικά γεγονότα. Αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος όχι για να συμφωνήσουμε, αλλά για να μιλάμε για πράγματα που ισχύουν και όχι για αόριστες πολιτικές. Οι τράπεζες είναι επιχειρήσεις που η λειτουργία τους εκ των πραγμάτων συνδέεται με την Οικονομία. Οι μεταβολές σε μια επιχείρηση όπως η τράπεζα, επηρεάζει ή μπορεί και να καθορίζει την Οικονομία, άρα και την κοινωνία. Αυτό είναι ένα δεδομένο . Το δεύτερο είναι πως  οι τράπεζες από τα τέλη τη δεκαετίας του ‘80 δεν λειτουργούν με τον παραδοσιακό τρόπο, δηλαδή δεν παίρνουν τα χρήματα των καταθετών με τα οποία επενδύουν δίνοντας κέρδη στον καταθέτη μέσω των τόκων. Οι τράπεζες επέλεξαν έναν τρόπο λειτουργίας που υπόσχεται άλλου είδους κέρδη. Δηλαδή δημιουργούν «επενδύσεις» και «προϊόντα», τα οποία είναι εικονικά, αποκαλούνται με διάφορα εξωτικά ονόματα και υπόσχονται μεγάλη κερδοφορία αν και αποκρύπτουν το ρίσκο. Ένα τραπεζικό προϊόν για παράδειγμα, μπορεί να είναι ένα «στο

Το ενεργητικό των τραπεζών της ΕΕ είναι τρεισήμισι φορές μεγαλύτερο από το ΑΕΠ όλων των χωρών της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης Τον ακούμε συχνά αυτόν τον ισχυρισμό: « Σήμερα οι τράπεζες έχουν γίνει σημαντικότερες από τα κράτη» . Συνήθως τον εκλαμβάνουμε ως σχήμα λόγου, μια μεταφορική έκφραση για να τονιστεί η επιρροή που ασκούν οι τράπεζες στην πολιτική των κυβερνήσεων. Ελάχιστοι ίσως υποψιάζονται ότι το ενεργητικό των τραπεζών μιας χώρας (οι συμμετοχές της σε άλλες επιχειρήσεις, η αξία των ακινήτων που κατέχει, τα χρήματα που έχει στα θησαυροφυλάκιά της, τα κρατικά χρεόγραφα, τα δάνεια που έχει χορηγήσει κ.λπ.) μπορεί όντως να είναι μεγαλύτερο (!) από το ΑΕΠ της αντίστοιχης χώρας. Αν το ενεργητικό του τραπεζικού συστήματος ενός κράτους είναι μεγαλύτερο από το ΑΕΠ του κράτους αυτού, τότε το πολιτικό συμπέρασμα είναι προφανές: στη συγκεκριμένη χώρα αντικειμενικά οι τράπεζες είναι σημαντικότερες οικονομικά από το ίδιο το κράτος! Υπό το πρίσμα αυτό, αν κάποιος αναζητήσει έναν αξιόπι

(...) Το σύστημα νιώθει πολύ ισχυρό και δεν προτίθεται να μοιράσει ούτε λίγα ψίχουλα στους πληβείους αυτού του πλανήτη. Φροντίζουν για τον εξωραϊσμό του η συντηρητική παράταξη και η συμβιβασμένη σοσιαλδημοκρατία . (...) Εκεί που λες ότι επιτέλους η πολιτική επανακάμπτει και πάει να πάρει το πάνω χέρι από την οικονομία και ειδικότερα από την πιο άπληστη και κυνική πτέρυγά της (τον χρηματοπιστωτικό τομέα) και αρχίζεις να αναθαρρείς, έρχονται τα γεγονότα και σε προσγειώνουν ανώμαλα στη σκληρή πραγματικότητα. Και τα δύο παραδείγματα τα αλιεύσαμε από τα ρεπορτάζ του συναδέλφου Μπάμπη Μιχάλη που δημοσιεύθηκαν στην «Εφ.Συν.» την Τετάρτη και την Πέμπτη. 1.  Η δ ιοίκηση Ομπάμα, αξιοποιώντας το κλίμα δυσφορίας που είχε δημιουργηθεί παγκοσμίως εξαιτίας της ασύδοτης δράσης και των κινήσεων υψηλού ρίσκου των τραπεζών της Wall Street, είχε υποσχεθεί έναν νόμο που θα τραβούσε μια διαχωριστική γραμμή μεταξύ της καθημερινής τραπεζικής δραστηριότητας και των κερδοσκοπικών παιχνιδιών

