IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Προκλήσεις και ευκαιρίες από το νέο σκηνικό που δημιουργούν τα κοιτάσματα στην Κύπρο. Σημαντικό εργαλείο στα χέρια της Κυπριακής Δημοκρατίας αποτελούν οι συνεχιζόμενες ανακαλύψεις σημαντικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Κυπριακή ΑΟΖ, σε μια στιγμή που η Ε.Ε. αναζητεί νέα στρατηγικά αποθέματα για την αντιμετώπιση της βαθιάς ενεργειακής κρίσης που προκάλεσε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Η σημασία των ανακαλύψεων των ξένων πετρελαϊκών κολοσσών με τελευταία αυτή της ENI/TOTAL στον στόχο ΚΡΟΝΟΣ 1 του Οικοπέδου 6 και ο προγραμματισμός νέων γεωτρήσεων και από την ίδια κοινοπραξία, αλλά και από την κοινοπραξία EXXON MOBIL/Qatar Petroleum αποτελούν όμως και ένα μήνυμα προς την Άγκυρα ,ότι δεν μπορεί με την απειλή χρήσης στρατιωτικής βίας να θέτει βέτο και να εμποδίσει τη συνέχιση του ενεργειακού προγράμματος της Κύπρου. Ο εντοπισμός όλο και νέων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, τα οποία φυσικά δεν μετατρέπουν την Κύπρο σε Κατάρ ,αλλά είναι σημαντικά, ενισχύουν εκ των πραγμάτων τον γεωστρατηγι

 Τι σημαίνει η επίσκεψη του Σι Τζινπίνγκ στη Σαουδική Αραβία.   Του Κώστα Ράπτη Η 14η Φεβρουαρίου 1945 είναι μια μέρα που σφράγισε την όψη του κόσμου μας μέχρι και σήμερα. Πρόκειται για την ημέρα κατά την οποία στη Μεγάλη Πικρή Λίμνη της Διώρυγας του Σουέζ ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούσβελτ (που έμελλε να αποβιώσει δύο εβδομάδες μετά) συναντήθηκε επί του πολεμικού σκάφους USS Quincy με τον μονάρχη της Σαουδικής Αραβίας, Αμπντουλαζίζ ιμπν Σαούντ. Ο Ρούζβελτ είχε μόλις εγκαταλείψει τη Γιάλτα της Κριμαίας, όπου σε διάσκεψη κορυφής με τον Τσόρτσιλ και τον Στάλιν χαράχτηκε το περίγραμμα του κόσμου κατά την εποχή που ανοιγόταν με τη διαφαινόμενη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Την προηγουμένη ο Αμερικανός πρόεδρος είχε συναντηθεί στο Quincy με τον βασιλιά της Αιγύπτου Φαρούκ και τον αυτοκράτορα της Αιθιοπίας Χαϊλέ Σελασιέ, σε έμπρακτη αποτύπωση της τεράστιας σημασίας που απέδιδαν οι ΗΠΑ στον έλεγχο της ευρύτερης Μέσης Ανατολής εφεξής. Όμως η παραγωγικότερη συνάντηση ήταν αυτή μ

  Ανελέητος αγώνας αντοχής Πούτιν – Δύσης. Παρά τη φθορά που έχει υποστεί η Ρωσία, οι ευρωπαϊκές κυρώσεις κινδυνεύουν να λειτουργήσουν ως μπούμερανγκ.   Στις 24 Ιουνίου, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία μπήκε στον πέμπτο μήνα της, με την ουκρανική άμυνα στις ανατολικές περιοχές του Ντονμπάς να εμφανίζει εικόνα κατάρρευσης σε αργή κίνηση. Την εβδομάδα που ακολούθησε, γίναμε μάρτυρες μιας τριπλής επίδειξης ενότητας και αποφασιστικότητας της Δύσης. Υπερβαίνοντας τις πάγιες αντιρρήσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας, η Ε.Ε. έδωσε στην Ουκρανία καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας. Στη συνέχεια, η σύνοδος κορυφής της ομάδας G7 διατράνωσε ότι θα συνεχίσει να στηρίζει στρατιωτικά και οικονομικά το Κίεβο «όσο χρειαστεί» για να νικήσει τους εισβολείς, ενώ οι Αμερικανοί αποφάσισαν να εξοπλίσουν τους Ουκρανούς με συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας σαν και αυτά που προστατεύουν τον Λευκό Οίκο και το Καπιτώλιο. Τέλος, το ΝΑΤΟ άνοιξε τον δρόμο στη Σουηδία και στη Φινλανδία μετά την άρση του τουρκικού βέτ

