IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Matteo Salvini Τέσσερις μήνες αφότου ορκίστηκε, η κυβέρνηση συνασπισμού της Ιταλίας μεταξύ των Πέντε Αστέρων και της Λέγκας, έχει θέσει έναν τόνο αντιπαράθεσης στις σχέσεις της με την ΕΕ. Αν και η Ρώμη δεν έχει άμεσα ξεκινήσει μια επίδειξη των δαπανών της ή δεν έχει ασκήσει βέτο στις κυρώσεις της ΕΕ στη Ρωσία όπως φοβόταν κάποιοι, έχει δώσει μάχες με την Ένωση για την μετανάστευση, τον προϋπολογισμό της ΕΕ και τα δημοσιονομικά της Ιταλίας. Ο Matteo Salvini, ηγέτης της Λέγκας, έχει σε μεγάλο βαθμό θέσει την ατζέντα. Ως υπουργός Εσωτερικών, έχει αναλάβει την ευθύνη για τη στάση της Ιταλίας στο μεταναστευτικό, που είναι το πιο σημαντικό πολιτικό ζήτημα της χώρας. Έχει "χρεωθεί" τη μείωση του αριθμού των μεταναστών που φθάνουν στην Ιταλία, αν και αυτό είχε επιτευχθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση. Και με το να εμποδίσει πλοία να φθάσουν στην Ιταλία για να αποβιβαστούν μετανάστες, έχει αποδείξει ότι μπορεί να οδηγήσει την ΕΕ στο να κάνει παραχωρήσεις. Πολλές φορές μετ

Ηχηρά ονόματα του ευρωιερατείου είχαν από το 2016-17 υποχρεωθεί να ομολογήσουν ότι “κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας”. Ο πρόεδρος της Κομισιόν Γιούνκερ, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Τουσκ, ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Ντράγκι, ακόμα και η Λαγκάρντ του ΔΝΤ είχαν μιλήσει -με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- για την ανάγκη μίας νέας πορείας. Όπως σωστά, άλλωστε, είχε πει ο Τουσκ για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα «δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε τις συζητήσεις με μία μακάρια πεποίθηση ότι τίποτα δεν είναι λάθος, ότι τα πάντα είναι εντάξει». Η κατάληξη του αναστοχασμού για το μέλλον της ΕΕ που εγκαινιάσθηκε στη σύνοδο κορυφής της Μπρατισλάβας φάνηκε από μία δήλωση της Μέρκελ και επισημοποιήθηκε από σύνοδο κορυφής: η απάντηση του ευρωιερατείου είναι η ΕΕ των πολλών ταχυτήτων. Το Brexit ήταν ένα μήνυμα που δεν μπορεί να παρακαμφθεί. Δεν πρόκειται απλά και μόνο για την εκδήλωση του παραδοσιακού βρετανικού ευρωσκεπτικισμού. Αποτελεί την κορυφή του παγόβο

Οι μήνες πριν από την ανά πενταετία διεξαγωγή των ευρωεκλογών και την ανανέωση των κυριότερων κοινοτικών οργάνων συνήθως κυλούν μέσα σε μιαν ιδιόμορφη πολιτική ραστώνη, καθώς δεν προσφέρονται για την ανάληψη μεγάλων πρωτοβουλιών, παρά μόνο για την προετοιμασία του εδάφους εν όψει του τυπικού ευρωπαϊκού παζαριού για την κατάληψη των επίμαχων θέσεων. Ωστόσο, φέτος το εννεάμηνο που μεσολαβεί από το πέρας των θερινών διακοπών μέχρι τις ευρωεκλογές προβλέπεται θυελλώδες. Όχι μόνο γιατί στη λήξη του παραμονεύει, όπως όλοι προεξοφλούν, η ανάδυση ενός ολότελα διαφορετικού ευρωπαϊκού τοπίου, με την ενδυνάμωση "ακατάτακτων" σχηματισμών, και δη της λαϊκίστικης ακροδεξιάς, αλλά και διότι, ήδη από το φθινόπωρο, αλλεπάλληλες προκλήσεις αναμένεται να προβάλουν στον ορίζοντα. Η πιθανότητα ενός σκληρού Brexit ενισχύεται. Το ίδιο και οι τάσεις πολιτικής αυτονόμησης κρατών της Ανατολικής Ευρώπης , όπως, λ.χ., η Πολωνία, που αρνείται να συμμορφωθεί με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ      (1)  Το δόγμα της ΕΕ για μετανάστες:  Όποιος τρύπωνε γινόταν ανεκτός.   (2)  Βρήκε «πρόθυμους» η Μέρκελ για το μεταναστευτικό.   (3)  Μεταναστευτικό: Εθελούσια η αλληλεγγύη,  αναγκαστικός ο «μουτζούρης».  (4) Πως η Μέρκελ διέλυσε την ΕΕ. (5)  Τα πάντα είναι θέμα αριθμών.  Δημοκρατία και Δημογραφία.   Ενίοτε η δημοκρατία είναι η δημογραφία της. Ιδιαιτέρως όταν η δημοκρατία παρουσιάζει απίσχναση και η δημογραφία το ίδιο. Για την Ελλάδα ο Τουργκούτ Οζάλ συνήθιζε να λέει ότι «το πρόβλημα (μας) θα το λύσει το δημογραφικό (τους)».   Η sui generis δημοκρατία της Σπάρτης εξαερώθηκε λόγω λειψανδρίας, ενώ η άγρια ολιγαρχική Ρώμη διαχύθηκε (στη Δύση) μέσα στους νέους πληθυσμούς που μπόρεσε να εκρωμαΐσει και να μην εκρωμαΐσει. Εξαθλιωμένοι οι πληθυσμοί (έθνη και λαοί) της Μέσης Ανατολής πρώτα και της Ανατολίας ύστερα, από τη βυζαντινή υπερφορολόγηση, προσχωρούσαν κατά μάζες στο μουσουλμανικό σύστημα της δεκάτης. Βρίθει αναλογιών με το σήμερα