Σοκ προκάλεσε σε πολλούς αναγνώστες η συνειδητοποίηση της υπερχρέωσης της Ελλάδας μέσω των δανείων «σωτηρίας» από την ΕΕ και το ΔΝΤ, στην οποία αναφερθήκαμε στο προχθεσινό μας άρθρο. Αναυδους, όμως, τους άφησε χθες η επισήμανση ότι κατά τη διάρκεια της «δεκαπενταετίας της ευημερίας» 1994-2008 (ύστερη διετία Ανδρέα Παπανδρέου, οκταετία Κώστα Σημίτη και πενταετία Κώστα Καραμανλή) το δημόσιο χρέος της χώρας μας δεν... αυξήθηκε καθόλου! Ηταν 111,6% του ΑΕΠ το 1993 και 110,6% του ΑΕΠ το 2008! Το συγκλονιστικό αυτό στοιχείο ανατρέπει εκ βάθρων την κυβερνητική προπαγάνδα ότι δήθεν «τρώγαμε δανεικά λεφτά»! Το γεγονός ότι δεν αυξανόταν το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ σημαίνει απλούστατα ότι ξοδεύαμε όσα ακριβώς μπορούσαμε να πληρώνουμε! Φυσικά και τη δεκαπενταετία αυτή το ελληνικό δημόσιο χρέος αυξήθηκε σε απόλυτο ποσό, αλλά με τον ίδιο ρυθμό αυξήθηκε και το ΑΕΠ της χώρας και γι' αυτό το ποσοστό του χρέους προς το ΑΕΠ παρέμεινε σταθερό γύρω στο 110%. Το ποσό που χρωστάει μια χ

Janet L. Yellen at the Federal Reserve System(FED) Αν κάποιος χρηματιστής ξυπνούσε χθες, ύστερα από πενταετή μυστηριώδη ύπνο, θα δίσταζε να αποφανθεί για το αν ξύπνησε στη γνωστή του πραγματικότητα ή σε μια εναλλακτική, με αντεστραμμένους νόμους αίτιου-αποτελέσματος. Και αυτό γιατί θα έβλεπε τους ευρωπαϊκούς δείκτες να κάνουν άλλο ένα άλμα σε επικράτεια ρεκόρ, την ίδια ημέρα που τα επίσημα στοιχεία της Ε.Ε. επιβεβαίωναν πως η εύθραυστη ανάκαμψη που είχε εντοπιστεί –και πολυδιαφημιστεί– το καλοκαίρι, ξεφουσκώνει. Υπήρχε όμως καλός λόγος για την αυτοπεποίθηση των επενδυτών στην Ευρώπη, και όχι μόνο. Είχε ήδη διαρρεύσει η εισαγωγική ομιλία της Τζάνετ Γέλεν στην «επιτροπή διορισμών» του Κογκρέσου για τη θέση του κεντρικού τραπεζίτη των ΗΠΑ. Αυτό που κράτησαν οι αγορές από τις διατυπώσεις της διαδόχου του Μπεν Μπερνάνκι είναι ότι οι ενέσεις χρήματος θα αποσυρθούν «κάποτε» – όχι τώρα, όχι κοντά, όχι αν γίνει «αυτό ή το άλλο». Αρα το πάρτι των αγορών μπορεί να συνεχιστεί χωρίς να ε