  Τα κανόνια προϋποθέτουν βούτυρο και το αντίστροφο. 'Οσοι δεν ξέχασαν και παρέμειναν προσηλωμένοι στην παράλληλη  μέριμνα  και  των  δύο , διαχειρίζονται αποτελεσματικότερα την ενεργειακή και εν γένει τη διεθνή κρίση. Εν τω μέσω του Ψυχρού   Πολέμου, το 1970, ο Αμερικανός θεωρητικός Charles Kindleberger επισήμαινε ότι «σχεδόν οιοδήποτε πολιτικό ερώτημα ενέχει μία οικονομική πτυχή και, εφόσον ξεφύγουμε από τα [απλουστευμένα] οικονομικά προβλήματα του Ροβινσώνα Κρούσου, σχεδόν οιοδήποτε οικονομικό ερώτημα ενέχει μία πολιτική πτυχή». Σήμερα, σχεδόν μισό αιώνα μετά, βιώνουμε την επαλήθευση της εν λόγω θέσης κατά τρόπο καταιγιστικό, δραματικό και απόλυτο. Το ερώτημα «βούτυρο ή κανόνια» είναι προφανώς ελκυστικό για την έγερση πολύωρων συζητήσεων, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για ψευδοδίλημμα εφόσον η οικοδόμηση στρατιωτικής ισχύος και η εν γένει ενίσχυση της στρατηγικής θέσης ενός δρώντα προϋποθέτουν την οικονομική ισχύ και αντιστρόφως, η οικονομική ισχύς μεγιστοποιείτ

 Μοιραίες συνέπειες ενός τραγικού λάθους. Είναι γεγονός ότι μπορεί η εκτόξευση των τιμών φυσικού  αερίου  και  πετρελαίου  να  ωθεί  τον πληθωρισμό σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα και στις ΗΠΑ. Δεν επιδέχεται σοβαρή αμφισβήτηση το ότι η επίθεση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας όφειλε όχι μόνο να αποδοκιμαστεί, αλλά και να αντιμετωπιστεί με πλήρη στήριξη του θύματος της επίθεσης, καθώς και την εξοπλιστική και οικονομική στήριξή του. Ηδη όμως τείνει αυξανόμενη η αμφιβολία αν οι οικονομικές κυρώσεις, που βιαστικά αποφασίστηκαν, βλάπτουν περισσότερο τη Ρωσία από τις χώρες που τις επέβαλαν. Είναι γεγονός ότι μπορεί η εκτόξευση των τιμών φυσικού αερίου και πετρελαίου να ωθεί τον πληθωρισμό σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα και στις ΗΠΑ. Ομως οι κυρώσεις αποδεικνύονται επωφελείς για αυτές ως εξαγωγέα πετρελαίου και υγροποιημένου αερίου (LNG) με κύριο θύμα τις χώρες του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, οι οποίες τελούν σε μερική έως πλήρη εξάρτηση από το εισαγόμενο ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Οι κυρώσεις κατά της

Από ατμομηχανή της Ευρώπης, γίνεται και πάλι ο «μεγάλος ασθενής». Με το ρόλο του μεγάλου «ασθενή της Ευρώπης» φλερτάρει ξανά η Γερμανία, θυμίζοντας σε αρκετούς τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Οι οικονομικές της επιδόσεις αναμένεται να πέσουν φέτος κοντά στο μηδέν, φέρνοντας την «ατμομηχανή» της Ευρώπης στην προτελευταία θέση, μπροστά μόνο από την Εσθονία. Η θεραπεία δεν θα είναι ανώδυνη ή γρήγορη. Η φθηνή ενέργεια από Ρωσία αποτελεί πλέον παρελθόν και η μεγάλη της εξάρτηση από τη μεταποίηση την καθιστά πιο ευάλωτη από κάθε άλλη ευρωπαική χώρα. Η πανδημία και ο πόλεμος είναι τα «ατυχήματα» της ιστορίας, που κινδυνεύουν να ξαναγράψουν την ιστορία προς το χειρότερο για την «ατμομηχανή» της Ευρώπης. Ήταν αρχές της δεκαετίας του 2000 όταν η γερμανική οικονομία αναπτύσσονταν με πολύ χαμηλούς ρυθμούς, μαστίζονταν από υψηλή ανεργία και είχε φτάσει να αποτελεί τον μεγάλο «ασθενή της Ευρώπης», με αποτέλεσμα οι υποτονικές της επιδόσεις να σέρνουν σε στασιμότητα ολόκληρη την ΕΕ. Καγκελάριος τότε

  Η Μέση Ανατολή μετά την επίσκεψη Μπάιντεν. Οι επαφές που πραγματοποίησε ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν την Παρασκευή στο Ριάντ με την σαουδαραβική ηγεσία και το Σάββατο στην Τζέντα, όπου και συνεδρίαση το Συμβούλιο Ασφαλείας του Κόλπου είχαν διπλό στόχο: αφενός την αύξηση των εξαγωγών πετρελαίου ώστε να ανακουφισθεί η δοκιμαζόμενη διεθνής αγορά (και να περιορισθούν οι απώλειες των Δημοκρατικών στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου) και αφετέρου την προώθηση της ιδέας του "αραβικού ΝΑΤΟ", ήτοι της σύμπηξης ενός μετώπου των μοναρχιών της περιοχής και του Ισραήλ απέναντι στο Ιράν. Οι στόχοι αυτοί δεν εκπληρώθηκαν. Σε ό,τι αφορά την ενεργειακή κρίση, η Σαουδική Αραβία κατέστησε σαφές ότι παραμένει πιστή στις συμφωνίες που έχει συνάψει στο πλαίσιο του OPEC+ (όπου συμμετέχει και η Ρωσία) σχετικά με τις ποσοστώσεις των εξαγωγών. Χαρακτηριστικά, ο ισχυρός άνδρας του βασιλείου, πρίγκηπας Μοχάμαντ μπιν Σαλμάν δήλωσε ότι η παραγωγή δεν μπορεί να αυξηθεί πάνω από το τωρινό επίπεδο

