IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο Αλεξάντερ Ντάουνερ, που αρέσκεται να παρουσιάζεται ως Alexander John Gosse Downer  για να διαφημίζει το αριστοκρατορικό γενεαλογικό του δέντρο και τα φιλοβασιλικά του πιστεύω ως Αυστραλιανός, είναι κυριολεκτικά ο τελευταίος παράγοντας της λεγόμενης Διεθνούς Κοινότητας, της International Community, γνωστής και ως INTCOM, που μπορεί και νομιμοποιείται να γυροφέρνει στην Κύπρο και την περιοχή για να παράξει ειρήνη.             Ο άνθρωπος είναι ένας κατ’ εξοχήν διεθνής τυχοδιώκτης και αμετανόητα πολεμοχαρής. Η μόνη του ιδεολογία είναι αυτή της ισχύος (αγγλοσαξωνικής, βέβαια δηλαδή ρατσιστικής) και τα συναφή με την ιδεολογία της ισχύος παράγωγα που είναι η ιδιωτεία και ο πλουτισμός. Όσο για την προσωπική του ηθική, αυτή εντοπίζεται εάν κάποιος ανακατέψει καλά τον πάτο μιας χαβούζας. Όπως συμβαίνει, όλοι αυτοί οι διεθνείς τσαρλατάνοι λειτουργούν φορώντας έναν ηθικοπλαστικό μανδύα, προσποιούμενοι ότι αγωνίζονται για την ανθρωπότητα (humanity) και για την εμπέδωση

Η καταπολέμηση της οικονομικής κρίσης φαίνεται να είναι εφικτή, με τη βοήθεια της γεωστρατηγικής της θέσης – αν και ελλοχεύουν μεγάλοι κίνδυνοι, αφού πρέπει να πάρει σαφή θέση είτε υπέρ της ΕΕ, είτε της Ρωσίας, είτε των Η.Π.Α. Οι  Η.Π.Α. , εντελώς ξαφνικά, αναβάλλουν την επίθεση στη Συρία, ανακοινώνοντας ότι θα ζητηθεί προηγουμένως η έγκριση του Κογκρέσου – έχοντας μοναδικό σχεδόν σύμμαχο τη Γαλλία,  ο πρόεδρος της οποίας προσπαθεί να ανακτήσει την εκλογική του δύναμη, με τη βοήθεια ενός πολέμου  (έχει καταρρεύσει στις δημοσκοπήσεις, ενώ η χώρα του μαστίζεται από τεράστια οικονομικά και διαρθρωτικά προβλήματα, αποτελώντας τη μεγαλύτερη ίσως βόμβα στα θεμέλια της Ευρωζώνης). Η Ρωσία, σε αντίθεση με την Κίνα ( η οποία δεν εγκρίνει μεν την επέμβαση στη Συρία, αλλά παραμένει αμέτοχη ,  λόγω της μειωμένης στρατιωτικής της ισχύος ), τοποθετείται ανοιχτά εναντίον των αμερικανικών σχεδίων – με τον πρόεδρο της να ειρωνεύεται τον B.Obama, λέγοντας του ότι, πρέπει να τιμήσει το Νόμπ

(...) ένα ξέφραγο αμπέλι για εύκολες τρομοκρατικές ενέργειες και άλλες πράξεις δολιοφθοράς (...) Πού είναι η ισχυρή στρατιωτική υποδομή, που θα εγγυηθεί την ασφάλεια των εξεδρών, των αγωγών και των ενεργειακών εγκαταστάσεων; Ο Γάλλος συγγραφέας Montaigne, πριν από πολλούς αιώνες, έγραψε: «Δεν υπάρχει πιο μεγάλη νίκη από το να πληροφορήσετε τον εχθρό σας ότι δεν μπορεί να σας πολεμήσει» (Montaigne, Essais, III, VIII). Θυμηθήκαμε τα πιο πάνω με αφορμή μια βαρυσήμαντη δήλωση του Ισραηλινού Υπουργού Υδάτινων και Ενεργειακών Πόρων Συλβάν Σαλόμ . Σε συνέντευξη, που παραχώρησε στον συνάδελφο Χρύσανθο Τσουρούλλη, και δημοσιεύτηκε προχθές στη «Σ», ρωτήθηκε: «Η Τουρκία κατά καιρούς εκτοξεύει διάφορες απειλές. Την ίδια ώρα, στο οικόπεδο 12, βρίσκεται μια ισραηλινή εταιρεία. Πώς το Ισραήλ απαντά στις απειλές της Τουρκίας» ; Ο Συλβάν Σαλόμ απάντησε: « Πιστεύετε ότι η Τουρκία θα σαμποτάρει τα σχέδια, που έγιναν από ισραηλινές εταιρείες στην Κύπρο; Δεν το νομίζω». Ερ.: « Γνωρίζετε