Υπόσχονται στο λαό σεισάχθεια. Ότι θα του χαρίσουν τα χρέη στις τράπεζες. Είναι ψεύτες. Λένε ψέματα και μάλιστα συνειδητά. Ξέρουν ότι ένα τέτοιο σχέδιο είναι ανέφικτο. Μόνο σε περιβάλλον δραχμής θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο, τυπώνοντας συνεχώς χρήμα. Με το ευρώ, αντίθετα, είναι υποχρεωμένοι να αναπληρώνουν κάθε μία νέα διαγραφή χρέους με αντίστοιχα κεφάλαια στις τράπεζες. Διακόσια είκοσι δισεκατομμύρια ευρώ είναι τα δάνεια των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών. Ας πούμε, λοιπόν, ότι προχωράνε σε μία διαγραφή χρεών της τάξης του 10%. Αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες θα πρέπει άμεσα να βρουν κεφάλαια ύψους 22 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μιλάμε, δηλαδή, για μία νέα μεγάλη ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος. Για να καταλάβουμε λίγο τα μεγέθη,  η προηγούμενη ανακεφαλαιοποίηση ήταν της τάξης των 40 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ίδρωσαν οι ιδιώτες μέτοχοι να βρουν ένα μικρό μέρος αυτών. Που θα βρουν πρόσθετα 22 δισεκατομμύρια ευρώ; Εκτός κι αν νομίζει κανείς ότι γι΄ αυτό το σκοπό θ

Προχτές, έγινε παγκοσμίως γνωστό ότι η αμερικανική εταιρεία τηλεπικοινωνιών «Verizon» εξαγοράζει το 45% των μετοχών που κατέχει στον όμιλό της η βρετανική «Vodafone» έναντι του ευτελούς ποσού των... 130 δισ. δολαρίων! Για να καταλάβουμε το μέγεθος του τιμήματος αρκεί να σκεφτούμε ότι το ΑΕΠ ολόκληρης της Ελλάδας κινείται στα 144 δισ. δολάρια. * Πέραν του πακτωλού, το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι η «Verizon» θα καταβάλει το ποσό αυτό, αφού πρώτα το μεγαλύτερο μέρος του θα το λάβει ως δάνειο από τις τράπεζες «JP Morgan», «Bank of America», «Barclays» και «Morgan Stanley». Στο σημείο αυτό παρακαλούμε την προσοχή σας: Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα στις αρχές του 2011, μέχρι εκείνη τη στιγμή (έκθεση του «Congressional Oversight Panel») και από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση στις ΗΠΑ, οι ενισχύσεις σε μετρητά και σε εγγυήσεις που είχαν λάβει από το αμερικανικό δημόσιο οι τρεις από τις παραπάνω τράπεζες ανέρχονταν: Για την «Bank of America» στα

  Ένα κείμενο του Δ. Καζάκη που θα συζητηθεί πολύ!  Όταν η ιδιοτέλεια σε σπρώχνει να ξεχνάς ακόμη και τα πιο προφανή… Το να κάνεις προτάσεις για την κρίση και μάλιστα της ευρωζώνης, προϋποθέτει ότι, αφενός, γνωρίζεις ποιο είναι το πρόβλημα και, αφετέρου, είσαι σοβαρός σ’ αυτά που προτείνεις. Το κατά πόσο είναι ορθά αυτά ή όχι, κρίνεται εκ των υστέρων. Τα λέμε αυτά γιατί οι περίφημες 4 προτάσεις των Βαρουφάκη, Γκάλμπρεϊθ και Χόλαντ στερούνται και σοβαρότητας και γνώσης του προβλήματος. Μάλιστα, ως προς τον χαρακτήρα τους, είναι τόσο προκλητικά υπέρ της κερδοσκοπίας στις διεθνείς αγορές χρέους και νομίσματος, που λες και τους έβαλαν να τις κάνουν οι πιο αδίστακτοι κερδοσκόποι σαν τον Σόρος. Καταρχάς, οι επιφανείς αυτοί οικονομολόγοι δεν έχουν ιδέα σε τι πράγμα αναφέρονται. Για τους κυρίους αυτούς η κρίση της ευρωζώνης δεν υπάρχει. Ναι, καλά ακούσατε δεν υπάρχει. Απαρτίζεται από τέσσερεις διαπλεγμένες, άλλες, διακριτές κρίσεις, οι οποίες εκδηλώθηκαν κα