IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 ''Operation Barbarossa'' Τα οικονομικά της «Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα»   Στις 22 Ιουνίου συμπληρώνονται 80 χρόνια από την εισβολή του Χίτλερ στην Σοβιετική Ένωση. Η επίθεση αυτή αποφασίστηκε σε μεγάλο βαθμό για οικονομικούς λόγους. Οι οικονομικοί λόγοι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην σκέψη του Χίτλερ, όπως καταδεικνύω λεπτομερώς στο βιβλίο μου Χίτλερ, οι πολιτικές της σαγήνης ( Hitler: The Policies of Seduction ).  Ο στόχος του Χίτλερ ήταν να κατακτήσει νέο “ζωτικό χώρο” στην Ανατολή, δηλαδή την Ρωσία. Δεν έκρυβε την φιλοδοξία του αυτή, και μάλιστα περιέγραψε ανοιχτά αυτό το στόχο του στο Mein Kampf , στο Δεύτερο Βιβλίο του, και σε πολυάριθμες ομιλίες. Ο Χίτλερ υιοθετούσε μία θεωρία την οποία υποστήριζαν επίσης μαρξιστές θεωρητικοί όπως η Ρόζα Luxembourg και ο Νικολάι Μπουχάριν, την θεωρία των συρρικνούμενων αγορών. Ο Χίτλερ θεωρούσε ότι ο δρόμος που είχαν ακολουθήσει οι γερμανικές εταιρείες, δρόμος που της καθιστούσε εξαρτημένες από τις εξαγωγές, ήταν σοβαρά εσφαλμένος. Κ

   Γερμανία: Ένας ανίσχυρος Γολιάθ.  Η Γερμανία είναι η ισχυρότερη οικονομική και πολιτική δύναμη της Ευρώπης και  η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, αλλά η γεωπολιτική της επιρροή και ισχύς είναι παντελώς αναντίστοιχη με την οικονομική. Στην Ε.Ε. επηρεάζει μια ομάδα κρατών της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης, αλλά στον πλανήτη δεν διαθέτει ούτε σημαντικούς δορυφόρους ούτε φανατικούς υποστηρικτές. Αν και συνεισφέρει ετησίως τεράστια ποσά στους προϋπολογισμούς της Ε.Ε. (άνω του   30%), του ΝΑΤΟ ( 2% του ΑΕΠ της) και των  Διεθνών Οργανισμών των Ηνωμένων Εθνών, δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει  ισχυρό αποτύπωμα  στη γεωπολιτική σκακιέρα.  Παρά τη γενναιόδωρη συνεισφορά της,  η Γερμανία δεν συμμετέχει ως μόνιμο μέλος στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών,  τα γερμανικά δεν ανήκουν στις επίσημα ομιλούμενες γλώσσες των Ηνωμένων Εθνών, ενώ μεταπολεμικά ελάχιστοι Γερμανοί κατέλαβαν  υψηλές ηγετικές θέσεις στους Διεθνείς Οργανισμούς των Ηνωμένων Εθνών, στο ΝΑΤΟ και σε αυτ

 Γερμανία: Το λυκόφως μιας σιωπηλής υπερδύναμης; Βρισκόμενη γεωγραφικά στο κέντρο της ευρωπαϊκής ηπείρου η Γερμανία βρίσκεται και στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού πολιτικού ζητήματος καθώς και της γεωπολιτικής υπαρξιακής αναζήτησης της γηραιάς ηπείρου. Από την Ostpolitik στην επανένωση Σύμβολο της ευρωπαϊκής διαίρεσης μέχρι το 1989, η Γερμανία, η οποία είχε εγκαινιάσει από το 1972 την περίφημη Ostpolitik, έγινε στη συνέχεια σύμβολο της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Αποτέλεσε την ατμομηχανή της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής ανάπτυξης και την κινητήριο δύναμη της μαζικής διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς ανατολάς, με την εισδοχή 11 νέων χωρών-μελών που ανήκαν προηγουμένως στο λεγόμενο “Ανατολικό Μπλοκ” -μια διεύρυνση από την οποία η ίδια επωφελήθηκε περισσότερο, αυξάνοντας τον γεωοικονομικό χώρο δράσης της. Με τη συνθήκη της γερμανικής ενοποίησης, που υπογράφηκε στη Μόσχα στις 12 Σεπτεμβρίου 1990, από τις τέσσερις νικήτριες δυνάμεις (ΕΣΣΔ, ΗΠΑ, Μ. Βρετανία και Γαλλία) και τις δύο

