IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Περιμένοντας την Ευρώπη, περιμένοντας τη Merkel.   Η απόφαση του Donald Trump να αποχωρήσει από την ιρανική πυρηνική συμφωνία και να μεταφέρει την αμερικανική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ, έχουν ταρακουνήσει τους Ευρωπαίους του συμμάχους. Δεν είναι μόνο επειδή σημαίνουν επιπλέον υπαναχωρήσεις για την μετά το 1945 πολυμερή τάξη, της οποίας ηγούνται οι ΗΠΑ. Είναι επειδή η απόρριψη αυτής της τάξης από τον Trump, έχει αφήσει την Ευρώπη εξαιρετικά ευάλωτη. Από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ευρώπη ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τις ΗΠΑ. Οι τελευταίες έστησαν μια διαλυμένη Δυτική Ευρώπη, ξανά στα πόδια της. Οι ΗΠΑ επίσης παρείχαν μια ομπρέλα ασφαλείας. Και υποστήριξαν τη δημιουργία αυτού που σήμερα είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Πάνω από όλα, η ειδική αυτή σχέση βασίστηκε σε κανόνες και κοινές αξίες. Ο μεγαλύτερος φόβος των Ευρωπαίων ηγετών είναι ότι η κυβέρνηση Trump έχει διαλύσει αυτό το βιβλίο κανόνων. Βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα δίλημμα: ή να συνεχίσουν να ακολουθούν

 Η αμετανόητη πρωσική κυβέρνηση ευρίσκεται πια πολύ κοντά στη δημιουργία ενός τέταρτου Ράιχ, με οικονομικά όπλα αυτή τη φορά – εφαρμόζοντας την πολιτική του μερκαντιλισμού από το ξεκίνημα της Ευρωζώνης, με πρώτα μεγάλα θύματα τα κράτη του ευρωπαϊκού Νότου. «Είναι ολοφάνερο πως η ευρωπαϊκή κρίση χρέους προκλήθηκε από τη Γερμανία, με την έννοια πως ο μεγάλος ασθενής, όπως αναμφίβολα ήταν η χώρα πριν το 2005, θεραπεύθηκε πίνοντας το αίμα των εταίρων του – οι οποίοι ουσιαστικά πλήρωσαν σαν ανόητοι το υπέρογκο κόστος της ένωσης των δύο Γερμανιών. Δεν έφτανε δηλαδή η διαγραφή του 50% των χρεών της Γερμανίας το 1953 από τους υπολοίπους παρά το ότι αιματοκύλισε τον πλανήτη δύο φορές, ούτε η βοήθεια των Η.Π.Α. να επαναπατρισθούν τα κλεμμένα των ναζί, ούτε η άρνηση της να εξοφλήσει τις πολεμικές επανορθώσεις ως όφειλε μετά την ένωση της – αφού κατάφερε επί πλέον με ύπουλο τρόπο να πληρώσουν όλοι οι εταίροι της το κόστος της ένωσης της«. ΑΝΑΛΥΣΗ Σύμφωνα  με την ΕΛΣΤΑΤ ( πηγή ), η

Από τις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου μέχρι σήμερα, η Γερμανία μοιάζει να βρίσκεται σε μια βαθιά ενδοσκόπηση. Ακόμη και εσωστρέφεια. Η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης μοιάζει να έχει απορροφήσει το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας του πολιτικού σκηνικού της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τα κόμματα να προσπαθούν να βρουν κοινά σημεία επαφής σε ζητήματα όπως τα δημοσιονομικά (φορολογικές ελαφρύνσεις, αυξήσεις στις κοινωνικές παροχές, δημόσιες δαπάνες), το ασφαλιστικό αλλά και η ευρωπαϊκή πολιτική. Ως προς το τελευταίο, οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες σχεδόν ταυτίζονται με τις προτάσεις του Γάλλου προέδρου Μακρόν που στοχεύουν στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ενώ οι Χριστιανοδημοκράτες - και κυρίως οι Χριστιανοκοινωνιστές, ο μικρότερος εταίρος του κόμματος της Μέρκελ - διατηρούν τις επιφυλάξεις. Ωστόσο, αυτή η «ενδοσκόπηση» και «εσωστρέφεια» είναι φαινομενικές. Ο γενικός γραμματέας του SPD (Σοσιαλδημοκράτες) Λαρς Κλίνγκμπαϊλ, σε δήλωσή του για την πορεία των διαβουλ

    Συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις στη Γερμανία για τον σχηματισμό κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού. Αυτή τη φορά φαίνεται ότι οι Σοσιαλδημοκράτες πιέζουν με μεγαλύτερη ένταση, προκειμένου η συμφωνία να περιλαμβάνει ορισμένες από τις βασικές προτάσεις τους. Στον προηγούμενο μεγάλο συνασπισμό μπήκαν χωρίς σαφές σχέδιο και το πλήρωσαν ακριβά στις κάλπες. Πίστεψαν αφελώς ότι αυτοί θα έδιναν τον τόνο και στη Γερμανία και στην Ευρώπη. Απέτυχαν και στα δύο μέτωπα. Στην Ευρώπη έγιναν το παρακολούθημα του Σόιμπλε, δεν αντιστάθηκαν σε καμία από τις επιλογές του - αντιθέτως, σε ορισμένες περιπτώσεις πλειοδότησαν - απογοητεύοντας τους οπαδούς των μεταρρυθμίσεων, ενώ στη Γερμανία ακόμη και τις δικές τους φιλολαϊκές και προοδευτικές πολιτικές τις πιστώθηκε η Μέρκελ. Διεκδικούν επίσης και το υπουργείο Οικονομικών, δηλαδή το υπουργείο που κάνει κουμάντο στην ευρωζώνη. Πολύ φιλόδοξος στόχος. Οι συσχετισμοί δεν τους ευνοούν. Δεν είναι οι νικητές των εκλογών. Είναι χρήσιμοι και απαρ