Χωρίς καθόλου να απλοποιούμε τα πράγματα, δεν υπερβάλλουμε αν πούμε ότι: Η απόφαση των δύο μεγαλύτερων πολιτικών πόλων της Κύπρου, ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ, να εγκαταλείψουν τον άγονο μεταξύ τους διαγκωνισμό και να αναζητήσουν σ ημεία συγκλίσεων, προκειμένου να συνδράμουν λύσεις στη χρεοκοπική κατολίσθηση της μεγαλονήσου, αναπαράγει δυναμικές υπερβάσεων και αποβαίνει ουσιαστικό εφαλτήριο ανανήψεως και τελικής σωτηρίας. Ή τουλάχιστον, κοινού και συντονισμένου αγώνα προς αυτή την κατεύθυνση. Κάτι που βεβαίως δεν αποτελεί άγνωστη εμπειρία για τους Κυπρίους. Η διακομματική δηλαδή συνεννόηση, που, υπερβαίνοντας τις ιδεολογικές αγκυλώσεις, δημιουργεί συνθήκες αποτελεσματικότερων πολιτικών και τελεσφόρων αντιστάσεων έναντι των αδυσώπητων κινδύνων που αναδύονται. Αντιθέτως, τ έτοια διακομματική προσέγγιση αποτελεί μέρος της κυπριακής πολιτικής κουλτούρας, παρά τα ενίοτε υφέρποντα διχαστικά σύνδρομα. Το ΑΚΕΛ είναι ορθόδοξο κομμουνιστικό κόμμα, με αυτόνομα, θα λέγαμε, κυπρια

Οι δεσμοί αίματος Ελλάδας και Κύπρου δεν πρέπει να μας ωθήσουν στο σφάλμα να θεωρούμε ότι οι περιπτώσεις των δύο οικονομιών είναι ταυτόσημες. Ναι μεν και οι δύο ανήκουν στην Ευρωζώνη, και συνεπώς είναι πιασμένες στην δίνη της Ευρω-Κρίσης όμως, κι αυτό είναι σημαντικό, η Κύπρος θυμίζει περισσότερο μια Ιρλανδία της Μεσογείου, παρά την Ελλάδα. Και, μάλιστα, πρόκειται για μια χώρα που, επί της ουσίας, έχει ήδη εξέλθει από τη Νομισματική Ένωση, δεδομένου ότι ένα ποσό ευρώ σε κυπριακή τράπεζα, ή ακόμα και στην τσέπη κατοίκου της Κύπρου, έχει σημαντικά μικρότερη αξία από αντίστοιχο ποσό στην Ελλάδα, στην Ιταλία, πόσο μάλιστα στη Γερμανία. Μου ζητήθηκε από κυπριακή εφημερίδα να απαντήσω σε ερωτήματα σχετικά με την κυπριακή οικονομία και τις προοπτικές της, μετά την πρόσφατη πτώχευση τραπεζών και κράτους. Για τους αναγνώστες του protagon παραθέτω τα πιο χαρακτηριστικά αποσπάσματα της εν λόγω συνέντευξης... Πώς κρίνετε την πρόσφατη απόφαση που έχει ληφθεί για την Κύπρο; Τα τελευταία