IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Τι πραγματικά επιδιώκει η Γαλλία του Μακρόν;  Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η Γαλλία του Μακρόν, προσπαθεί να ανακτήσει το χαμένο της πρεστίζ, ως μια παγκόσμια, ηγετική και “αυτόνομη” δύναμη. Οι ενέργειες της χώρας στο πεδίο της εξωτερικής της πολιτικής, δείχνουν με σαφήνεια τη συγκεκριμένη πραγματικότητα . Πιο συγκεκριμένα, από το άνοιγμα γαλλόφωνων σχολείων στην Αφρική, έως τις επισκέψεις Μακρόν στη Βηρυτό τις αμέσως επόμενες μέρες μετά την έκρηξη, την “ταύτιση απόψεων” με τον ευρωπαϊκό Νότο στο ζήτημα του ευρω-ομόλογου και των διαπραγματεύσεων για το Ταμείο Ανάκαμψης τον Ιούλιο, τις δηλώσεις του Προέδρου της Γαλλίας, περί “εγκεφαλικά νεκρού” ΝΑΤΟ αλλά και φυσικά την “έμπρακτη” στήριξη προς την Ελλάδα στα ελληνοτουρκικά, ο Μακρόν, και η γεωπολιτική ατζέντα της κυβέρνησης του, έχουν έναν ξεκάθαρο στόχο: Να δείξουν ότι η Γαλλία είναι παρούσα και δυνατή στην ευρωπαϊκή (και κατ’ επέκταση στην παγκόσμια) γεωπολιτική σκηνή και πως τα συμφέροντα της, “πρέπει” να γίνονται σεβαστά

 Η Οστ Πολιτίκ του Μακρόν  και το άνοιγμα προς τη Ρωσία. Προϊόν του Ψυχρού Πολέμου, η ομάδα των επτά ισχυρότερων βιομηχανικών κρατών της Δύσης, το G7, έμοιαζε περισσότερο με G1+6: ο εκάστοτε Αμερικανός πρόεδρος είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στις συνόδους κορυφής, χάρη στον ηγεμονικό ρόλο της χώρας του ανάμεσα στους συμμάχους της. Τον ρόλο του μοναδικού πρωταγωνιστή διατήρησε και ο Ντόναλντ Τραμπ στην περυσινή σύνοδο του Κεμπέκ, αν και με αρνητικό τρόπο. Γνωστός για την παθολογική αλλεργία του σε κάθε μορφή πολυμερούς συνεργασίας, ο Αμερικανός πρόεδρος τίναξε στον αέρα τη συνάντηση, εμποδίζοντας την έκδοση κοινού ανακοινωθέντος και αποχωρώντας επιδεικτικά από το τραπέζι των συνομιλιών πριν από τη λήξη τους. Στο φως των παλαιότερων και των πρόσφατων εμπειριών, η σύνοδος της περασμένης εβδομάδας στην Μπιαρίτζ αποτέλεσε έκπληξη. Ο οικοδεσπότης της συνόδου, Εμανουέλ Μακρόν, έκλεψε την παράσταση, αφού προηγουμένως είχε καταφέρει να εξημερώσει, έστω και για ένα τριήμερ

  Κατά την αφήγηση στη Γένεση, ο Πύργος της Βαβέλ ήταν ένα ψηλό κτήριο, προφανώς ένα πολιτικό κέντρο στη Μεσοποταμία, που κτιζόταν με σκοπό την αύξηση της φήμης και της εξουσίας του λαού των κατασκευαστών του, και στόχο να φτάσει «μέχρι τον ουρανό». Όμως, λόγω της βλασφημίας αυτής, ο Θεός σύγχυσε τις γλώσσες των κατασκευαστών, με αποτέλεσμα να καταστεί αδύνατη η ολοκλήρωσή του, και αυτοί να διασπαστούν και να διασπαρούν σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την ΕΕ με τον Πύργο της Βαβέλ; Εύκολα νομίζω. Διαφορετικές γλώσσες, διαφορετικά συμφέροντα, χωρίς κοινό όραμα, πολιτικοί που ενδιαφέρονται μόνο για το διαμέρισμά τους, χωρίς να ζητούν συνέλευση ιδιοκτητών για να λειτουργήσουν τα πράγματα αρμονικά και δίκαια. Στον πρώτο όροφο η Γερμανία κρατάει το ταμείο και διαχειρίζεται τα οικονομικά, κατά το συμφέρον της, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις των άλλων. Μπαίνεις βγαίνεις, περνάς από το γερμανικό ταμείο. Άλλοι, που διαφωνούν στο κοινό κτήριο, κόβουν

  A view of the Place de la Republique as protesters wearing yellow vests gather during a national day of protest by the "yellow vests" movement in Paris, France, December 8, 2018. REUTERS/Stephane Mahe   Σε κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκεται ξανά η Ευρώπη, με τον «γαλλικό χειμώνα της οργής» να ανατρέπει τα μέχρι σήμερα πολιτικά δεδομένα. Μετά το Brexit, τη διελκυστίνδα Ιταλίας - Βρυξελλών, την εμφάνιση αμφιλεγόμενων ηγετών στην Ουγγαρία και την Πολωνία, την ενίσχυση της ακροδεξιάς, που για πρώτη φορά πολιορκεί πλέον και το ισπανικό Κοινοβούλιο με επιγόνους του Φράνκο, κλονίζονται οι πυλώνες της ευρωπαϊκής σταθερότητας, η Γαλλία και η Γερμανία. Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος ξεκίνησε τη θητεία του με τους καλύτερους οιωνούς και πρόθεση να αναζωογονήσει το ευρωπαϊκό εγχείρημα, βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού, με άγνωστο το αν θα μπορέσει να επιβιώσει πολιτικά εν μέσω της κοινωνικής θύελλας που κλονίζει τη Γαλλία. Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ,

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: Combien de taxes en France ? Les Gilets jaunes réclament moins de taxes pour les Français.  Mais qu’en est-il, objectivement ? Ο Νικολά Σαρκοζί επεχείρησε μετά την πρώτη προεδρική του θητεία να επανεκλεγεί και απέτυχε. Ο Φρανσουά Ολλάντ δεν τόλμησε καν να διεκδικήσει την επανεκλογή του, γεγονός δίχως προηγούμενο. Ο Εμανουέλ Μακρόν ενδέχεται να μην αντέξει καν να ολοκληρώσει την πενταετία του. Αντιμέτωπος, μόλις ενάμιση χρόνο μετά την έλευσή του στην εξουσία, με μια κρίση του επιπέδου των "κίτρινων γιλέκων” και με ποσοστά δημοτικότητας της τάξης του 23% δείχνει να έχει εξαντλήσει ήδη τα πολιτικά του "καύσιμα”. Το κίνημα που έμοιαζε αρχικά να αφορά κατεξοχήν την "περιφερειακή Γαλλία” πλέον εξαπλώνεται με τρόπο οριζόντιο σε όλη τη χώρα, διατηρεί (παρά τα έκτροπα του περασμένου Σαββάτου) μεγάλο βαθμό αποδοχής στην γαλλική κοινωνία, όπως αυτός αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις, και διευρύνει τα αιτήματά του πέρα από την αρχική αφορμή που ήταν ο