'' (...) Αυτή την περίοδο, λόγω της πανδημίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εγκρίνει μαζικά κρατικές ενισχύσεις, συνήθως εντός λίγων ωρών. Δεν έχουν ωστόσο όλα τα κράτη μέλη παρόμοιου μεγέθους πορτοφόλια ή δυνατότητες για να παρέχουν πιστωτικές γραμμές.  Το μέγεθος των κρατικών ενισχύσεων προς επιχειρήσεις της Γερμανίας  δεν συγκρίνεται ούτε κατά προσέγγιση με το αντίστοιχο άλλων ευρωπαϊκών οικονομιών. Η Ισπανία, για παράδειγμα, υπέφερε περισσότερο από την επιδημία σε σχέση με τη Γερμανία - κι όμως δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να στηρίξει τις εταιρείες της ούτε κατά προσέγγιση όσο τις στηρίζει το Βερολίνο.  Έτσι, περίπου το ήμισυ του συνόλου των κρατικών ενισχύσεων στην ΕΕ στην κρίση το αντιπροσωπεύει μία και μόνη χώρα: η Γερμανία. Όπως σημειώνει ένα think tank, υποεκτιμώντας μάλιστα την κατάσταση, αυτό θα οδηγήσει όχι μόνο σε ακόμη μεγαλύτερη απόκλιση μεταξύ των ευρωπαϊκών οικονομικών, αλλά και "σε συγκρούσεις εντός της ΕΕ". Τίποτε από τα παραπάνω δεν έχει σκοπό να α

 Το ευρωπαϊκό βήμα της Μέρκελ  και το αντάλλαγμα.  Το σχέδιο Μέρκελ – Μακρόν για το Ταμείο Ανάκαμψης (Recovery Fund) είναι ό,τι πιο κοντινό στο ευρωομόλογο έχει επιχειρήσει μέχρι σήμερα η Ευρώπη. Eίναι επίσης το πιο προωθημένο βήμα που έχει κάνει η Ανγκελα Μέρκελ υπέρ της ευρωπαϊκής συνοχής και κόντρα στον γερμανικό δημοσιονομικό καλβινισμό – είτε αυτό συνδέεται με την, όψιμη έστω, συνειδητοποίηση των διαλυτικών κινδύνων στην ΕΕ, είτε αποτελεί το αντάλλαγμα για την γιγάντωση, με κρατικό χρήμα, των γερμανικών επιχειρηματικών κολοσσών σε βάρος των ανταγωνιστών τους στον Νότο. Για πρώτη φορά, σύμφωνα με το σχέδιο η Ευρώπη αναλαμβάνει την ευθύνη και τον κίνδυνο του «συλλογικού» χρέους δημιουργώντας, ουσιαστικά, ένα νέο «ταμείο συνοχής»: Η Κομισιόν θα βγει στις αγορές και θα δανειστεί εξ ονόματος της Ε.Ε., τα κεφάλαια – έως και 500 δις ευρώ – δεν θα μεταβιβαστούν στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αλλά θα διατίθενται απ’ ευθείας από την Επιτροπή σε περιοχές, επιχειρήσεις και τομείς

Αλέξανδρος Κρητικός (DIW):  Μεγάλη ύφεση και στην Γερμανία - Τι προβλέπω για Ελλάδα Kατά το δεύτερο εξάμηνο η ύφεση στην Γερμανία μπορεί και να φτάσει το 10%, αφού η καταναλωτική εμπιστοσύνη θα αργήσει να επιστρέψει στα προ κρίσης επίπεδα, εκτιμά ο Διευθυντής Ερευνών του βερολινέζικου ινστιτούτου DIW Αλέξανδρος Κρητικός, εξηγώντας ότι σε αντίθεση με κάποιες εκτιμήσεις η χώρα θα πληρώσει αρκετά βαρύ λογαριασμό από την πανδημία. Επισημαίνει ότι η Lufthansa θα είναι η πρώτη από τις γερμανικές εταιρείες που θα ζητήσει κρατικά κεφάλαια και ότι στο σύνολο του έτους η ύφεση στη χώρα μπορεί να διαμορφωθεί στο 8% καθώς οι εργαζόμενοι, φοβούμενοι μια επαναφορά της πανδημίας και έκρηξη της ανεργίας θα "κουμπωθούν" στρεφόμενοι στην αποταμίευση. Για την Ελλάδα θεωρεί ότι η ύφεση δεν αποκλείεται να φτάσει στο 10%, εφόσον οι τουριστικές επιχειρήσεις και οι απασχολούμενοι στον τουρισμό δεν καταφέρουν να αναπληρώσουν με κάποιο τρόπο τα έσοδα του 2020, με δεδομένο ότι η