Η Ρεβυθούσα κύρια πηγή φυσικού αερίου το πρώτο εξάμηνο. Στο 34% το μερίδιο του ρωσικού.  Ο Τερματικός Σταθμός Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (LNG) της Ρεβυθούσας αποτέλεσε την κύρια πύλη εισόδου φυσικού αερίου στη χώρα κατά το α’ εξάμηνο του 2022, καλύπτοντας το 44% της ζήτησης έναντι 34% που ήταν το μερίδιο του ρωσικού φυσικού αερίου. Στο ίδιο διάστημα η εγχώρια κατανάλωση αερίου μειώθηκε, αλλά η συνολική ζήτηση αυξήθηκε εξαιτίας του υπερδιπλασιασμού των εξαγωγών. Οι εξαγωγές κατευθύνθηκαν κυρίως προς τη Βουλγαρία, η οποία μετά την διακοπή τροφοδοσίας από τη ρωσική Gazprom εισάγει φυσικό αέριο μέσω του ελληνικού συστήματος, αλλά και προς την Ιταλία. Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΕΣΦΑ για το διάστημα Ιανουάριος – Ιούνιος 2022, η συνολική ζήτηση (εγχώρια κατανάλωση & εξαγωγές) φυσικού αερίου αυξήθηκε κατά 3,84%, φτάνοντας στις 38,91 Τεραβατώρες (TWh) έναντι 37,47 TWh κατά την αντίστοιχη περυσινή περίοδο. Μείωση σε ποσοστό 10,33% σημειώθηκε στην εγχώρια κατα

  Υδρογονάνθρακες:  Πώς η Κρήτη μπορεί να δώσει τη λύση  στην ενεργειακή κρίση. Ένα απαραίτητο βήμα για την αποκατάσταση της Ευρώπης ως παγκόσμιας δύναμης όπως ήταν μέχρι το 1995 Η πάλαι ποτέ υπερδύναμη ονόματι Ευρωπαϊκή Ένωση, που μεσουρανούσε από τα μέσα του 1950 έως το 1995, σήμερα βρίσκεται στο ναδίρ της γεωπολιτικής της αξίας λόγω των πολύ μεγάλων σφαλμάτων που έκαναν οι πολιτικοί της τα τελευταία 25 χρόνια, με μια εξαίρεση τη χρονική περίοδο 2012 έως τα τέλη του 2014. *Του Αντώνη Φώσκολου Το κακό ξεκίνησε όταν η κυρία Άγγελλα Μέρκελ ανάγκασε τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να πάρουν ρωσικό φυσικό αέριο, που ουσιαστικά ήταν η ενεργειακή υποταγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον υπ’ αριθμό ένα εχθρό της Ευρώπης, τη Ρωσία. Είναι σαν η Ελλάδα να είναι υποταγής ενεργειακά της Τουρκίας. Από τη μια μεριά είχαμε το ΝΑΤΟ να θεωρεί τη Ρωσία τον υπ’ αριθμό ένα εχθρό της Ευρώπης και από την άλλη να υποτάσσεται ενεργειακά στον υπ’ αριθμό ένα εχθρό της Ευρώπης. Το κακό στην Ελλάδα άρχισε επί κυβερνήσ

Ο οικονομικός πόλεμος είναι εξαιρετικό απίθανο να επηρεάσει την έκβαση του πολέμου της Ουκρανίας, αλλά φαίνεται πιθανό να παράγει αποτελέσματα που θα βλάψουν την ενεργειακή ασφάλεια και την κλιματική ατζέντα, ενώ θα πλήξουν περισσότερο τους φτωχούς του κόσμου. Ο οικονομικός πόλεμος της Δύσης κατά της Ρωσίας θέτει σε κίνδυνο την ζωή στον κόσμο, όπως την ξέρουμε. Από τον David C. Hendrickson* Ενα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της κρίσης της Ουκρανίας είναι ο τρόπος που έθεσε σε κίνδυνο τρία άλλα «παγκόσμια αγαθά»: τις προσπάθειες αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, την ενεργειακή ασφάλεια και τη φτώχεια. Υπό την ώθηση του συνολικού οικονομικού και χρηματοπιστωτικού πολέμου κατά της Ρωσίας, όπως το περιέγραψε ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών, η Δύση δεσμεύεται τώρα σε μια σειρά μέτρων που απειλούν αυτούς άλλους στόχους, καθιστώντας τους δευτερεύοντες ή τριτογενείς πριν από την παντοδύναμη ανάγκη να γίνει ζημιά στη ρωσική οικονομία. Η παγκόσμια επισιτιστική κρίση επιταχύνθηκε από τον πόλεμο της