IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Κόκκινος συναγερμός στο Πεντάγωνο.  Φήμες για πραξικόπημα στις ΗΠΑ. Σε προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στα επικίνδυνα  σχέδια ανάφλεξης στη Μέση Ανατολή , αλλά και στη σύγκρουση δύο τάσεων στο εσωτερικό του αμερικανικού κράτους, με τη μία να πιέζει για εξαπόλυση επίθεσης στο Ιράν και την άλλη να προσπαθεί να αποτρέψει τέτοιο σχέδιο. Δεν πρόλαβε να δημοσιευθεί το άρθρο και το αμερικανικό Υπουργείο Άμυνας  διέταξε το αεροπλανοφόρο Nimietz  να παραμείνει στη Μέση Ανατολή, λόγω των “ιρανικών απειλών”, ακυρώνοντας προηγούμενη διαταγή του για αποχώρηση από την περιοχή. Τα πρωτοφανή αυτά συμβαίνοντα υπογραμμίζουν την εξαιρετική αστάθεια που επικρατεί τώρα στο κέντρο της εξουσίας στις ΗΠΑ και, κατ’ επέκτασιν, στην παγκόσμιο κατάσταση. Οι ίδιες δυνάμεις όμως που συγκρούονται για το Ιράν δρουν και στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Μετά τις 17 Δεκεμβρίου και για πρώτη φορά στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, συζητείται σοβαρά το ενδεχόμενο ενός πραξικοπήματος! Τα αμερικανικά δημοσιεύματα δεν απέχουν πολ

Τζον Μπόλτον Τζον Μπόλτον στην «Κ»: Γιατί θαυμάζει τον Ερντογάν ο Τραμπ. Ο Τζον Μπόλτον είναι ένα από τα πιο γνωστά «γεράκια» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά και ένας άνθρωπος που έζησε από πολύ κοντά τον Ντόναλντ Τραμπ ως πρόεδρο, μέχρι την αποπομπή του. To βιβλίο του, που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό, είναι συναρπαστικό γιατί περιγράφει με ανάγλυφο τρόπο πόσο χαοτικά λαμβάνονται οι αποφάσεις στον Λευκό Οίκο, με βάση προσωπικές ή και οικογενειακές επιλογές. Βασικός λόγος της σύγκρουσής του ήταν η στενή σχέση του Τραμπ με τον Ερντογάν, την οποία ερμηνεύει ως απόρροια θαυμασμού – ίσως και φθόνου για αυταρχικούς ηγέτες.  Ενδιαφέρον έχει ακόμη το γεγονός πως ο Μπόλτον θεωρεί ότι αυτά που εξέφρασε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο στην Ελλάδα απηχούν τις απόψεις του 95% των αρμόδιων υπηρεσιών ασφαλείας και εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, αλλά όχι απαραίτητα του Τραμπ. Ο Μπόλτον υποστηρίζει ότι σήμερα ο μόνος που αποφασίζει για θέματα εθνικής ασφάλειας στις ΗΠΑ είνα

Η προσωπικότητα του Τραμπ χαρακτηρίζεται από τα κλασικά γνωρίσματα του ναρκισσισμού –έπαρση, αυθάδεια, αναλγησία, επιθυμία κατίσχυσης, ανάγκη για κολακεία–, αλλά και ένα μεταμοντέρνο στοιχείο: ανενδοίαστη κατασκευή της πραγματικότητας που τον συμφέρει. (Φωτ. ASSOCIATED PRESS)     Τραμπισμός, ανώτατο στάδιο του ναρκισσισμού.    Παρακολουθώ τον Ντόναλντ Τραμπ πάνω από είκοσι χρόνια. Η γλώσσα του ήταν ανέκαθεν απο-καλυπτική του ήθους του. Εγινε διασημότητα όταν παρουσίαζε το τηλεοπτικό reality show «The Apprentice». Η επιχειρηματική και τηλεοπτική συμπεριφορά του προανήγγειλαν αυτό που θα διαπίστωνε αργότερα όλη η οικουμένη – τον αχαλίνωτο εγωκεντρισμό του και ό,τι αυτός συνεπάγεται. Οι μελετητές της ηγεσίας δύσκολα θα βρουν ένα καλύτερο παράδειγμα ναρκισσιστή ηγέτη – του επηρμένου επικεφαλής που είναι ερωτευμένος με τον εαυτό του. Αμέσως μετά τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, το 2016, είχα γράψει στο «Βήμα» (12/11/2016): «Στο μέτρο που ο χαρακτήρας είναι το σημαντικότερο στοιχείο ενός ηγ

