IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ      (1)  Το δόγμα της ΕΕ για μετανάστες:  Όποιος τρύπωνε γινόταν ανεκτός.   (2)  Βρήκε «πρόθυμους» η Μέρκελ για το μεταναστευτικό.   (3)  Μεταναστευτικό: Εθελούσια η αλληλεγγύη,  αναγκαστικός ο «μουτζούρης».  (4) Πως η Μέρκελ διέλυσε την ΕΕ. (5)  Τα πάντα είναι θέμα αριθμών.  Δημοκρατία και Δημογραφία.   Ενίοτε η δημοκρατία είναι η δημογραφία της. Ιδιαιτέρως όταν η δημοκρατία παρουσιάζει απίσχναση και η δημογραφία το ίδιο. Για την Ελλάδα ο Τουργκούτ Οζάλ συνήθιζε να λέει ότι «το πρόβλημα (μας) θα το λύσει το δημογραφικό (τους)».   Η sui generis δημοκρατία της Σπάρτης εξαερώθηκε λόγω λειψανδρίας, ενώ η άγρια ολιγαρχική Ρώμη διαχύθηκε (στη Δύση) μέσα στους νέους πληθυσμούς που μπόρεσε να εκρωμαΐσει και να μην εκρωμαΐσει. Εξαθλιωμένοι οι πληθυσμοί (έθνη και λαοί) της Μέσης Ανατολής πρώτα και της Ανατολίας ύστερα, από τη βυζαντινή υπερφορολόγηση, προσχωρούσαν κατά μάζες στο μουσουλμανικό σύστημα της δεκάτης. Βρίθει αναλογιών με το σήμερα

Αν και η ανεξέλεγκτη ροή των μεταναστών έχει υποχωρήσει, η Ευρώπη δείχνει για άλλη μια φορά πως δεν έχει προετοιμαστεί για ένα πιθανό επόμενο κύμα μετανάστευσης. Εν τω μεταξύ, αρκετοί μετανάστες στοιβαγμένοι βρίσκονται σε αυτοσχέδια κέντρα κάτω από άθλιες συνθήκες υγιεινής και διαβίωσης όπου μαραζώνουν περιμένοντας να έρθει η σειρά τους για μετεγκατάσταση. Συνεχίζουμε να δείχνουμε πως δεν πήραμε το μάθημά μας και ζούμε το θέατρο του παραλόγου, ως οι κυβερνήσεις να μην έχουν προειδοποιηθεί, να μην έχουν καταλάβει τίποτα από τη μεταναστευτική κρίση που προκαλούν τα καραβάνια των προσφύγων, τις σοβαρές συνέπειες που μπορεί να έχει για την ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική αλλά και την εθνική πολιτική ασφάλειας ιδιαιτέρως των κρατών που είναι οι πύλες εισόδου, όπως η πατρίδα μας. Κατά τα παρελθόντα έτη, γίναμε αυτόπτες μάρτυρες στα νησιά μας όπου χιλιάδες απελπισμένοι πρόσφυγες, ιδιαίτερα όσοι προσπάθησαν να ξεφύγουν από τους πολέμους στο Ιράκ, στη Λιβύη και τη Συρία, τη βία στο Αφγαν

Ο Donald Tusk κατέγραψε τα τελευταία 24ωρα πολλές πρωτιές. Έ γινε ο πρώτος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ο οποίος βρέθηκε να καταγγέλλεται από εθνικές κυβερνήσεις, την Κομισιόν και μεγάλες πολιτικές ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου (η παλαιότερη, πολυσυζητημένη φραστική επίθεση του Βρετανού ευρωβουλευτή Nigel Farage κατά του Herman van Rompuy δεν μετρά, καθότι μεμονωμένη και προερχόμενη από αντιευρωπαϊκό πολιτικό χώρο). Και έγινε επίσης ο πρώτος που αντί, στο πνεύμα του αξιώματός του, να εργάζεται για την διαμόρφωση συναινέσεων ξεσήκωσε θύελλα, με την επιστολή του στην οποία χαρακτήρισε "διχαστικό” και "αναποτελεσματικό” το σύστημα κατανομής των δικαιούμενων διεθνούς προστασίας μεταξύ των κρατών-μελών βάσει υποχρεωτικών ποσοστώσεων. Πρόκειται αναμφίβολα για ιδιόμορφη αντίληψη του τι θα πει άσκηση ηγεσίας. Και την καθιστά ακόμη πιο ιδιόμορφη το γεγονός ότι ο θόρυβος που προκάλεσε ο Donald Tusk δεν πρόκειται να έχει άμεσο αποτέλεσμα, εφόσον η τελευταία Σύνοδος Κο