IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η δημιουργία στην Ελλάδα ερευνητικού κέντρου διεθνούς κλάσης για την τεχνητή νοημοσύνη είναι στα σχέδια του 37χρονου καθηγητή στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του MIT Κωνσταντίνου Δασκαλάκη (φωτ.), όπως αποκάλυψε ο ίδιος, μιλώντας σε φιλανθρωπική εκδήλωση της οργάνωσης «Μαζί για το Παιδί». Το κέντρο θα έχει ως απώτερο σκοπό την αναστροφή του brain drain (φωτ. Panoulis Photography). Την πρόθεσή του να ιδρύσει ένα ερευνητικό κέντρο διεθνούς κλάσης για την τεχνητή νοημοσύνη στην Ελλάδα αποκάλυψε ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, ο 37χρονος καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Επιστήμης Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του MIT. Μιλώντας σε φιλανθρωπική εκδήλωση της οργάνωσης «Μαζί για το Παιδί» το βράδυ της Παρασκευής στο ξενοδοχείο Hilton, ο Δασκαλάκης ανέφερε ότι το κέντρο, όπως το οραματίζεται, θα διαθέτει περίπου 30 ερευνητές και 150 φοιτητές και θα έχει τη μορφή ιδιωτικά χρηματοδοτούμενου κοινωφελούς οργανισμού. Οπως είπε ο Δασκαλάκης, ο α

Ο Ρωμανός Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης γεννήθηκε το 1991 στη Θεσσαλονίκη. Τελείωσε το εκεί Μουσικό Σχολείο και σπούδασε Ιατρική. Έχει εκδώσει πεζογραφήματα από πολύ νεαρή ηλικία. Σήμερα ζει και εργάζεται ως ιατρός-ερευνητής, μοριακός βιολόγος και βιοπληροφορικός στην Αμερική, στο ογκολογικό νοσοκομείο του Harvard και στο ερευνητικό ινστιτούτο αιχμής του Harvard και του MIT. Πριν από λίγες ημέρες βραβεύτηκε στη Νέα Υόρκη από το 10th International Workshop on Waldenstrom’s Macroglobulinemia (IWWM) με το Βραβείο Νέου Ερευνητή (Υoung Investigator Award), ενώ τον ερχόμενο Δεκέμβριο θα μιλήσει στο συνέδριο της Αμερικανικής Αιματολογικής Εταιρείας για τη δουλειά του πάνω στο μυέλωμα. Τον ευχαριστώ θερμά για τη συζήτηση που είχαμε, ή μάλλον για την τιμή που μου έκανε να απαντήσεις στις μάλλον αμήχανες ερωτήσεις μου — δεν γνωρίζω καθόλου το αντικείμενο, αλλά παρακολουθώ τις δημοσιεύσεις που κάνει στα social media για την έρευνά του και είμαι φυσικά απολύτως εντυπωσιασμένος: τόσο από τον όγκο

Στο κέντρο της Μπάνια Λούκα της μεγαλύτερης πόλης στο σερβικό τμήμα της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, βρίσκεται ένας αυτοσχέδιος τοίχος μνήμης. Ο τοίχος αυτός καλύφθηκε μέσα σε λίγες ώρες με εκατοντάδες ονόματα. Είναι τα ονόματα ανθρώπων που έφυγαν.  Τον περασμένο Οκτώβριο, ο Στέφαν Μπλάτζικ, επικεφαλής του οργανισμού ReStart Srpska, κάλεσε όσους θέλουν να γράψουν στον τοίχο τα ονόματα των αγαπημένων τους που έχουν φύγει στο εξωτερικό αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Ο Μπλάτζικ, ετών 27 έχει χάσει με αυτόν τον τρόπο αρκετούς φίλους του. «Ακόμη κι αυτοί με τα μεγαλύτερα προσόντα θα δέχονταν οποιαδήποτε εργασία. Είναι καλύτερα να δουλέψεις σε ένα σούπερ μάρκετ στη Δύση για 1.000 ευρώ τον μήνα, αντί για 400 ευρώ τον μήνα εδώ», λέει στη Le Monde.  Οι πιο δημοφιλείς προορισμοί για όσους φεύγουν είναι η Γερμανία, η Αυστρία και η Σλοβενία. Αυτή η μαζική έξοδος των νέων πλήττει ολόκληρη τη Βοσνία - Ερζεγοβίνη. Ο Πάσα Μπαρακόβιτς, 25 ετών, ζει στην Τούζλα, μια πόλη της εργατικής τάξης στην

Σεπτέμβριος. Μήνας αποχωρισμών, μήνας σταθμός για μία νέα αρχή. Χιλιάδες νέοι αυτή τη στιγμή προσπαθούν να βρουν ένα βήμα δυνατό που θα τους στηρίξει στην απαρχή της νέας τους ζωής.  Η φυγή στο εξωτερικό ως επιλογή ή ως ανάγκη  σε μία χώρα που στέρεψε νωρίς από ευκαιρίες και που επιμελώς ατιμέλητα ξέχασε τα παιδιά της. Πατούν ανάμεσα σε κούτες, όπου προσπαθούν να χωρέσουν μέσα όλη τους τη ζωή. Κούτες γεμάτες από ρούχα, βιβλία, αναμνήσεις και έναν μεγάλο αναστεναγμό για αυτούς που αφήνουν πίσω, κούτες δεμένες με το  περιτύλιγμα του άγνωστου  και της αγωνίας για το τί τους περιμένει εκεί. Όλα να αποσυντεθούν από την Ελλάδα, πάλι κάτι θα απομείνει. Κι αυτό δεν θα είναι μία πέτρα, μία ελιά και ένα αμπέλι, όπως στην ρήση του Ελύτη. Θα είναι η  αυτοθυσία των γονέω ν αυτών που για χρόνια έκαναν την μεγαλύτερη επένδυση, ελπίζοντας πως κάποια μέρα δεν θα ξεπληρώσει αυτούς, αλλά τα παιδιά τους. Από το υστέρημα ή και το πλεόνασμα αυτών, αποτελούν το στήριγμα σε μία απαιτητική και πολυ