  Comfort Zone. Εργο του Μάρκου Μπλάτσιου. Η γκαλερί Genesis συμμετέχει φέτος με 15 καλλιτέχνες της στην ψηφιακή πλατφόρμα Αrt Athina Viewing Rooms. Εως 17 Οκτωβρίου. Gallery Genesis, Χάρητος 35, Κολωνάκι. «Μπήκε, βγήκε, νίκησε» ο ειδωλολάτρης του εαυτού του.    «Μπήκε, βγήκε, νίκησε». Ιδού ένας αυτοκρατορικός τίτλος για το σόου που παρουσίασε πρόσφατα ο Λευκός Οίκος στο πλανητικό κοινό. Αυτόν θα προτιμούσε ο Ντόναλντ Τραμπ, πρωταγωνιστής και πιθανότατα σεναριογράφος και σκηνοθέτης του άκρως λαϊκιστικού θεάματος: Μπήκε στο νοσοκομείο, αφού ο κορωνοϊός δεν σεβάστηκε το ηγεμονικό του κύρος και τις ιατρικές του απόψεις, μισοβγήκε μασκοφορεμένος, μέσα σε μαύρο SUV, για να χαιρετήσει τους λιγοστούς τραμπικότερους των τραμπικών που βρίσκονταν εκεί, τέλος, γνωμάτευσε μόνος του ότι έγιανε και ετοίμασε, επίσης μόνος του, το εξιτήριό του.   Ακολούθησαν σκηνές που, όπως ειπώθηκε στο CNN, «δεν θα περίμενε να τις δει κανείς ούτε στο απολυταρχικό καθεστώς της Βόρειας Κορέας». Μία ημέρα πριν, ο δρ Τζ

Εκλογές στις ΗΠΑ: Μάχη "αξιών" δίνουν οι "δύο Αμερικές". Εμβόλιο, Ισραήλ και Ανώτατο Δικαστήριο. Αυτό είναι το "τριπλό σχήμα" με το οποίο ο Ντόναλντ Τραμπ δίνει τη μάχη της επανεκλογής του στις κάλπες της 3ης Νοεμβρίου, την ώρα που οι δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να εμφανίζουν προπορευόμενο τον Δημοκρατικό αντίπαλό του Τζο Μπάιντεν και οι γνωρίζοντες αναμένουν θυελλώδεις μετεκλογικές εξελίξεις. Οι ΗΠΑ ξεπέρασαν το θλιβερό όριο των 200.000 νεκρών από την πανδημία του κορονοϊού, ωστόσο ο ένοικος του Λευκού Οίκου επιχειρεί να εμπνεύσει αισιοδοξία στους συμπολίτες του, επιμένοντας, παρά τις επιφυλάξεις των ειδικών, ότι το λανσάρισμα ενός αποτελεσματικού εμβολίου βρίσκεται προ των πυλών. Το γεγονός ότι στη συνείδηση του μέσου Αμερικανού η υγειονομική απειλή μοιάζει να υποχωρεί (μολονότι πληθαίνουν ακριβώς οι ενδείξεις ενός "δεύτερου κύματος") ευνοεί τον Ρεπουμπλικάνο πρόεδρο, ο οποίος στις αρχές του χρόνου ήλπιζε να προσέλθει στην εκλογική μάχη με όπλο

Απολογισμός μιας προεδρίας Θετικά και αρνητικά της προεδρίας Τραμπ και ένα ελληνικό υστερόγραφο.   Αν ο Τραμπ θα επικρατήσει στις επικείμενες προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, είναι πολύ νωρίς να το πούμε. Ο απολογισμός της θητείας του όμως είναι άλλη υπόθεση και μπορεί να επιχειρηθεί από τώρα.   Ανεξαρτήτως των θυμικών αντιδράσεων που ο νυν πρόεδρος προκαλεί ένθεν και ένθεν, ένας νηφάλιος παρατηρητής οφείλει να παραδεχτεί ότι η θητεία αυτή υπήρξε σημαντική, ιδίως στο πεδίο όπου οι αντίπαλοί του του αρνούνται κάθε θετική επιρροή, αυτό της εξωτερικής πολιτικής.  Ο Τραμπ άλλαξε αυτή την τελευταία όσο κανείς προκάτοχός του από την εποχή του Ρόναλντ Ρήγκαν . Πρώτον , επειδή εξανάγκασε τόσο την επίσημη Ουάσιγκτον όσο και τους εθελοτυφλούντες συμμάχους της στην Ευρώπη να δουν και να ομολογήσουν το προφανές: ότι  ο μεγάλος αντίπαλος ακούει στο όνομα Κίνα. Η σινοαμερικανική αντιπαράθεση θα είναι εκείνη που θα σφραγίσει τον 21ο αιώνα.   Δεύτερον, επειδή δεν ξεκίνησε κανέναν καινούργιο πόλεμο , σαν το